|| Tamamlanmıştır ||
***
"Biliyor musun ellerimiz asla değmiyormuş, atomlarımız birbirini itiyormuş, aslında birbirimize dokunduğumuzu sansak da dokunamıyor muşuz ama sanki bunlara inat birleşmeye çalışıyor muşuz gibi, ne tuhaf, zaten dokunmak istes...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüme Başlama Saatiniz:
Oturduğum koltukta sadece ayaklarımı izliyor ve kanattığım ellerimi bacaklarıma bastırıyordum, ne hissetmeye çalışıyordum bilmiyordum.
" Bugün benime bakmıyorsun, bir şey mi oldu Rahşan"
Bir şey olmuş muydu veya sadece küçük bir şey miydi bu, beni suçladı, ezdi, umurunda bile olmadım ama aralarında en kötüsü benden iğrendiğini fark etmem oldu.
" O bana bağırdı. Benden iğreniyor"
Bir tuhaf olmuş gibiydim, sanki içimde düşündüğüm şeyler dışarıdan söylenince yüzüme acı bir tokat gibi çarpıyordu, acı olmaması lazımdı ne de olsa ben hislerini unutmuş küçük bir kızdım.
"Bunu sana o mu söyledi?"
Konuşmak istemedim sadece onaylarcasına başımı salladım. " Sana bunu neden söyledi?"
"Ben sadece küçük bir iyilik yapmak istemiştim"
Bana beni anlıyormuş gibi bakıyordu ama bundan pek emin değildim, ona anlattıklarımla yine elinde ki pilot kalemiyle bir şeyler yazmaya başladı.
"Peki sana bunları söylediğinde ne hissettin"
Ona ilk kez açık olmak istedim, ilk kez nasıl hissettiğimi bilsin istedim. "Sanki kalbim bir kum saatiymiş ve yere düşerek dışındaki kırılmaz olarak görünen cam kırılmış, içindeki kum taneleri yerlere saçılmış gibi"
Kalemi durdu, bana baktı şaşırmış olmalıydı çünkü ilk kez ona ne hissettiğimden bahsetmiştim.
" Kalbin kırılmış olmalı, üzgünsün şu anda Rahşan"
Neden onunla hissettiğim duygular sadece bunlar oluyordu, o her hikâyede okuduğum mutluluk neredeydi, sevinç, heyecan neden yoktu.
"Neden üzgünüm ki, ben ailemin mezarındayken bile üzülmezken neden sadece benden iğrendiğini söylediğinde üzülmüş olabilirim"
Gözlerimi ondan çekip pencereden dışarı bakmaya başladım, onu ilk kez gördüğüm banka baktım sanki onun yokluğunda eskimiş gibiydi.
"Ona karşı bir şeyler hissediyor olabilir misin?"
Ona karşı bir şeyler, hissetmek istemiyordum, ona karşı bir şeyler hissetmek beni hep bu duruma getirecekse istemiyordum, bir şeye üzülmem, ağlamam gerekiyorsa bu ailemin mezarında olsun istiyordum.
"Ben onunla artık aynı odada kalmak istemiyorum başka odaya gitmek istiyorum"
Ondan uzak olmak en iyisiydi, onu tiksindiği birinden uzaklaştırıyordum, başka bir şey söylemedi ya da söyleyecek başka bir şeyimiz kalmadı çünkü hayır deme gibi bir şansı yoktu biliyordu, başıyla beni onayladı ve o an seansımız bitti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölümü Bitirme Saatiniz:
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Bölümler kısa olduğu için haftanın iki gün günü bölüm gelecektir.
