Ruhsal Temas

33. BÖLÜM "UYKUSUZLUK"

Bölüme Başlama Saatiniz:

Kabuslar devam etti, her gece büyük bir korkuyla uyandı bana ilaçlarına devam ettiğini söylese de artık ona pek inanmıyordum, durumu gün geçtikçe iyiye gitmek yerine aksine daha da kötüleşmişti artık, bir süre sonra suskunlaşmaya başlamıştı ve sadece kahveye kendini besliyordu.

Bütün bir gece uyumuyordu, ben ne kadar onunla konuşmak için çabalasam da bana her fırsatta bir şeyi olmadığını söylüyor ve konuyu kapatıyordu, gözlerimin önünde bir yıldız gibi sönüyordu.

Ona artık kötü geldiğime emindim, iyiyim derken bile gözleri ne kadar acı çektiğini gösteriyordu ama ve sırf bunu anlamayayım diye gözlerime bakmaz olmuştu, yataklarımızı ayırdım, çok şey söylemek istese de sustu ve elindeki kahvesiyle pencerenin hemen yanına çektiği koltukta oturup sadece dışarıyı izlemişti sanki çok kalktığı varmış gibi.

Kendini böyle kapatması o kadar sinirlerimi bozuyordu ki, o da bunu bildiği için hiçbir şey yapmıyordu bir ruhsuz gibi bütün gece o koltukta oturuyordu, odanın ortasında durmuş ve ellerimi belime dayayarak sinirli bir ifadeyle ona bakıyordum.

"İlaçlarını içtin mi?"

Beni görmezden gelerek elinde ki bardaktan kahvesini içti, ah gerçekten inanamıyordum resmen beni takmıyordu bile.

"Dağhan sana diyorum"

Sesim biraz sert çıkmış olacak ki başını bu sefer bana doğru çevirdi uykusuzluktan şişen göz torbaları onun kaç gündür uykusuz kaldığını gösteriyordu aslında, ne kadar sinirli olsam da onu böyle bitik bir halde görmek içimi parçalıyordu.

"Rahşan sen annem değilsin"

"Evet annen değilim ama seni seviyorum ve iyi olmanı istiyorum "

Ona içimden geçenekleri söylediğim de sonunda oturduğu koltuktan kalkmıştı, elinde ki bardağını masanın üzerine bıraktı ve tam önümde durdu.

"Ben iyiyim lütfen beni düşünüp kendini üzme"

Ya ya çok iyiydi, ilaçlarını almıyor ve her gece kâbus gördüğü için artık suskunlaşmış, uyumuyordu, tam ağzımı tekrar açıp bir şey söyleyecekken kapının tıklanmasıyla durdum ve arkaya dönerek gelenin kim olduğuna baktım.

İçeri gelen hemşire elinde tuttuğu kâğıdı çevirerek "Rahşan Hanım seans vaktiniz geldi lütfen beni takip edin"

Hemşireye başımı sallayarak tekrar Dağhan'a döndüm ve işaret parmağımı ona sallayarak "Bu konu burada kapanmadı, lütfen ben gelene kadar ilaçlarını içip biraz uyu"

Beni kafasını sallayıp onaylayınca ona gülümseyip kapıda bekleyen hemşirenin peşinden gittim yavaş adımlarla asansöre binerek bir üst kata çıktık ve seans odasına girdim.

"Hoş geldin Rahşan bende seni bekliyordum lütfen gel otur"

Kocaman gülümsemesiyle önünde duran koltuğu eliyle gösteriyordu, daha fazla ona bakmayarak gösterdiği yere oturdum ve aynı şekilde onu incelemeye devam ettim.

"E-e bugün nasılsın?"

"İyiyim"

"Konuşmayalı neler yapıyorsun, Dağhan'la nasıl gidiyor mesela duyduğum kadarıyla ikiniz yataklarınızı birleştirmişsiniz"

Her şeyi de bil zaten, pis hemşireler, acaba Dağhan'ın şu an ki durumunu biliyor muydu?

"İyiyiz birlikte zaman geçiriyoruz ama şu sıralar Dağhan pek iyi değil"

Meraklı bir şekilde söylediklerimi dinliyordu "Bunu sana bunu düşündüren nedir? Neyi olduğunu düşünüyorsun"

"Uyumuyor çünkü uyuyunca kabuslar görüyor artık gün geçtikçe içine çekildiğini fark ediyorum bu da beni üzüyor"

Üzgün bir şekilde anlattıklarımı dinleyip söylediklerime başını sallıyordu, durdu ve önündeki defterine bir şeyleri not alıp tekrar bana döndü.

"Bu durum gerçekten de üzücü onunla bir ilerleme kat ettiğimizi düşünüyordum ama galiba daha da gerilemişiz, zaten ilaçları içmeyi bıraktığını fark etmiştim"

Onun için korkuyordum bir gün sırf uykusuzluktan bayılırsa ne yapardım bilmiyordum "Peki o iyi olacak mı?"

"İlaçlarını tekrar içmeye başlarsa iyi olacak "

Derin bir nefes alıp verdim ona tekrardan ilaçlarını içmeye zorlamam gerekiyordu daha da kötüleşsin istemiyordum, ben onu da kaybetmeye dayanamazdım.

"Sana gelelim Rahşan görüyorum ki artık gerçekten de iyisin, seni bu kadar zaman sonra iyileştirdiğime seviniyorum sadece seninle 2 seans daha yapmak istiyorum ondan sonra 2 haftaya kalmaz taburcu olacaksın"

Ona beni sen iyileştirmedin demek istesem de sustum çünkü ondan önce düşünmem gereken konular vardı, taburcu olacaktım ama bunu nasıl Dağhan'a söyleyecektim veya onu burada nasıl tek bırakacaktım bilmiyordum şu anlık tek bildiğim şey bunu ona en erken zamanda söylemem gerektiğiydi 

Bölümü Bitirme Saatiniz:

Selammm

Ah ah bitmesine ne kadar az kaldı, neyse yeni yılımızın ilk bölümüyle sizinleyim size mutlu bölümler getiremedim ama yeni yılınız musmutlu bir yıl olur.

Finale son 5 bölüm vay be kitabı ilk yazmaya başlayışım gözümün önünden gitmiyor neyse bu konuşamyı finale erteliyorum yoksa hiç susmam.

Her ne kadar bunu bir çok kez sözlesem de bir dahaki bölüm en en en en favori bölümüm tabiki çok şirin çok ponçik bir bölüm değil zaten bunu benden beklemeyin de yinede Dağhanın tabularını yıktığı bir bölüm olacak, onun gerçek hisleriyle karşılaşacağız şimdilik bu kadar olsun.

Umarım bölümü beğenmişsinizdir, oy atıp yorum yapmayı unutmayınız seviliyorsunuzzz