DEANNA
"Aba, Aba! Tama ba ang nakikita ko? Masyado ka atang happy sa katext mo, Boss D!"
Hindi ko namalayan na pumasok pala si Ate Bei sa office ko. Lagot na naman ako sa pang-aasar nito ngayon.
"Parang alam ko yang mga ngiting yan, ngiting dulot ba ng isang letter J?" -Ate Bei
"Wag ako, Ate Bei. Hindi ba uso move on sayo? Hahahaha." Sinamaan ko lang siya ng tingin at binitawan ko na phone ko at tinuloy ang pagtatrabaho. Hindi naman talaga si Jema ang katext ko. Well, oo nakakatext ko siya pero hindi siya ang dahilan bakit ako masaya ngayon.
Nagchat kase si Ced. Celine Domingo. Uuwi na siya from Canada. Bukod kay Ate Bei, sa loob ng sampung taon, may isang pilit paring nangulit sakin kahit pa ilang libong kilometro ang layo niya sakin. Si Ceddy yon, pero wala talagang namamagitan samin, we are just really good friends now and sa pagkakaalamko taken na rin siya e. I forgot the name lang.
Excited lang ako na umuwi siya kase if I will compare our friendship ngayon sa friendship namin before, parang ganun na rin kay Ate Bei ang posisyon nya sa buhay ko ngayon.
"Uuwi na daw si Ced bukas, Ate Bei."
"WOW! Dapat sunduin natin siya! Tell her hindi natin siya susunduin pag konti lang pasalubong niya okay?" Nagliwanag din ang mukha ni ate Bei pagkasabi ko ng good news.
"Nga pala, Boss D may meeting tayo with Rebisco mamayang 1pm. We need to be there sa office nila and bago ka umangal, hindi ka pwede magpass kase lahat ng bosses na bumubuo sa Rebisco ay naroon. Ang sabi lang sakin ni Madz, its about the distribution ng magiging expenses and income sa upcoming Sea Games. Sunduin kita after lunch, okay?"
Hindi pa tapos ng pagpapaliwanag si ate Bei ay nasira na agad ang mood ko. Hindi naman porke I already had those moments with them and with Jema, everything's back to normal. Pero ano bang choice ko?
Hays. Bahala na nga.
JEMA
"Pupunta daw ba si Deanns, Kat?"
Naririnig kong naguusap ang mga dating teammates ni Deanna. May meeting kase ngayon ang mga big boss and kasama doon si Deanna. Dahil nga sa nangyari last time, maraming curious kung sisipot ba si Deanna sa meeting ngayon. Kahit naman kase mga bosses lang ang mag-uusap talaga, nandoon parin kaming dalawang team para aware kami sa mga magiging decision nila lalo na ngayong upcoming Sea Games.
"I don't know, Pongs. Hindi ko pa nakakausap ulit si Bea." -Kat
"Pupunta yon. Hindi pwedeng hindi, or else malilintikan sakin yang si De Leon." Nakakatakot naman tong si Maddie. Hahahaha. Aso't pusa pa rin sila ni Bea just like old times.
Nasa lobby na kami ngayon at karamihan ay narito na lahat, wala pa rin si Deanna at Bea.
"Good afternoon everyone! Let's all standby as the meeting will proceed shortly."
Saktong pagbitaw ni Maddie ng mic, pagpasok naman ng dalawang pinakaiintay ng lahat. Si Bea at si Deanna.
"Kavogue! Save the best for last ang peg!" -Ponggay
"Pogi ni Deanna no?" May pagsiko pa nalalaman tong katabi kong si Kyla sakin. Hindi ba siya aware na katabi ko ang girlfriend ko? Pinaglakihan ko lang siya ng mata at mukhang natauhan naman siya kaya nanahimik na siya.
Sadya na namang maporma si Deanna noon pa lang, kaya hindi na naman ako nagulat sa porma niya ngayon. Mahilig pa rin talaga siya sa mga semi-formal na outfits.
Ay wow nagrereminisce.
Reminisce lang walang meaning. Hindi naman porke ex ko siya e 100% ko ng binura lahat ng alaala niya sa sistema ko. Naupo na si Deanna sa main table and si Bea ay tumabi lang samin sa may likod.
"Buti hindi ka pinahirapan ng alaga mo?" Tanong ni Maddie kay Bea.
"Nako, wag mo na itanong Madz. Hindi ka matutuwang malaman paano ko binasag ang isang libong dahilan niya para hindi matuloy. Kung kelang last minute ba naman, andaming sinasabi." Reklamo namang sagot ni Bea.
"Ang mahalaga nandito siya. Thanks for the effort." Halatang malaking bagay kay Maddie ang pagattend ni Deanna sa meeting ngayon. Miss na miss na rin siguro niya si Deanna. I can't blame her feelings, its been 10 long years after all.
DEANNA
"Any questions?"
