Merhabaa
Keyifli okumalarr
💞🌸💞🌸💞
ASİL 🌸
65. Bölüm:
Ferdi, göğsünde uyuyan kardeşini uyandırmamak için sessiz sessiz, şu an kendisini merak ederken öldüklerini bildiği iki kişiye de arka arkaya mesaj attı.
Eve gelir gelmez Zeliş'in alerjisi olduğu için kedilerle temas eden tüm giysilerini kirliye atmış dolabından yeni bir şeyler giymişti.
Anne ve babasıyla öyle uzun bir konuşma yapmıştı ki; Asil'in babasıyla olan durumunu anlattığı, ellerinin neden bu halde olduğunu kıvırmadan açıkladığı ve onları endişelendirmemek adına raporlu olduğu süre boyunca Asil'in yanında kalarak ona arkadaş olduğunu söylediği, gergin başlayıp, tatlıya bağlanarak sonlanan konuşma ancak Zeliş geciken akşam yemeği yüzünden mızmızlanmaya başladığında bitmişti.
Babası, yaralandığını gizlediği için, çocuğun başına gelecek bir felaketin ihtimalinden korkarak sesini bir kaç kez yükseltmişti.
Annesi de öfkeliydi öfkeli olmasına ama oğlunun doğruyu söylediğini anlardı. Ferdi'nin gözleri doğruyu söylediğine dair edilmiş yeminler gibi bakarken, kadının sakinleşmesi de uzun sürmemişti.
Kadıncağız ayrıca Asil'e çok üzülmüştü.
Ferdi ayrıntıya girmeden mecbur kaldığı için Asil'in ailevi durumundan bahsetmişti ve bir anne olarak yüreği sıkılmıştı kadının. Annesiz kalmış ve üstüne bir de babası tarafından ihmal edilmiş genç bir çocuk... En kısa zamanda tanışmak istiyordu Asil'le.
Ve tabii ki Ferdi yarın okuluna gidecekti, telefonu da elinden alınmamıştı.
Zeliş onu öyle çok özlemişti ki, tıpkı Ferdi'nin de onu özlediği gibi, bu gece beraber uyumaya karar vermişlerdi.
Telefonun tepesine düşen bildirimle yüzüne bir gülümseme yayıldı çocuğun. Kendi yazdığı mesajın altında, Asil'inkini gördü sohbet ekranını açınca.
FERDİ:
Yaşıyorummm 🧿🧿🧿
ASİLZADEKUŞ:
Yazmayacaksın sandım! 😢
Evde durumlar nasıl?
Çok kızdılar mı sana? 🙊
Telefonunu bile aldılar sandım 🥺
FERDİ:
Yok be, baya konuştuk ama
Akşam yemeği falan derken, telefonu elime alacak fırsatım olmadı. Çözdük olayı 😉
Sadece bir ara bize gelip anamın babamın elini öpersin
Seninle tanışmak istiyorlar
ASİLZADEKUŞ:
Oha
Gerçekten mi?
Asil, yanında uzanan Devran'a dönerek adama mesajı okuttu. "Benimle tanışmak istiyorlarmış. Her şey yolundaymış."
"Söyledim yavrum sana. Artık rahatça uyuyabilir miyiz?"
"Uyuruz aşkım. Dur yarın okula gelecek mi gelmeyecek mi onu da öğreneyim..."
Asil parlaklığı yüzüne vuran ekranda yeniden bir şeyler yazmaya koyulunca Devran yüzüstü uzanarak, yanağını yastığına yaslayıp Asil'in güzelliğine daldı bir süre.
İri bedeniyle öylece uzanırken dayanamadı, kolunu kaldırıp yanında yarı oturur şekilde, başını yatağın başlığına dayamış çocuğun karnının üstünden geçirdi. Onu kendisine çekerken kendisi de ona doğru yanaşıp aralarında zaten yok denecek kadar az olan mesafeyi kapatıp suratını çocuğun karnının yan kısmına neredeyse gömerek gözlerini kapattı.
