Luna Pov.
Buwan ng pebrero, Araw ng mga puso. Nasa ikalawang palapag ako ng bahay habang sumisimsim ng mainit na tsokolate. Nakaupo ako mismo dito sa may veranda, tinatanaw ang mga taong napapagawi sa tapat ng bahay.
Gusto 'kong matawa sa nasasaksihan, Ang mga magkaparehang nilalang ay ubod ng kasweetan. Nais 'kong sumigaw ng walang forever dahil sa kapaitang nararamdaman. Ang pag-ibig ay magdudulot lamang iyan ng sugat sa puso, Sa una ay masaya. Masasabi 'kong totoo ang kasiyahan, Ngunit ang kasiyahang iyon ay paniguradong kalungkutan lamang ang magiging sanhi.
Tsk, Bitter goes on me.
Napapailing ako, hindi ko maiwasang aalahin ang nakaraan. Hindi na iyon gaanong kasakit, Natutunan ko naman kung paano tanggapin ang katotohanan. Tama si jasper, Hindi maibabalik ng kalungkutan ang buhay ng aking anak. Wala akong magagawa kung hindi tanggapin na lang ang nangyari, Ngunit hindi ibig sabihin 'non na magpapatawad na ako. Hindi ko pa kaya,
Kahit sabihin ko 'pang limang buwan na ang dumaan, Kahit yata ilang buwan ay hindi ko makakalimutan kung anong nangyari.
Nakatatak na iyon sa isip ko.
I deeply sighed before grab the last drink, I close my eyes smoothly. How can i forget that annoying feelings!
"Luna!" I heard jasper shouting, My eyes suddenly open then gaze over him. His running fast towards in my possition.
I gave him a questionable look. "What?" I hissed, He gasping air while holding a sheet of paper. "What is that?" I asked, full of curiosity.
"D*mn, this is one of my nightmare!" Inalahad niya iyon sa'kin, I open it. But I didn't expect what i've seen.
"See? Im wanted for fate sake!" naupo ito, napapahilamos sa kanyang mukha. "Iyang nobyo mo, walang pinapalagpas. Paano at nalaman niyang ako ang kasama mo!"
I remain silent, this paper is a fliers. He put a million on jasper head for who finds him.
Ang gag*ng iyon, Anong kal*k*han na naman ang ginagawa niya.
"What now luna? Sinabi ko na sa'yong umuwi ka na, Sh*t. Mayayari ako sa ama ko!" tumayo ito, nagpaikot ikot sa aking harapan.
"This is nothing okay, Just calm down.." natawa ito, hindi makapaniwala sa aking sinabi.
"Calm down? Can you tell me how to calm down when my situation is not secured even more.."
"You supposed to be calm down this time and think, tsk.." muli ay naupo ako, hawak ang papel. "Where did you get this?" I raised the paper.
"Sa hotel, Diyan mismo kung saan kayo noon nagcheck-in.."
"Paano napadpad ito dito?"
"I dont know.." napapairap ito, ibig sabihin may tao ng naghahanap sa' kin.
D*mn that man, He didn't want me to get some peace.
"Let's go, We need to transfer in a other house.." pinangunutan ko siya ng noo, Ang lalakeng ito ay hindi nag-iisip. Siya lang naman ang iniintindi ko.
"How can we move in the other place if your a wanted person.." I said, A little bit sarcastics.
"Tsk, Are you even care about me?"
"What question is that, Ofcourse I care." napapabuntong hininga ako. "You helped me a lot this past few months, And that a big pleasure on me." tumingin ako sa paligid, Kung lalabas kami rito ay baka makilala siya.
Hindi niya ba naiisip na cebuano siya at kilala siya sa lugar na ito.
"My daddy is coming sooner or later.." ani niya, mababakas ang kaba. "F*ck, Im a dead meat.." sinabunutan niya ang sarili, Hindi ko alam kung bakit kinakabahan rin ako.
All this time he always taking care of me, He didn't take advantage in my situation. The jasper I've meet before is like an reincarnation of others live. Masasabi 'kong ibang-iba siya ngayon kumpara sa dati.
"Sh*t, lets move. the time is running.." hinila ako nito patungong hagdan, Ang mga paa ko ay hindi magkandauga sa mabilis niyang paglalakad.
Ngunit hindi pa man kami eksaktong nakakatapak sa bungad ng bigla ay may kumatok. Ang lalakeng katabi ko ay halos manigas sa aking tabi, Halatang alam na kung sino ang nasa kabila ng pintuan.