Everything's going smoothly naman pero there is this one thing that bothers me. "How about my share sa expenses? Correct me if I'm wrong pero sa pagkakaintindi ko, I have a share with the profit pero wala sa expenses?"
"About that, Ms. Wong, we have reserved a special request for you as your contribution. We would like you to participate in the incoming Sea Games."
What?!
I look at Madz gesturing na wala to sa contract na pinirmahan namin, na this is all just pure money business and I guess malinaw ko namang naipakita na I don't ever want to be in any connection with volleyball. She just looked down and kahit si Ate Bei ay iniiwasan ang tingin ko.
"Do I have a say in this?" Balik kong tanong sa CEO ng Rebisco.
"Unfortunately, wala Ms. Wong. Take it or leave it. Before you say anything, think about the share na makukuha ng company mo after ng competition. Manalo or matalo, its a good deal for you, Deanna. If you really know your company's needs, hindi mo palalampasin ang mga ganitong opportunity just because of your personal issues."
Alam kong tama siya, may point siya pero I still can't stop myself na magalit kase I feel like I'm being controlled just because alam nila yung weakness ko, yung weakness ng kumpanya. I can't even decide for myself kase obviously, planado na nila to lahat.
I need to breathe.
I excused myself and lumabas na agad ako without waiting their reply, without even looking back kay na ate Bea. I'm so pissed off. There's only one thing that can calm my nerves at the moment.
I need to smoke.
MADDIE
Pagkalabas ni Deanna, tinapos na rin agad ang meeting kaya lumabas na rin ako para hanapin siya. Naghiwalay kami nina Bea nang paghahanap kay Deanna, kasama ko si Jema. Nanggaling na kami sa parking lot, and naroon pa rin ang sasakyan niya so nandito lang talaga siya sa building. Inikot namin ang bawat room, cr, hanggang makarating kami sa mini-court na pinagttrainingan ng team.
Doon, nakita namin si Deanna. Naninigarilyo.
"So you smoke now, huh?" Cinonfront ko agad siya.
"Why do you care?" Sagot naman niya agad with those eyes na alam kong galit na galit sakin.
Nakikinig lang si Jema, a few steps away from us. I told her na ako na lang ang kakausap kay Deanna.
"Alam ko galit ka, and naiintindihan ko yun but don't you think its time to stop running away from us na? Don't you think its time para sarili mo naman yung pagbigyan mo after all this time? Alam ko na deep inside your heart, nanjan pa rin yung Deanna na baby namin, yung Deanna na mahal na mahal ang volleyball, Deanna na happiness ang volleyball." Tintry ko hawakan ang kamay niya pero she just pushed me away.
"Everything's changed ate Madz. Why do you keep forcing me to go back e ayaw ko na nga bumalik sa timeline na yun? You didn't know what I had to go through, you didn't know gaano kahirap sakin itayo magisa ang kumpanya namin, you didn't know kase you never even tried to reach out. You were all having the best years of your life playing your most loved sport and ako? Araw-araw, gabi-gabi akong nagbebreakdown, gusto ko na lang matapos lahat. Thanks to ate Bea, she never left kahit anong tulak ko sakanya palayo. Now, pinagbibigyan ko kayo, I am letting you all in again sa buhay ko, and what? To control me? To decide for me? To act like you know what's best for me? Sino na ba kayo sa buhay ko para gawin yun?"
I was speechless sa sunod-sunod na bitaw ng salita ni Deanna. Tama siya, mabilis agad kaming sumuko sakanya. I saw her finish her last cigarette and lalabas na siya when she stopped sa tapat ko.
"I'm terminating the contract. Tell your boss, I don't need his help. Nakaya ng WE nang walang tulong from Rebisco. Nakaya ko ng wala kayo. Letting go of all of you again isn't even a little painful at all. Thank you for trying, Ate Madz. Its just that you're 10 years too late. I'm sorry."
Lahat ng luha na pinipigilan ko ay sumabay sa bawat yapak niya palayo sakin, palayo samin.
I'm sorry, Deanna.
JEMA
I heard everything and she is already on her way sa Exit which is kung nasaan rin ako. She's not even looking at me. Its really painful to hear those words from her, alam ko na malaking parte rin ako sa naging pain na pinagdaanan niya.
But it is never too late, Deanna.
No matter how high and how strong yung wall na binubuo mo around us, it is never too late para bumawi kami ulit sayo.
We are your friends. We are your family. Nagkamali kami, pero lahat ng nagkakamali, natututo.
Lalabas na sana siya when I stopped her. Hindi na ako naghintay ng reaction mula sakanya.
I just hugged her.
This may be 10 years late, pero andito na ako ulit, andito na kami ulit.
Hindi mo na kailangang harapin ulit lahat ng mag-isa.
"It's okay, you'll be okay, everything will be okay."
And she cried.