Çok değil bir kaç saniye sonra Asil telefonu komodine bırakarak tamamen yatış pozisyonuna geçti. "Gelecekmiş, hiç kızmamışlar ona. Çok merak etmişler yalnızca." diyip aşağıya kayarak karnına sarılmış olan adamın saçlarıyla oynamaya başladı.
Devran vücudunda biraz kırıklık hissediyordu.
Günlerdir bir kaç yere aynı anda koşturduğu için hissettiği yorgunluk dışında, mekandaki tadilat yüzünden açık havada, soğuk rüzgarda bekledikleri oluyordu. İçeride oldukları zamanlarda bile açık olan kapılar yüzünden hava akımında kalıyorlardı.
Kendisine dikkat ettiği için normalde çok nadir hastalanırdı. Şimdi de oldukça dikkat ediyordu ama hastalık bir yerden patlak vermeye hazır gibi görünüyordu.
Sabah uyandığında daha iyi olmayı umarak, saçlarını okşayan elin dokunuşlarıyla gözlerini yumdu.
Üstelik yalnızca o değildi bu durumda olan. Kerim de onunla aynı şekildeydi, gün içinde bir kaç defa hapşurmuştu hatta...
Kerim o sırada kendisine boğazını yumuşatacak ılık bir şeyler hazırlamış salondaki koltuğunda, üzerinde ince bir örtüyle oturuyordu. Ev sıcaktı ama üşüyordu.
Gözleri Ferdi'den gelen mesajda dolanıp duruyordu. Ona da Asil'e gönderdiği mesajın aynısını göndermişti Ferdi. Bir kaç minik farkla...
MON MİMİ:
Yaşıyorum 😻
Çocuğun ona açıklamasız bir mesaj atıp apar topar evine gitmesine olan öfkesini devam mı ettirse yoksa attığı şu mesajla eriyişini göz ardı etmeye çalışmasa mı bilemiyordu adam.
Onun, rehberindeki kayıtlı ismini bugün, aklına Ferdi'nin geldiği o anlardan birinde değiştirmişti. Şimdi o isimden gelen emojili mesajı görünce içi bir hoş olmuştu.
O kendisiyle çatışırken telefon ekranına bir mesaj daha düştü.
MON MİMİ:
🥺 küs müyüz?
KER*M:
Değiliz.
MON MİMİ:
Canım adam gibi konuş benimle
Böyle gıcık Ker*m olmanı istemiyorum 🥺
Kerim, fincanındaki bitki çayını yudumlarken mesajı bir kaç kez okudu. Yutkundukça boğazı acıyordu ama buna rağmen canım adam yazısı onu yutkundurdu.
KER*M:
Ailen fazla bir şey dedi mi?
MON MİMİ:
Babam biraz köpürdü tabii
Anam sağ salim olduğumu görünce epey rahatladı, kızmadı çok
Zeliş'im çok özlemiş beni ama, beraber uyuyoruz
KER*M:
Şanslı.
MON MİMİ:
Of ya
Annem alelacele çağırdı diye, hemen çıkmak zorundaydım
Eve geçince de çapraz sorguya alındım Kerim Komiserim 😭
Telefonu elime ancak alıyorumm 😿
Trip atma SEVGİLİM
KER*M:
Ne duymak istiyorsun Ferdi?
Attığın o mesajdan sonra delirmeden çalışabilmek ne kadar zordu biliyor musun?
Devran Bey erken dönmek istedi diye erken geçtik eve.
Asil annenin aradığını, seni çağırdığını söyleyene kadar benim yüzümden gittiğini sandım.
Ferdi'nin içi sıkıldı adamın bu yazdığına. Ona neden böyle düşündüğünü sormak istemedi çünkü adamın çok ayrıntıya girmeden bir kaç defa söylediği şeylerden anladığı kadarıyla adam birlerinin onu arkasında bırakmasına çok gönül koymuştu.
O yüzden her zamanki Ferdi olmaya karar verdi.
MON MİMİ:
Daha yeni geldim ya, nereye gidiyorum???
Sen beni göndermeye çok mu meraklısın acaba 😠
KER*M:
O nasıl laf?