"F*ck!" He faced me nerviously.. "Go back to your room.."
"What?" bulong ko, hindi na nasundan ang katok. "I can't leave you here, What if its that a police."
"Sh*t just listen to me this time!" itinulak ako nito paakyat, ang mga mata ko ay hindi siya tinantanan hangga sa marating ko ang dulo.
Muli ay nasundan ang katok, Nagtago ako sa gilid. Ang ulo ko ay nanatiling nakasilip at naghihintay sa susunod na mangyayari.
"Jasper!" the mid. 50's man entered the house, Agad tumama ang paningin nito kay jasper. Masama agad ang tingin niya. "What non-sense you do this time, Jasper!" for a second he shouted in anger again, umiling si jasper. Mukhang ang kaharap niya ay ang kanyang ama.
"Just listed on me first dad, Please.."
"Tar*ntad*!" isang malakas na sampal ang kanyang natamo, Nanlalaki ang mga mata ko dahil sa ginawa ng ama sa sariling anak.
"D-dad, let me explain.."
"What explanation you have b*st*rd child!" may dinukot siya sa pantalon, Ang mga kamay ko ay naitakip ko sa aking bibig. My hands is shaking because of his gun,
"D-dad, I-its not what you think okay.."
"I dont know what to do to you jasper! You ruin my reputation!" Kinasa niya ang baril, Ang mga paa ko ay kusang gumawa ng sariling buhay. I can't stand here and watch for the next, I need to exposed my self.
"S-sir don't pull the trigger.."
Ang mga mata niya ay nalipat sa'kin, Salubong ang kilay na tinitigan niya ako. Hindi ko alam kung bakit bigla ay nanlambot ako, Ang tapang na namutawi sa' kin kanina ay tila biglang tumakas.
"You're the villamor's daughter.." aniya sa baritonong boses, Hindi ko malihis ang paningin sa kanya. Ang mata niyang nakatingin sa akin ay nagsusumigaw ng otoritasyon,
Napapalunok ako.
"D-dad.." sabad ni jasper, nilingon niya ang anak. Nanatiling nakatutok ang baril dito. "Mali ang paratang sa' kin ng mga taong iyon, Hayaan 'mong sabihin ko ang totoo.."
"Anong totoo? Na nagpapauto ka sa babaeng ito, Hindi ko alam kung bakit hindi ka pa natauhan ng ipakulong ka niya. Gusto mo ba ang babaeng ito!"
Hindi naka-imik si jasper, Maging ako ay walang lakas sumabat sa pagsasalita niya. Natatakot ako na baka may masabi akong hindi maganda ay bigla na lang niyang gamitin ang hawak na baril.
"Alam mo ang perang nilalabas ko tuwing eleksyon! Malaking halaga ang sinusugal ko upang maipanalo ang pagiging senador, Pero anong ginawa mo! Mananalo pa ba ako kung ang anak ko ang isang sukal ng kulungan!" ang hawak nitong baril ay malakas niyang isinampal sa anak, Nagbabara ang lalamunan ko dahil sa awang nararamdaman.
Hindi ko lubos maisip na may ganitong uri ng ama, Uunahin niya pa ba ang pusisyon kesa sa sariling anak.
"Ang dapat sa'yo ay tinuturuan ng leksyon!" muli ay itinutok niya ang baril, Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko dahil sa kaba. Itinaas niya iyon sa anak, Ngunit isang tao ang nagpalinga sa mga paningin namin.
"Alarcon, just settled it down.." lumapit ang lalakeng kasing edaran niya lamang, tinapik niya ito sa balikat, pinapakalma.
"Tsk, Ang batang ito ay masyadong matigas ang ulo! Hindi ako naging konsintidor sa kanya, Ngunit hindi ako nagkulang sa mga luho niyang nais!" napapapikit ang ginoo, tila mainit pa rin ang ulo. "Hindi ka man lang gumaya sa mga kapatid 'mong edukado!"
"Im trying my best dad to become one of them.." sagot ni jasper, he sound a little bit emotional. "But how can I get my goal if your not support me! You always say that Im nothing but a trash.."
"Sumasagot ka 'pang suwail ka!" akma niyang hahampasin muli ang anak ngunit sa pangalawang pagkakataon ay umawat ang kasama niya, Lumapit na ako kay jasper na kasalukuyang nakaupo sa sahig.
