រឿង:មន្ដស្នេហ៍ប៉ូលិសសម្ងាត់
ភាគទី១៥
#រីករាយក្នុងការអាន...
នៅក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ដែលមានគ្រូពេទ្យកំពុងតែញាប់ដៃញាប់ជេីងក្នុងការវះយកគ្រាប់ចេញចង្វាក់បេះដូងកំពុងតែថយចុះ ទឺត!ទឺត! ។
"លោកដុកទ័រ ចង្វាក់បេះដូងលោតខ្សោយខ្លាំងណាស់" អ្នកគ្រូពេទ្យស្រីដែលជាជំនួយការក្នុងការវះកាត់បាននិយាយឡេីង។
"យកឧបករណ៍ឆក់បេះដូងមក"doctor ដែលវះកាត់និយាយ។
"តែអ្នកជំងឺខ្សោយខ្លាំងណាស់"អ្នកគ្រូពេទ្យម្នាក់ទៀតមានការស្ទាក់ស្ទេីរក្នុងការធ្វេីបែបនេះ។
"គ្មានពេលទេឲ្យលឿនឡេីងមក"ដោយឃេីញថាអ្នកគ្រូពេទ្យមានការស្ទាក់ស្ទេីរលោកដុកទ័រក៏បាននិយាយម្ដងទៀត អ្នកគ្រូពេទ្យស្រីក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ហុចឧបករណ៍ឆក់បេះដូងអោយdoctor។
"1.2.3 ឆក់" សំឡេងស្រែកឡេីងរបស់ doctor
រាងកាយរបស់អ្នកកម្លោះលោតឡេីងតាមការឆក់របស់គ្រូពេទ្យ។
"បន្ថែមទៀត 320 ឆក់" នៅតែមិនទទួលបានលទ្ធផល ទាំងដែលកម្រឹតនៃការឆក់កាន់តែឡេីងខ្ពស់។
==========
ងាកមកមេីលអ្នកខាងក្រៅឯណេះវិញក៏នៅមិនសុខដូចគ្នាដាវនាងដេីរចុះដេីរឡេីងមិនដឹងជាប៉ុន្មានត្រឡប់ហេីយទេ។
(លោកមិនត្រូវកេីតអ្វីនោះទេ បេីលោកកេីតអ្វីទៅខ្ញុំនឹងមិនលេីកលែងអោយលោកជាដាច់ខាត) ដាវបានត្រឹមតែនិយាយបន់ស្រន់ក្នុងចិត្តសូមកុំអោយគេកេីតអ្វី បេីគេកេីតអ្វីទៅតេីលោកស្រីគីមនឹងត្រូវធ្វេីចិត្តយ៉ាងណា។
(ខ្ញុំមិនអោយលោកស្លាប់ទេ ឆាប់ងេីបមក Kim Namjoon មនុស្សចង្រៃ ងេីបមកអោយខ្ញុំសងសឹកលោកសិនមក) រាងស្ដេីងនៅតែពោលពាក្យជេរប្រទេចគេនៅក្នុងចិត្ត មិនដឹងថានាងកំពុងតែគិតបែបណាចំពោះគេនោះទេ នាងក៏មិនដឹងដូចគ្នាថានាងស្រឡាញ់គេឬអត់នោះ ដឹងត្រឹមតែថាពេលនេះគឺចង់អោយគេរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់សិនរឿងផ្សេងចាំគិតទៀត ។ កំពុងតែដេីរចុះដេីរឡេីងនៅមិនសុខលោកស្រីគីមនិង Jimin ក៏បានមកដល់ អ្នកទាំងពីររត់មកទាំងទឹកមុខព្រួយបារម្ភក្រោយបានដំណឹងនេះ។
"ក្មួយដាវកូន Joon យ៉ាងម៉េចទៅហេីយ " លោកស្រីគីមដេីរមកកាន់ដៃរាងស្ដេីងសួរឡេីងទាំងបារម្ភ។
"គេមិនអីនោះទេលោកអ៊ុំឈប់បារម្ភទៅ ដល់ដៃគ្រូពេទ្យហេីយ" ដាវ និយាយលួងលោមទៅកាន់លោកស្រីទាំងចិត្តនាងក៏មិនស្ងប់ដូចគ្នា។
"មែនហេីយ ខ្ញុំក៏សង្ឃឹមថា hyung នឹងមិនអីទៅចុះ" Jimin ក៏បារម្ភពី Namjoon មិនចាញ់គ្រប់គ្នាដែរ។
"អ្នកនាងដាវចុះដឹងថាអ្នកណាជាដេីមហេតុទេ ?" Jimin សួរទៅកាន់រាងស្ដេីងគេជឿថាប្រាកដជាមានអ្នកនៅពីក្រោយរឿងនេះជាមិនខាន Jiminនិងលោកស្រីគីម ក៏គេដឹងថារាងស្ដេីងជាប៉ូលីសដែរតែរាងស្ដេីងអោយជួយលាក់រឿងនេះជាសម្ងាត់។
"រឿងវែងឆ្ងាយណាស់ តែដឹងត្រឹមថាជាអា markii ទៅបានហេីយ" ដាវ និយាយទាំងមុខមាំ។
"Markii ហ៎េស " Jimin គេភ្ញាក់ផ្អេីលជាខ្លាំង នៅអ្វីដែលខ្លួនបានឮ។
"ហឹ្ហម!!!"
