Ölüyorum Allah'ım.
Bu nasıl bir acıdır. Ayağımı kesiyorlar sanki. Ayağımın içinde bir zonklama vardı. Biri balyozla vuruyordu ayağıma, öyle bir ağrı.
Gözlerimden dökülen yaşlar bana hiçte yardımcı olmuyordu. Acıdan bayılmak istiyordum şu an. Belki o zaman rahatlardım. Sanki her geçen saniye ağrım artıyordu.
Hıçkırıklarımı bastırmak için kafamı iyice yastığa gömdüm. Kimseyi uyandırmak istemiyordum. Zorla yataktan doğrulup oturur pozisyona geldim.
Yanımda duran çantayı hızla kucağıma çektim. Ellerim titrereken zar zor fermuarı açtım. Yanımda her zaman ağrı kesici taşıyan aklımı öpmek istiyorum.
Su olmadan zor da olsa ağzıma attım ilacı. Boğulmadan zorda olsa yutmuştum. Elimin altında ki yastığı yüzüme bastırıp hıçkırıklarımı serbest bıraktım.
Birazdan ağrısı geçer Mira. Sakin ol. Şimdi geçecek.
Sikeyim. Geçmiyordu. Kafasına tükürüğümün ayağı her geçen saniye daha çok ağrıyordu.
Allah belamı vermişti. Gözümün önünden yaptığım şeyler geçiyordu. O son şeyi yapmayacaktım işte. O Leyla cadozunun çantasına oyuncak yılan koymuştum. Bedduası tutmuştu kesin. Cadaloz...
Aniden açılan kapı ile yerimden sıçradım. Şafak operasyonu mu yapıyorsunuz la.
Gözümden akan yaşları silerken kapıya baktım. Çınar kapıyı açmış bana bakıyordu.
"Ağlıyor musun sen?"
"Yoo. Gözlerim terliyor sadece."
Ağzımdan kaçan hıçkırık ile kafamı çevirdim. Hızla yanıma gelip yatağa oturdu. Elini alçının üstüne koyması ve benim bağırmam nerdeyse aynı anda olmuştu.
"Siktir!! Çek elini nolur! Zaten ağrıyor."
Ağlamam artarken Çınar ne yapacağını şaşırmış gibiydi. Odadan çıkınca ben de kendimi salmıştım. Salya sümük olmuştu her taraf.
Hatırlatın bir ara kusacağım buna. Nuray teyze bu manzaradan sonra beni kesin evden atar. Şahsen ben olsam atardım.
Annemi istiyorum. Ağlamam artarken bu kez de annem için ağlıyordum.
Tamam Mira sakin ol. Şimdi geçecek ağrısı. Bunların suçlusu babamdı. Artık ona baba demek bile midemi bulandırıyordu.
"Hii. Mira kızım iyi misin?"
Nuray teyzenin sesini duyunca gözlerimi sildim hemen.
"İyiyim Nuray teyze. Ne oldu, niye geldin sen?"
Sesim ağlamaktan bok gibi olmasaydı. Belki söylediklerim inandırıcı olabilirdi.
Nuray teyze ışığı açıp hızla yanıma oturdu. Kör olan gözlerimi ovalarken, ağlamamak için kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.
"Kuzum benim kıpkırmızı olmuşsun ağlamaktan. Nasıl bir şeyin yok."
"Ağrı kesici aldım. Şimdi geçer ağrısı."
"Geçmez!!"
Nuray teyzenin aniden yükselen sesi ile yerimden sıçradım. Bu kadın benim kalbime indirecekti.
"Çınar git Arslan abini çağır. İlaçları almıştı. Getirsin hemen."
Kapıda bize bakan Çınar'a itiraz bile edememiştim. Ne gerek vardı şimdi. Ağrısı geçerdi birazdan.
"Nuray teyze gerek yok. Şimdi geçer ağrısı."
"Doktor ağrı kesici iğne yazmış. O daha hızlı geçirir ağrını. Benim yüzüme çekiyorsun bu kadar şeyi."
Kafamı salladım. Yorulmuştum artık. Belli ki Nuray Teyze de vicdan azabı çekiyordu.
Beş dakika sonra elinde ilaç poşeti ile Arslan abi gelmişti. Yine kaşları çatılmıştı. Kazayakların çıkınca göreceğim ben seni Arslan abiciğim.
"Niye uyandırmadın bizi. Çınar uyanmasa haberimiz bile olmayacak. Ne dedim ben sana."