MON MİMİ:
Uzatma
Uzatmayalım yani ehe 😅
Biz sabah öpüştük mü ayrıca? Uyku sersemiydim, çok hatırlayamıyorum.....
Kerim koltukta biraz daha rahat oturdu. Böylece mesajlaşacaklar mıydı? Saat epey geç olmuştu ve çocuğun uyuması gerektiğini biliyordu. Yarın okula gidecekti Ferdi. Kerim de işe gidecekti ama bunları boşverip çocukla konuşası vardı.
KER*M:
Evet.
Seni öpmeden yataktan çıkmama izin vermedin.
Allah'ın hakkı üçtür diye ısrar ederken pek uyku sersemi gibi görünmüyordun.
MON MİMİ:
Öpülesi birisin
Yürüyorum gibi oldu hahhhahahaha
Koşuyorum da denebilir 🏃🏻🏃🏻🏃🏻
KER*M:
Normalde öpüşmeyi sevmem.
MON MİMİ:
Ama ben çok sevdim 😿
KER*M:
Seninle olunca hoşuma gidiyor.
MON MİMİ:
💋
KER*M:
Yanımda değilken böyle cüretkar olman can sıkıcı.
Yanımda olsan öpüşmek için ağlayacak gibi bakardın muhtemelen.
Ağzını ağzıma dayardın hiç sormadan, öpüp dururdun.
Kendi yazıklarını okurken, oturduğu yerde rahatsızca kıpırdandı Kerim. Çocukla öpüşme düşüncesinin bile kendisini bu denli tahrik etmesini çok eşsiz buluyordu.
MON MİMİ:
Böyle bakardım bence
KER*M:
Kim çekti bu fotoğrafı?
Kerim çocuğun davetkâr bir şekilde aralanmış bacaklarını, karizmatik duruşunu inceledi. Kameraya attığı bakışları çoğu zaman kendisine de atıyordu çocuk. Başta zıtlaşmaları yüzünden olsa da, artık arzusunun o gözlerde oynaştığını biliyordu Kerim.
MON MİMİ:
Bilmem
Çocuklardan biridir. Konu bu değilll
Gelir miydin kucağıma 😏
Kerim kendi kendine sesli bir şekilde gülünce yanında uyuyan Bisou irkilerek uyandı ve aşırı agresif bir bakış attı adama.
KER*M:
Genelde kucağıma alırım.
MON MİMİ:
Oha ama
Böyle bir fotoğraf neden mevcut senin galerinde lan?
Asıl bunu kim çekti amına koyayım?
Aşırı asabım bozuldu şu an, siktir ya
KER*M:
Sakin ol bakalım, mon mimi
Ben çektim telefonu ayarlayıp.
Fransa'da senden tokat yediğim gecenin ertesiydi...
Seni düşünürken nasıl göründüğümü merak ettim, kameraya senin gözlerine bakıyormuş gibi bakmayı denedim.
Kafam güzeldi, aptalcaydı.
Ferdi adamın yazdıklarıyla iyice yükseldi adama karşı.
MON MİMİ:
Kiminle içiyordun?
Devran abi o günü Fransa'daki tanıdıklarınla geçireceğini söylemişti 🤨
Kimdi o tanıdıklar?
Ayrıca kafanın güzel olduğu belli, şu sıfata bak
Ben böyle bir karizma görmedim daha önce
KER*M:
Kendi kendime içiyordum.
Kimseyle görüşmedim.
Beğenilmek herkesin hoşuma gideceği gibi Kerim'in de çok hoşuna gidiyordu. Hatta belki de ilk defa bu kadar hoşuna gidiyordu. Onu beğenen kişinin Ferdi olması bu durumu ayrı boyutlara taşıyordu.
MON MİMİ:
İyi
KER*M:
Gerçekten tek başımaydım, oteldeydim. Odamdan çıkmadım.
MON MİMİ:
Odada takım elbiseyle oturduğuna inanacak kadar salak mıyım?
KER*M:
Dışarı çıkmak için hazırlanmıştım. Vazgeçtim.
Çünkü çıkarsam peşinize takılırdım. Kendimi biliyorum.
