30: The Ending
Ito na yung araw na dadalaw ako sa kulungan para bisitahin si Franco ang sinasabing step brother ni Klyde. I want him to feel my wrath. Kung hindi dahil sa kanya, buhay pa sana si Klyde.
Kahit marami pa akong gagawin ngayon dahil hectic ang schedule ko everyday dahil sa mga brand promotions, modeling events at photo shoots mas binigyan ko parin ng pansin ang pagbibigay hustisya kay Klyde.
Before leaving my room, I did my skin care routine. Pumunta pa ako kay lolo para magpa-alam na pupunta ako sa kulungan. Pumayag naman siya pero sinabi niyang magdala daw ako ng body guards but I refused. Sinabi ko nalang na hindi ako magtatagal doon.
While driving, I heard my phone ringing.
“Hello my Princess!” I smiled when I heard Alvin’s voice.
Hindi ko pa nalaman na nandito na pala siya sa Pilipinas kung hindi niya ako binisita sa photo shoot ko kahapon. Sabi niya nung nakaraang araw pa daw siya nakabalik kaya sag alit ko na hindi man lang siya nag text o nag tawag man lang na nakabalik na siya pinukol ko ang ulo niya.
Flashback…
“My princess!” bungad na bati ni Alvin sa akin paglabas ko sa venue ng pinag photoshotan ko. “What’s with that face? Anyway, you look very pretty as always.”
“Kailan kalang nakabalik ng Pilipinas?” I interrogate him.
“Woah! Grabeng salubong naman yan my princess.”
“Tigilan mo ako Alvin, Sagutin mo ang tanong ko.” I rolled my eyes and I look intently at him.
“Last week?” parang hindi pa siya sigurado sa sagot niya.
Agad ko siyang binatukan “Aray!! What’s your problem?” I slightly smile because of his reaction.
“Last week pa, hindi kaman lang nagsabi sa akin? Ha? What kind of friend you are?” I acted like I was disappointed.
“Sorry if I was not able to call you that time kasi napag alaman ko kasing busy ka. I don’t want to disturb nor to take your focus away from your job.” He explained. Ang cute talaga ni Alvin. Nawawala ako sa focus sa tuwing napagmamasdan ko ang mga dimples niya.
Hindi naman talaga ako galit sa kanya sa totoo nga ang saya ko sa pagdating niya. He always make me feel like I’m a real princess.
Hindi na ako nagatubili at niyakap ko siya. “I miss you.” I mumbled a word, enough to be heard by him.
I feel that he’s hugging me back and I was embraced by a tight hug. It somehow lighten my mood. Finally, I feel loved again. Nagpapasalamat ako at nandito si Alvin na dadamayan ako sa anomang probelma ko. I needed him right now, especially now that I am fighting for the justice of Klyde.
I was a bit surprised when he smack a kiss on my cheeks. “I miss you too, my princess.”
Nananaching yata ang kumag nato ah!
Kinurot ko ang gilid niya. “You’re really a certified flirt Alvin!”
Ayun tumawa lang ang kumag. Pinagpapalo ko siya at parang hindi man lang siya nasaktan. I was astonished by his showing dimples. May mga cute guy talagang flirt din. Hahaha.
Niyaya niya ako na kumain sa labas at pumayag naman ako dahil marami akong gustong itanong sa kanya. We ordered foods, libre niya. I insist na ako na magbayad pero sabi niya tungkulin daw ng prinsipe ang prinsesa. Natawa nalang ako sa ka cornehan niya.
While eating, I noticed on the outside of the restaurant a guy that was looking at me. I was frozen a bit when familiarity filled my mind. He wore a black cape. Kita ko ang ganda ng katawan niya that somehow reminds me of someone. When he noticed that I was looking at him, agad siyang umalis. I don’t know pero bumilis agad ang tibok ng puso ko.
I turned to Alvin, he’s eating his food.
“What’s the problem?” he asked.
“A…. none.”
End of Flashback…
“Yes Alvin?”
Rinig ko ang pagtawa niya sa kabilang linya. I rolled my eyes.
“Uhmm.. are you busy?”
“Mmm” I nod.
“What makes you busy?”
“Basta… bukas pa ako free.”
I park my car when I get arrived at the city jail.
“Sige Alvin, may aasikasuhin pa ako.” I said.
“Okay sunduin nalang kita bukas.” I hung up the phone at mabilis akong lumabas sa kotse.