"Enough, alarcon. You both have a bad temper, Just let your son settle his own problem.." tumango ang ama ni jasper.
"Tama ka, Hayaan nating lutasin niya ang sariling kaso!"
"Hindi iyon ang ibig 'kong sabihin, May tiwala ako sa inaanak ko. Magiging maayos din ang lahat.." nagpakawala ng mahabang buntong hininga ang ginoo bago ibulsa ang baril, Doon lang guminhawa ang dibdib 'kong ubod sa kaba.
"I give you a second chance now, jasper." ani ng ama, "Sa ikatlong gulo mo ay huwag ka ng magpapakita sa' kin, Hindi ko alam kung anong magagawa ko sayo, baka bigla ko na lang makalimutan na naging laman kita!" mabilis na itong tumalikod, Ni hindi na hinintay makasagot ang anak.
"Prove yourself to your dad.." turan ng lalakeng naiwan, tinanguan iyon ni jasper.
"Thankyou for trusting me, ninong.." tugon ni jasper, ngumiti ang ginoo bago maglakad palabas ng bahay. Napapatingin ako sa pintuan hangga sa makaalis na ang mga lalakeng pumasok dito.
"Tsk, Why are you here?!" masungit niyang wika, Nagbaba ako ng tingin rito, May sugat siyang natamo dahil sa mabibigat na kamay ng kanyang ama.
"I can't stand seeing you hurt by your own father.." sagot ko, nailing ito bago pahiran ang kaonting dugo na nasa labi.
"Paano kung mapahamak ka, Hindi nagbibiro ang ama ko, luna.." tumayo ito, nakaalalay lamang ako sa kanya.
"Babarilin ka niya talaga?" tanong ko, may halong hindi makapaniwala.
"Oo, Kakalabitin niya ang baril na iyon, Ngunit hindi mismo sa puso ko." nakaturo ito sa dibdib niya. "Kundi sa paa ko o kaya sa kamay kung saan pahihirapan niya lang ako.."
Napapakurap ako dahil sa tinuran niya, "Your father is ultra beast.." nasagot ko na lamang, nangiwi itong naupo sa mahabang sofa.
"Tsk, A mega beast one.." sagot nito, hawak niya ang mukha. Dinaramdam ang sugat.
"Wait me here, I get the first aid kit.." tumakbo ako patungong kusina, tiningala ko ang itaas na cabinet at kinuha ang pakay ko. Nagmamadali akong bumalik sa pwesto ni jasper habang hawak ang kit.
"We need to go back in manila.." wika nito, binaba ko ang kit sa tabi niya at doon naupo.
"How can we get a travel ticket if your wanted.."
"Your the one who get that.." nayuko ako, hindi ko pa nais umuwi, Ayoko 'pang bumalik sa lugar na nasasaktan lamang ako. "Hindi ka na maaaring magtagal rito, luna. Paano kung pulis na ang susunod na pumunta dito.."
"Ako ang bahala sa mga pulis, dont worry.." kinuha ko ang bulak at betadine upang gamutin ang sugat niya.
"Im worried, So much. I can't protect you here for my father. I want you to go home.." nanatili akong walang imik, idinikit ko ang hawak na bulak sa sugat niya. "Are you listening to me?"
"Just let me stay.." sagot ko na lamang, idiniin ko ang bulak upang malagyan ng gamot iyon.
Napapadaing siya. "F*ck, Can you be more careful.." asik niya, naiwan ang kamay ko sa ere dahil sa pag-atras ng kanyang ulo.
"Magpapasa iyan kung hindi natin gagamutin.." muli ay lumapit ako rito, wala siyang ginawa kundi ang mag-paubaya na lamang.
"Y-you dont need to do this.." sagot nito, hindi nakatingin.
"Kung hindi ako, sino ang gagawa.." sarkasmong anas ko, pinagpatuloy ang pagpahid.
"Y-you know Im a m-man.." aniya, tumingin ito sa'kin. Ang kaonting distansyang meron kami ay unting unting nawawala, Ngunit kusa rin itong huminto sa paglapit. "Umakyat ka na, Magbihis ka at aalis na tayo.." tumayo ito, iniwan akong nakaupo sa sala habang hawak ang bulak.
D*mn,
I dont want to go home, Im not yet ready to see him.
Hapunan na ng makaligo ako, Nasa kusina si jasper habang nagluluto. Kasalukuyan akong nasa sala, Yakap ko ang paa habang nakaupo at nanunuod ng telebisyon. Ito lamang yata ang libangan ko.