Etrafımda sen yokken düşünmem daha mantıklıydı.
Çünkü auran aklımı bulandırıyordu. Hala öyle...
Olayın ne olduğunu çözmek için, etki alanının dışında kalmaya karar vererek, hazırlanmama rağmen odadan çıkmadım.
Tek başımaydım.
MON MİMİ:
Aferin
Yani teşekkürler, açıklama için
Ben aslında bambaşka şeyler düşündüğünü sandığım tüm o anlarda sen çok daha başka şeyler düşünüyormuşsun.
KER*M:
Ama hepsinin merkezinde sen vardın o düşüncelerin.
Başka başka çok şey düşündüm.
Seni hep başka başka hallerde hep yanımda hayal ettim.
Hep yanımda ol istediğimi farkettim. Yanımda ol istedim, istiyorum...
MON MİMİ:
Bisou'ya sarıl beni özlediysen
Çok özlemiş gibi konuştun
Senin özleminden benim burnumun direği sızladı
Hahshhah
İki anlamda da, hem senin beni özlediğini buradan bile hissettim diye hem de ben de seni özledim diye 😪
KER*M:
Bisou bile bana değil sana sarılmak istiyor
MON MİMİ:
Masum bebeğimi canavara çevirmişsin
KER*M:
Benim de ondan farkım yok şu an.
Ve sanırım hasta oluyorum, seninle konuşurken koltukta sızıp kalacak gibiyim.
MON MİMİ:
Odaya çık 😳
Tutulur kalırsın deve gibi boyunla o koltukta
KER*İM:
Hem halim hem isteğim yok.
MON MİMİ:
Çok mu kötüsün sahiden?
Beni endişelendirme çünkü bu saatte, üstelik bizimkiler uyurken gizlice evden çıkıp yanına gelmem çok zor ☹️
Yatağına girip, örtünsen, rahat rahat sıcacık bir şekilde uyusan olmaz mı?
KER*M:
Elbette bu saatte dışarıya çıkıp yanıma gelmeyeceksin. Geleceksen de ben gelir alırım seni.
MON MİMİ:
Hani halin yoktu? Gelir alırım ne demek?
KER*İM:
O senin olmadığın yatağa girmeye halim ve isteğim yok demekti.
Bana geleceksen, seni bana getirmeye elbette halim var.
Her zaman da olur.
MON MİMİ:
Oy canım adama da bakınızzz
Lütfen kalk hadi, tırmalanma ihtimalini de göze alarak Bisou'yu kucakla ve ikiniz de hala benim gibi koktuğunu düşündüğüm yatağa girin 💋
Kokum Bisou'ya iyi geliyorsa, sana da iyi gelir belki.
Kerim bu fikirle durup düşündü, bakışlarını merdivene çevirdi. Sonra sanki geçen her saniye Ferdi'nin kokusu o çarşaflardan siliniyormuş gibi hissederek Bisou'yu kaptığı gibi örtüyü üstünden atıp ayaklandı ve üst kata çıktı.
Toplanmamış yatağı görünce yüzüne yerleşen gülümsemeye engel olamadı.
Önce kediyi çocuğun yastığının kenarına bıraktı. Ardından kendisi de yatağa girdi ve gerçekten çocuğun kokusunun yoğun bir şekilde hala mevcut olduğu yastığa başını gömdü.
KER*M:
Haklıymışsın. Hala sen gibi kokuyor yatak.
Hala buradaymışsın gibi çok güçlü.
Sanki bölgeni belirlemek ister gibi her yere bırakmışsın güzelim kokuyu. Bisou mayıştı bile...
MON MİMİ:
Sana da iyi geldi mi?
Yarın sana çorba yapam, getirem mi kuzum?
Kerim sırıtıyordu durmadan, gece gece, delirmiş gibi...
KER*M:
Evdekilerle bozuşma daha fazla.
Yarına iyi olurum.