Arslan abi ağzının içine söylenirken elindeki iğneyi şırıngaya takıyordu. Kolumu açıp arkaya yaslandım. Ayağımın ağrısı hala geçmemişti. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Arslan abi iğneyi sonunda vurup çöpleri topladı. Nuray teyze Arslan abinin kalktığı yere oturup ellerimi tuttu.
"Mira'cım ağrın olursa söyle lütfen. Zaten vicdanım hiç rahat değil. Lütfen kendine de bana da daha fazla acı çektirme."
Benim de vicdanım hiç rahat değil be Nuray teyze. Alışıyorsun bir süre sonra merak etme.
Kafamı salladım. Arabaların önünde kafasını sallayan köpeklere dönmüştüm. Her şeye kafa sallıyordum.
Sonunda iyi olduğuma ikna olmuş olacaklar ki odadan çıktılar. Ağrının yavaş yavaş azaldığını hissediyordum. Vücudum rahatlarken gözlerim kapandı.
Artık rahat bir şekilde uyuyabilirdim.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Odadan gelen seslerle yerimden kıpırdandım. Üstümden tır geçmiş gibi hissediyordum. Sanki biri üstüme kırk tonluk bir şey koymuş gibiydi. Ne gözlerimi açabiliyordum ne de tekrardan uyuyabiliyordum.
Yatakta rahat bir pozisyon almaya çalışırken üstüme atılan kol ile kaskatı kesildim.
Euzü... O kol kimin lan!
Lan ne oluyor!
Aha kesin kaçırdılar beni. Gelinlik giyidirip doksan dokuz yerimden bıçaklayıp çöpe atacaklar.
Hii. Ya bunlar psikopatsa. Kesin Arslan seri katil. Belki de yeni kurbanlarını seçerken eski kurbanlarının kolunu üstlerine atıp işaretliyordu.
Ve evet acilen cinayet kitaplarını bırakmam gerekiyordu.
Korkarak da olsa gözlerimi açtım. Gözlerim karanlığa alışınca kafamı yana çevirdim. Yanımda yatan adamı görünce çığlığı bastım.
Benim bağırmama uyanmıştı. Beni görünce o da bağırmaya başladı. Hızla doğrulup yastığı önüme siper ettim.
Ayağım yüzünden kaçamıyordum zaten. Bir de bu pis sapık yatağıma yatmıştı. Elimdeki yastıkla yüzüne vurdum. Neye uğradığını şaşırmıştı.
Yanlış kıza bulaştın koçum. Yastıkla kafasına vururken bağırmaya devam ediyordu.
"Seni pis sapık."
Her kelimemden sonra yastığı daha sert indiriyordum.
"PİS SAPIK. NE İŞİN VAR ODAMDA! DEFOL GİT ODAMDAN! SAPIKLARIN EFENDİSİ!"
Odamın kapısı açılmış bütün ev ahalisi bize bakıyordu. Hala yatakta oturan adam beni durdurmaya çalışıyordu. Hadi ben kaçamıyordum sen niye kaçmıyorsun salak.
"Kızım bir dur ya. Ne sapığı! LAN DUR!!"
"BİR DE DUR DİYOR. SAPIK SENİ.Seni şikayet edeceğim. Hapislerde süründüreceğim seni."
Sonunda ev ahalisi şoktan çıkmış olacak ki Arslan abi hızla yanıma geldi. Arslan abi beni tutmaya çalışırken Baran abi de karşıda ki sapığın kolunu ısıran Dolunay'ı ayırmaya çalışıyordu.
Bundan sonra en sevdiğim insan sensin Dolunay. Millet mal mal bakarken o bana yardım ediyordu. Delikanlı kızdı vesselam.
Zor da olsa bizi ayırdıklarında sapık odanın köşesine gitmiş korkuyla bana bakıyordu. Arslan abinin beni tutmasına izin vermeden elimdeki yastığı kafasına fırlattım.
"Kızım bir dur ya!!"
"Kes sesini pis sapık. Dua et ayağım sakat yoksa varya senin gelmişini geçmişini.."
Ağzıma kapanan el yüzünden küfürlerimi yutmak zorunda kalmıştım. Aysun abla Dolunay'ı arkasına almıştı. Arslan abi de beni tutmaya çalışıyordu.
"Lan bu yamyam kim!"
Karşımdaki sapık-ül aziz utanmadan bana yamyam diyordu. Sen bittin oğlum. Yedim ulan seni.
Arslan abinin elini çekip üstüne atlamaya çalıştım. Ama tabiki de Arslan Bey tarafından saldırım engellendi.
"YETEEER!!!"