Sa nag-daang araw ay para akong pinapatay sa lungkot, Hindi ko alam kung paano ko nalagpasan iyon, Ang mga gabi ko ay laging malamig. Hindi ko maiwasang mangulila sa taong iyon, Inaamin 'kong may puwang pa rin siya sa puso ko, ngunit pilit 'kong tinatatak na sakit lamang ang maidudulot nito sa'kin.
Napapapikit ako.
"Lets eat..." Nilingon ko si jasper, hes wearing a apron again. He had a clean cut hair not like miguel, He always had a messy. D*mn Paano at nadamay na naman si miguel.
"Are you okay?" he asked me, I nodded two time before I walk. "Your not look okay.." my forehead cressed, His always been like this.
"Im fine.." nilagpasan ko ito, pumasok na ako sa kusino at naupo sa pwesto ko. He cook a soap meal for today.
"What you called this.." I ask him, I swip a little soap before look his reaction. "What?!" Tinaasan ko siya ng kilay, Naupo ito sa harapan ko.
"Tinola.."
"Uhmm." tumango-tango ako, nanatili siyang walang imik. Halatang may nais sabihin. "What is it?" muli ay tanong ko,
"What?"
"Do you have want to say?" bumuntong hininga ito, Sabi na nga ba at tama ako
"I-im..." nag-iwas ito ng tingin, hindi maituloy ang sasabihin.
"Ano?" he faced me, ang mata niya ay pinanatili na sa'kin. I looked at his long lashes, he have a thin brow and pointed nose, His perfect jawline give him a goodlooking.
"Im still inlove with you.." aniya, ngumiti ito bago magbaba ng tingin sa mga kamay niyang nasa mesa. "But I know you have a truely love, And thats miguel.." nag-angat siya ng paningin. "Nais 'kong maging masaya ka, Hindi ko gustong nakikita 'kang malungkot at nasasaktan, you deserved everything luna.." walang namutawing sagot sa'kin, ang mga salitang binigkas niya ay klarong klaro sa pandinig ko.
Ngunit hindi ko magawang sumagot, ang lalakeng ito ay kinukumbinsi ako ng pilit. Kung hindi lang sana nagkaroon ng lamat ang pagkakakilala ko rito ay malamang maganda ang kalalabasan ng lahat, Hindi siya mahirap mahalin, Pero ang isang taong narito sa puso ko ay tila ayaw ng umalis.
"Pasensya na, Nangako akong hindi na babanggitin iyon pero eto ako.." natawa siya, halatang pinapagaan ang sitwasyon. "Kalimutan mo na ang sinabi ko, kumain ka na.." yumuko na ito sa hapag, Ang mga sandaling ito ay hindi ko makakalimutan. Naging mabait siya sa' kin kahit sa kaonting panahon na narito ako.
Madilim na sa paligid ng matapos kami, Malamig na hangin ang pumapasok sa kabahayan. Ang simoy ng dagat ang siyang magbibigay kaginhawaan sa'yo. Kapwa kami na nakaupo sa sala, nanunuod ng tv at seryoso sa pinapanuod ng drama. Wala kaming gadgets na hawak O kahit anong paglilibangang bagay, Eto lamang ang panunuod. Hindi ko alam na matitiis ng isang lalake ang ganitong uri ng pamumuhay.
Ang tahimik na panunuod namin ay ginambala ng sunod sunod na katok. Nagtingin kami ni jasper, Sumenyas ito sa kanyang bibig na pinapatahimik ako bago siya tumayo. Ang paningin ko ay nakasunod rito, nagtungo siya sa bintana na tila sinisilip kung sino iyon. Nang hindi ko matiis ay tumayo na rin ako at sumama sa kanya.
Kinakabahan ako, Parang de javu ang nangyayari.
"Luna.. Are you there?" Isang pamilyar na boses ang nagpahinto sa'kin, lumingon si jasper sa gawi ko. "Luna!" muli ay kinalampag niya ang pintuan,
"Who's that?" bulong ni jasper, nagkibit balikat ako bago magtungo sa pinto.
Walang halong kabang binuksan ko iyon, blanko ang ekspresyon ko ng tuluyan ng bumungad ang tao nasa labas.
"Luna.." magiliw na tinig ang sumalubong sa' kin, Isang mahigpit na yakap ang ginawad niya habang umiiyak.
Napapabuntong hininga ako.