"អា..."
ក្រាក! រាងក្រាស់រៀបនឹងនិយាយតទៅហេីយតែក៏ចំពេលដែលគ្រូពេទ្យបេីកទ្វារមក ទេីបប្រញ៉ាប់ទៅសួរពីសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកកំលោះជាមុនសិន។
"លោកគ្រូពេទ្យកូនខ្ញុំយ៉ាងម៉េចទៅហេីយ " លោកស្រីគីម ក៏ប្រញាប់សួរគ្រូពេទ្យ។
"លោកស្រីធ្វើចិត្តឲ្យស្ងប់សិនទៅ អ្នកជំងឺឆ្លងផុតគ្រោះថ្នាក់ហេីយ តែក៏មិនប្រាកដថាមានសុវត្ថិភាពដែរព្រោថាគ្រាប់កាំភ្លេីងចំ ចំណុចសំខាន់ដល់ទៅ២គ្រាប់ តែពេទ្យនឹងព្យាយាមជួយអោយដល់ទីបញ្ចប់ សូមលោកស្រីកុំបារម្ភអី" doctor
"អគុណហេីយលោកគ្រូពេទ្យ" Jimin ក៏បាននិយាយអគុណទៅកាន់ពេទ្យ។
"បាទមិនអីនោះទេវាជាតួនាទីរបស់ពួកយេីងស្រាប់ទៅហេីយ"doctor
"ពេទ្យពួកយេីងអាចចូលទៅមេីលបានទេ"ពេលនេះដាវជាអ្នកនិយាយវិញម្ដង។
"គួរតែឲ្យគេសម្រាកសិនទៅ ចាំល្ងាចអាចចូលមេីលបានហេីយ ចឹងពេទ្យសុំលាសិនហេីយ "ថាហេីយ ពេទ្យក៏ចេញទៅបាត់ទៅ។
"លោកអ៊ុំទៅសម្រាកសិនទៅគេមិនអីនោះទេ" ដាវនាងលួងលោមអោយលោកស្រីគីមទៅសម្រាកយកកម្លាំងសិន ព្រោះថាមនុស្សចាស់មិនអាចបែបនេះបានទេ។
"មែនហេីយ" Jimin
"អ៊ុំសម្រាកមិនកេីតទេ ដរាបណាកូន Joon មិនទាន់ដឹងខ្លួន "លោកស្រីគីមនៅតែប្រកែក។
"ហេីយរឿងវាយ៉ាងម៉េចខ្លះ?"
"រឿងនេះចាំខ្ញុំប្រាប់ពេលក្រោយលោកអ៊ុំសម្រាកយកកម្លាំងសិនទៅ Jimin លោកនាំអ៊ុំស្រីត្រឡប់ទៅវិញទៅនៅទីនេះខ្ញុំអាចចាត់ការបាន"ដាវ
"ប្រាកដទេ?" Jimin នៅតែមិនអស់ចិត្ត។
"ហឹ្ហម!!" រាងស្ដើងងក់ក្បាល។
"លំបាកដល់ក្មួយដាវហេីយ" លោកស្រីគីម
"មិនអីនោះទេ លោកអ៊ុំទៅសម្រាកទៅបេីគេដឹងខ្លួនមកឃេីញអ៊ុំស្រីបែបនេះគេក៏មិនសប្បាយចិត្តដូចគ្នា"ដាវ ថារួច Jimin ក៏នាំលោកស្រីគីមត្រឡប់មកភូមិគ្រឹះវិញ។
"ហ្ហេីយ!! លោកមិនអីល្អហេីយ" ដាវ
=======
Admin:Nisann