THIS DARK CHAMBER FEELS ALWAYS HOME. When I'm crying from the bully's way back grade 2, this room used to love my dirty pieces. They told me that I'm ugly with my braces on, my lips were to big, my chin is 5 inches, my jaws of a monster.
I fall apart and he's dotty.
Their echoes stop when he came. They became silent and he kissed my scars. I've became comfortable with my roommate. He told me that it is fine to be unique, to be different, and be me.
My mother helped him when he's a kid but didn't stay on our side. He chose to have his own place, manage to build his own and I'm so proud of him. His soft mattress that I used to sleep on when weekend come.
Soft dimmed light filed the room. I chuckled. He still remembers.
But then something changed on this dark chamber. My eye met the wall counterpart of the bed. A perfect illustration of a woman in the bath. An art.
My eyes wondered who's this girl is, yet it felt familiar. The place, room and the pigment. My feet touch the floor as I walk towards that corner. Fingertips felt the roughed texture of the painting.
Suddenly my ears heard the sound of breaking glass somewhere. I run outside of the room. My footsteps on the stairs, felt the cold floor.
"Ilabas mo si Zandra diyan! Walangya siya! Pati trabaho namin papakialaman niya pa!"
"Ma'am, p-pwede po ba wag kayong mag iskandalo dito, n-nakakahiya po kasi. Wala po dito si Ma'am Zandra-"
"Sinungaling ka! Ilabas mo siya! Wag ka ngang humarang sa dinadaanan ko!"
Sigawan nila. Kilalang kilala ko kung sino ang babaeng iyon. Sumilip ako sa binatana at tama nga ang hinala ko. Si Ms. Maris, kasama ang limang guro. Hindi ko maisip kung paano niya nalaman ang lugar na 'to.
"Ayun siya!" Sigaw ng isang guro.
Bumaling lahat ang mga tingin nila sa pwesto ko. Nagtapat ang tinginan namin ni Ms. Maris. Nanlilisik ito sa galit, kulang nalang maging kutsilyo ito para patayin ako.
"Bumaba ka dito! Wag kang magtago!"
Saka siya pumulot ng malaking bato, sa unang bato niya ay dumaplis, ngunit sa susunod ay tumama ito sa salamin dahilan para mapayuko ako sa takot.
Mabilis akong bumaba. Isa, dalawang tapak ko hagdan ng biglang matapilok ako sa kakamadali. Dumausdos ang katawan ko sa dulo ng hagdan, tumama sa likod ko, balakang at braso. Ramdam ko ang pagtunog ng ugat sa bukong-bukong ko.
My body was thrown on the dry cold floor. Slowly pain crept in on my bone. I bit my lips, when I tried to stand but just jointed on pain. My legs were weak from falling down.
"Ahh." I whimpered.
Magically, someone held my waist and lifted me. Immediately shifted my gaze on that person. This does not surprise me when I saw Finnian holding me softly on his wide arms.
"Call Avalon!" His thunder voice.
All of his maid went out from ant colony. They scattered on my view, while he went to the next door.
"Aren't you gonna ask me if I'm fine?" I snorted.
"It's obvious." He answered coldly.
Why didn't I notice that my heart is beating so loud when I'm talking with him. Everythings felt so bitter-sweet. He laid me down on his bed.
"Nasan ka kanina?" I asked just to make the air light.
Shrugged the pillow to the side and he sat down on my side. "I'm down, there." He whispered enough to let me hear it. Uses the other pillow and put it under my legs. Watches him do things like that.
After that he leaned on me.
Inilagay niya ang takas na buhok sa likod ng tenga ko, saka niya ginamit ang daliri niya para suklayin ang ibang buhok. Komportable ako sa ginagawa niya.
"Narinig mo 'ba yung mga sumisigaw sa baba kanina? Paano nila nalaman na nandito ako?" Sabay baling ko sa kanya, habang siya ay patuloy na ginagawa ang buhok ko.
Napansin ko ang pagbabago ng mata niya sa sandaling minuto pero bumalik din 'yon. "I didn't hear anything, Zandra. Maybe it's from our neighbor." Pinagpatuloy niya parin ang pagsuklay.
"Hindi, Fin. Nakita ko si Ms. Maris. Binato pa nga ako ng bato, diyan sa may bintana pababa." Sabi ko sa kanya. Naagaw ko ang atensyon niya at tumingin ng malamig sa'kin. Matalim ang mga 'to. Handang pumatay.