Nuray teyzenin bağırmasıyla herkes susmuştu. Hani filmlerde olurya biri bağırınca aniden her şey durur. Hah öyle işte. Önümden geçen tozları görüyordum.
"Sakin olun ikinizde! Mira kızım sen niye bağırıyorsun? Bir şey mi oldu?"
Lan bunlar sapığı görmüyor mu? Şizofren mi oldum lan ben!
"Şu sapığı görmüyor musunuz ya siz!"
Benim sesime Dolunay'ın sesi karışmıştı. Sonunda annesinin kıskacından kurtulmuş öne çıkmıştı.
"Aaa Hakim amca"
Dolunay'ın şaşkın sesini duyunca adama döndüm.
"Bir de Hakim misin? Püüü senin sıfatına!"
"Lan bir durun!"
Arslan abi ikimizi de susturup sapık Hakim'in yanına gitti.
"Mira, bu kuzenim Hakim. Hakim bu da Mira bir süre bizimle kalacak."
"Bu pis sapık kuzenin mi? Ayrıca Hakim diye isim mi olur?"
"İyi bir tanışma olmadı kabul ediyorum. Ama anlaşabiliriz. Ben Hakim Altun."
Bana uzattığı eline vurup arkama yaslandım.
"Senin gibi bir sapıkla el sıkışmam. Allah muhafaza elimizi verip kolumuzdan olmayalım."
"Ben sapık değilim."
"He he. Ben de Taylor Swift'im zaten."
Lan ben niye bu sapıkla konuşuyorum. Nerde lan benim telefonum.
"Benim telefonum nerde?"
"Bu mu?"
Elindeki telefonumu gösterince gözlerimi kocaman açıp ona baktım.
"Hem hırsız, hem sapık. Çabuk ver telefonumu polisi arayacağım."
"Ya bir dur. Ben sapık değilim."
"He he."
"Allah'ım sen sabır ver!"
"Bence de versin çünkü hapiste çok işine yarayacak."
"Bak güzel kardeşim.."
"Höst ulan! Nerden kardeşin oluyorum ben senin."
"Tamam yeter!"
Ev ahalisi tenis maçı izler gibi bizi izliyordu. Sonunda Nuray teyze bizi bölmüştü.
"Mira'cığım şu olayı bana anlatır mısın? Düzgünce!"
"Şimdi Nuray teyze ben uyuyordum. Ses duyunca uyandım ama uyanmadım gibi de. Hani uyku ile uyanıklık arası bir şey olur ya. Hah işte öyle bir şey olmuştu. Sonra ben tam uyucağım biri üstüme kolunu attı. Bir açtım gözlerimi bu sapık yatağıma yatmış bana sarılıyor. Pis sapık!"
Nuray teyze beni dinleyip sapık-ül azize döndü.
"Hakim ne geziyorsun kızın yatağında."
"Ya hala vallahi farketmedim."
"Bari destekli at sapık herif. Farketmemiş . 1.70'im ben. Nasıl farketmedim."
"Mira'cığım lütfen sakin ol."
Nuray teyze beni tekrar uyarınca kollarımı bağlayıp arkama yaslandım.
"Sabır. Neyse devam edeyim ben. Ben nöbetten çıkınca direk buraya geldim yakın diye. Ee her zaman kaldığım oda burası olunca direk buraya girdim. Gözümü bile zar zor açıyordum. Kendimi nasıl yatağa attığımı bile bilmiyorum. Zaten bağırmaya başlayınca uyandım. Bir anda neye uğradığımı şaşırdım."
Nuray teyze sonunda derin bir nefes vermişti. Kadın iki dakikada yaşlandı be. Ayrıca bu ailedeki herkes doktor mu la?
"Doktor musun sapık bey?"
"Evet. Ayrıca sapık demezsen sevinirim."
Omuz silktim. Tabi ki de diyecektim.
"Tamam yeter bu kadar şamata. Saat kaç?"
"Altı."
"Herkes odasına geçsin. Hakim sen de salonda yat."
Nuray teyze hepsini odamdan kovmuş yerde duran yastığı da bana uzatmıştı.
"Kusura bakma kızım."
"Ne kusuru sorun değil gerçekten."
"Saat erken daha, biraz daha uyu. Gece de uyuyamadın zaten. İyi geceler."
"İyi geceler."
Nuray teyze gidince kendimi yatağa attım. Bu kadar ekşın beyne zarardı.
×××××××××××××××××××××
Huh bitti 😁
Bölüm nasıldı?
Bir başladım beni durdurabilene aşk olsun jdhdjfh
Yaz yaz bitmedi yaw.
Neyseee
Hayırlı işler bol kazançlar gençlik.