MON MİMİ:
Asil'e gidiyorum diye kaçacağım ki
Sevgilime gidiyorum desem de salarlar-dı
Artık o yılanla 🐍 sevgili olmadığımı biliyor annem 🙏🏻
O yüzden o bahaneyi kullanamam
Erkek manitam var, ona gidiyorum diyemem henüz malum 🤡
KER*M:
Size yakın mı oturuyor onlar?
Kerim yakın oturduklarından neredeyse emindi.
Ferdi bir an ne diyeceğini bilemedi. Yalan söyleyemezdi ama karşı komşumuz oluyorlar diyemezdi... Ferdi'lerin apartmanının karşısındaki iki katlı, eski müstakil evde oturuyorlardı...
MON MİMİ:
Aynı sokak diyebiliriz 💩
KER*M:
Peki.
Görüşmeyeceksiniz dememe gerek var mı? Bence yok.
Kalkıp bugünki olayla ilgili onunla konuşma niyetin varsa da unut.
Senin okulda olmayışını takip etmiş olması bile yeterince geriyor beni.
MON MİMİ:
Ne diye konuşacakmışım ya onunla?
Beni de germe şimdi saçma sapan şeyler söyleyip 👿
Uyu, dinlen. Gerekirse izin al ve işe gitme 🙏🏻
KER*M:
İyice mayıştım kokunla zaten.
İzin almama gerek yok, toparlarım sabaha kadar.
Yarın da... Gelmek zorunda değilsin ama sen bilirsin.
Saat çok geç oldu, erken kalkacaksın uyu hemen, tamam mı?
MON MİMİ:
DUR DUR DUR
Bir şey soracağım, sonra uyuyalım
KER*M:
Sor tabii...
MON MİMİ:
Beni telefonuna nasıl kaydettin? Ben de ona göre kaydedeceğim seni 👀
KER*M:
Mon mimi
MON MİMİ:
Efendimm 😽
Kerim alt dudağını ısırıp, çocuğun bu hitabı benimseyişinin ve hemen karşılık verişinin tadını çıkardı.
KER*M:
Telefonumda 'mon mimi' olarak kayıtlısın.
MON MİMİ:
Ohaa
Kedicik kulağa bu kadar cringe gelirken Fransız'ca versiyonuna tepetaklak düşüyor olmamı ne yapacağız?
Madem öyle ben de senin ismini değiştiriyorum, canım adam yapıyorum derhal 💋
KER*M:
Ne diye kayıtlıydım?
MON MİMİ:
Ker*m 😆
Ama ne yapayım? Öyle kaydetmiştim çünkü çok gıcıktın, sansürledim seni 😅
💋 CANIM ADAM 💋:
Neyse ki değiştirmeni sağlayacak şeyler hissediyorsun artık.
Bu yüzden önceki haline takılmayacağım.
Şimdi uyu bakalım, sevgilim.
MON MİMİ:
Uyuyorum 😴
Öpüşüyorum çok 💋💋💋
Ay neeeee
Öpüyorum çok demek istedim 🤭
Adam gözlerini yumup hafif boğaz ağrısıyla ve kaşınan bir burunla uykuya daldığı sıralarda üst katta Asil'e sarılarak uyuyor olmasına rağmen huzursuz bir uykunun kollarındaydı Devran.
Sert bir kaç öksürükle uykusundan uyandığında ve yeniden dalmak için çabaladığında şifayı kaptığını tam olarak anlamıştı...
İki koca adamın hasta hallerinin nasıl olacağı merak konusuydu.
Ama endişe edilecek bir şey yoktu...
Daha önce hasta oldukları zamanlardan ayıran bir şey vardı bu seferkini, onlarla ilgilenecek birilerine sahiptiler...
🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍🖤🤍
Kerim ve Ferdi mesajlaşması en çok yazmak istediğim şeylerden biriydi...
❤️❤️❤️
Çok tatlı olacaklarını biliyordum, aşırı keyif aldım yazarken
✨✨✨✨✨
Gelecek bölümde, iki koca bebeği hasta göreceğiz.
Hangisi nasıl olacak ben de bilmiyorum. Yazarken göreceğiz o tatlılıklarını 💖🌸
Bölümde görüşürüz
❤️❤️❤️😉😉😉💋💋💋