"What?" His eyes were fuming. Took his phone on nightstand without taking his eyes off me.
"Fucking Avalon! Where the fuck are you?!" He screamed on the phone.
The door flew open, and she stepped inside breathing erratic. "I'm here!" Raising her hand and looked both of us.
Fin eyes were too scary to stare. Gazing to Avalon using those terrible eyes, she hurriedly shifted it to me. "What are you doing!? Move!" He yelled, she flinched.
Run towards me. Opened her kit and medicate me. Doing that I saw Finnian contacting someone, still cold. My eyes followed him, but then he immediately walked outside of the room.
He's gone.
"Ahh." I yelped. "S-sorry." She pleaded.
Her hands were trembling, scared to hold me. "Are you okay, Avalon?" I asked her. Her eyes didn't know where to look at. Grabbed her hands and forced her to look at me.
"Avalon-"
"Shut up, Zandra!" She shrugged my hands. I frowned. What happening with her?
"Avalon-" She cut me off again. "I told you to shut up!" She cried now.
Nanahimik ako sa sandali, ayokong sumabay sa pagsabog niya. "Alam mo bang may gusto ako kay Fin?" Bigla niyang sambit. "H-ha?"
"I like him, Zandra."
"I like him so much."
"And I hate him for liking you this much. Nakita mo ba 'yung ginawa niya kanina sa'kin? Sinigawan niya 'ko na para akong alalay. Nakakahiya, nakakainis siya. Sobra." at namula ng sobra ang tenga niya.
Pinikit nito ng mahigpit ang mata niya. "Tinawagan niya ko para dito, tas pagdating ko sisigawan niya lang ako? Hindi ba niya alam na ang layo ng pinanggalingan ko-"
Mabilis ko siyang niyakap ng mahigpit saka lihim na ngumiti. "Ano ba, Zandra, hindi pa ko tapos mag rant." Inis na sabi niya na parang bata. "Thank you, Avalon, for always being there to my pain. Medicating me and joining me here."
Punong puno ang puso ko sa saya, gusto kong sabihin sa kanya. Isa na din siya sa matagal kong kaibigan na hanggang ngayon ay nasa tabi ko. She's fearless.
"Tigilan mo nga ko. Sinabi ko sa 'yong umakto ka ng nasa edad mo na, eh." Lumayo ako sa kanya at tinignan siya.
"Gusto ko siya, Zandra, sinasabi ko ito kasi gusto kong mawala na 'to. Itong nararamdaman ko. Tama na... Pero aagawin ko siya, sayo." Tumingin siya ng masama sa'kin saka ngumuso.
"Aagawin ko siya-"
"Ba't kailangan mo siyang agawin? Kung pwede ko naman kitang ireto sa kanya?" Panghihikayat ko sa kanya pero sa sandaling iyon may kakaiba sa'kin. "Talaga?" Namilog ang mata niya.
Nagdalawang isip ako kung tatango ba ako sa kanay o iiling sa sinabi kong hindi ko kayang panindigan.
"Kanina pa nanginginig yung cellphone mo. Sagutin mo na 'yan." Bumaling ako dito.
My phone vibrates multiple times at my side. Took it and answered it.
"Z-zandra. C-can you stop? Can you s-stop what's your doing? It's too m-much."
His voiced is breaking. His words crawled on me, dig on my heart and break me into pieces. I knew him.
Terick Martines
"Stop it already, Zandra." Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. "Tama na, hindi ka na nakakatuwa." Naririnig ko din ang ingay sa kabilang linya.
"Anong pinagsasabi mo?" Tanong ko. "Pwede ba wag ka ng makipaglokohan-"
"Ano!? Wala akong ginagawa, Terick! Kung 'di ang mag manatili dito sa bahay! Umiyak ng umiyak sa mga ginawa mo sa'kin na hindi din nakakatawa. Nung sinira mo 'ko, hindi ba tama na 'yon? Pinagbigyan kita. Hinayaan kita sirain ako. Bakit hindi mo 'ko bigyan ngayon ng kalayaan?" Hiyaw ko. Pinilit kong patahimikin ang kumakabog kong puso. "Tatawag ka sa'kin para magsabi ng ganito? Ako ba pinagloloko mo?"