Sinalubong ako ng mga guard. The female guard did the inspection to me. Marami pa silang pinagawa sa akin bago nila ako hinatid sa kulungan ni George at sa mga kasamahan niya.
Sobrang ingay ng paligid. People around are so pity and dirty. They look so helpless I could see how they want to get out of this hell.
“Wow ang sexy mo miss!” saad ng lalaki sa rehas. Marami akong beses na pinagbabastos but I send no care. May pagkakataon pa na nahihipuan ako sa braso ko, mabuti nalang at may mga guards.
Marami pa kaming dinaanan hanggang sa makarating kami sa pinakahuling rehas.
I wander around and I could smell the stink of the jail. Sa loob ng rehas nakita ko si Franco kasama si George na alagad niya, natutulog sa sahig. I am so happy of what I am seeing right now, seeing him suffering exhilarate me.
Ginising siya ng female guard. Agad naman siyang bumangon at pagkakita niya sa akin ay nagulat siya.
“How was it, Franco?” I immediately started the conversation. “Kumusta ang buhay preso? Masaya ba?” I fake a smile.
I see him laughing and it irritates me. “Ang kapal ng mukha mo! You did kill your own brother!” Hindi ko na napigilan ang sarili ko at agad kong pinalabas ang saloobin ko.
Tumawa siya ulit. At dahil sa naiinis na ako, inutusan ko ang guard na papasukin ako sa loob ng kulungan. Pinayagan naman ako ng guard. Pagkapasok ko ay agad ko siyang sinalubong ng malutong na sampal.
“You deserve it!” I was in the rage. Gusto kong na ipalabas ang lahat ng galit ko sa kanya.
“You know what? You look beautiful but funny.” He smirked. I slap him one more time.
“You’ll regret, if you slap me once agiain.” His laugh send shivers to my skin. I’ve got goosebumps pero hindi ako nagpadala sa nararamdaman ko mas nangingibabaw parin ang galit na nararamdaman ko.
“Are you daunting me?” I positioned myself to slap him in the third time pero nanginginig ang kamy ko dahil bigla niya akong hinigit. His face was so near at mine.
“Wag kang gagawa ng makalala ng kaso mo Mr. Franco Sebastian.” The guard responded. Tinulak ko siya pero tumawa na naman siya.
Baliw na talaga siya...
“Tandaan mo, Habang buhay mong pagsisihan ang ginawa mo. Sisiguraduhin kong dito kana makukulong!” Lumabas na ako sa rehas at padabog na lumabas.
Hanggang pauwi sa bahay ay hindi ko mapigilan na mapasigaw. Malapit panga akong mabangga sa daan dahil sa galit ko, I was careless but I seemed no care.
Ang kapal kapal talaga ng mukha niya. Hindi ko alam kong bakit ganoon siya magsalita. He looked so crazy. Nawala na guro siya sa katinuan. Mabuti nga sa kanya.
Napasigaw ako ng bigla nangg nakita ko ang familiar na guy sa gitna ng daan.
He's the guy from the restaurant
“Shittttt!!!!”
I shift the maneuver para hindi ko siya masagasaan. Mabuti nalang at mabilis kong nag break kung hindi tatama sana ako sa poste.
Mabilis akong bumaba sa kotse at tiningnan ang kotse ko. Mabuti nalang at walang gasgas. Lumingon ako sa kung nasaan yung guy pero wala na siya sa kinaroroonan niya.
Babalik sana ako sa kotse ngunit pakalingon ko ay agad akong sinalubong ng isang halik.
Biglang tumigil ang mundo ko, lahat ay bumagal.
Alam ko kung kaninong labi ang humahalik sa akin ngayon.
I miss this so much!
Hindi ko alam but my body doesn't refuse. Tila ba hindi ako galit sa kapangahasang paghalil sa akin.
Biglang bumuhos ang mga luha ko as I replied the kiss.
Ang halik niyang sobrang tamis, nakakabaliw. Nawawala ako sa sarili ko.
Ayaw ko nang magtanong dahil alam ko sa sarili kong siya ito.
“I miss you wifey.” Sambit niya sa gitna ng paghahalikan namin.
“Klyde…”
The End.......
A/n: Sa wakas natapos ko rin!!! Yehey!!! For almost 2 years I finished my first ever story. Salamat sa lahat ng mga suporta mga loyal readers.
Alam ko na mangilan sa Inyo ay siguro nabitin sa ending na ginawa ko. Don't worry I'm planning to put a special chapter para sa Inyo. Gaya kapit lang guys.
Love you all. Muah! From the bottom of my heart!