"You brought trucks on school, Zandra. They already demolishing the first part of the school." I frowned, "Sinong gagawa nito? Hindi ba ikaw lang? Ikaw na feeling mo sinira ng paaralan?" Napatigil ako sa sinabi niya. "a-ano?"
"Wala ka bang talagang hiya!? Tao ka hindi ba? Pero ba't umaasta ka na parang animal!" Hindi na si Terick ito. SI Ms. Maris na 'to.
"ipatigil mo 'to-"
Mabilis kong binaba ang telepono. Inagaw ni Avalon ang telepono sa kamay ko at hinawakan ang makabilang balikat ko. "Namumutla ka, Zandra. Anong sabi?"
"I think Fin made a move in the school." I voiced out but didn't hear my own voice.
My throat feels tight. My feet feel numb. He is doing something to ruin my name. Stood there without minding the pain of my body. I don't know what to do anymore. Terick must be disappointment.
"Zandra! Saan ka pupunta?! Hindi ka pa magaling!" Sigaw ni Avalon.
Iika ika akong naglakad papunta sa labas, hindi ko man lang nasuot ang sapatos ko. Kahit telepono ko ay hindi ko hawak.
The white taxi is coming towards me. Waved my hand on it and entered. Miles from school I saw three coming trucks surely will go to the school. Seconds later, we arrived. Three trucks were already there.
I swallowed hard.
"Ipatigil mo 'to ngayon din! Sino ka ba, ha! Aba! Hoy! Wala kang galang, ha!" I knew him, the principal.
"Ipatigil mo, 'to!" Nakita kong yumukom ang kamao niya. Tinignan siya ni Fin na parang wala lang at pinanood ang ginagawa ng mga trabahante.
"Hindi mo ba 'ko papakinggan?!" Umangat ang kamao nito sa hangin. "Ahh!" Sigaw ng kababaihan. Tatama sana ito sa pisngi niiya ngunit mabilis siyang nakailag sa galawan nito. Ngunit hindi pa 'to tapos ng biglang umabante lang at inangat ang paa nito.
"Sir!" Sigaw ng mga guro. "Walang galang itong binatang 'to, eh! Dapat turuan ng leksyon!"
Isang suntok ang tumama sa pisngi. Hindi kay Finnian ngunit sa Principal. Tumilapon ito sa gilid ng puno. "Jusmiyo!" Sigaw nila. Lumapit sila sa kanya. Nanlilisik ang mata nito saka tumingin kay Fin.
Humawak ito sa tuhod niya pangsuporta sa pagtayo niya! Nakita kong nakakapa siya ng malaking bato at dinampot ito.
"Sir! Itigil mo na 'to. Nakakahiya sa mga mag-aaral na nandito." Hindi siya nagpapigil at binato ito sa hangin pero hindi man lang dumikit kay Fin.
Tinignan lang siya nito, walang emosyon, malamig saka bumaling sa mga trabahante. "Ipatigil mo sabi 'to, eh! Putangina ka! Saan ka nag-aral at hindi ka tinuruan sumunod saming matatanda." Tumakbo ito papunta sa kanya at hinawakan ang kwelyo niya.
"Ibang kabataan ka! Sundin mo 'ko-"
"Si Zandra ka ba?" putol niya. "Aba! Kahit ba sa magulang mo hindi ka talaga susunod?"
"Si Zandra ba sila?" sumulat ang ngisi sa labi niya. Namula ako sa binibitawan niyang salita.
"Finnian! Tigil na!" Sigaw ko sa 'di kalayuan. 'Di ko na kayang manahimik pa dito sa gilid. Bumaling ang mga mata niya sa pwesto ko. Nawala ang ngiti sa labi niya.
Ang mga mata niya ay lumambot saka niya ko tinignan mula ulo hanggang paa. Pasa ay halata sa katawan ko. Ang mahigpit na kamay ng lalaki na nakahawak sa kwelyo niya ay tinapik niya lang at mabilis na lumapit sa'kin.
Tumakbo siya papunta sa'kin, bago manlambot ang mga binti ko ay nasa bisig niya na 'ko.
"Zandra..." Lumambot ang puso ko sa sandaling bigkas niya ng pangalan ko.
Puno ng pag-aalala ang mga mata niyang nakatingin sa'kin.
Sa'kin lang nakatingin.
Ako lang at siya ang nakikita ko.
Walang ingay sa paligid.