Sahte Sevgili Operasyonu

XVI

16.Bölüm;Saklambaç

Bulmalıydım onu biz birbirimize söz vermiştik,hep tartışacaktık.Gidemezdi daha tartışacak çok şeyimiz vardı bizim...

"Kesin istemeden olmuşsunudur Esila."dedi sırıtarak.Yavaşça yanına gidip "Ne dedi o benim hakkımda?"beni kolaltlarımdan tutarak kaldırdı ve tezgaha oturtu.

"Önemli değil boşver."diye arkasını döndüğünde tezgahtan inmeden omuzundan tutarak bana bakmasını sağladım.

Bu hareketim yüzünden iyice dibime girmişti ve şu an ondan biraz daha uzundum.Onu daha rahat görmek için başımı eğdim o da bir kaç adım daha atıp kollarını belime sardı.Sanırım biraz nefesim gidiyordu şu an..

"Ne dedi?"diye mırıldandım,sırıtıp yüzünü bana daha çok yaklaştırdı "Sence ne demiş olabilir?"kıkırdadı "Seni kıskanıyor işte,okulun tüm erkekleri sana hayran diye sana güya bir takım küfürler etti.Ama duyduğun gibi tavrımı koydum."

Yutkundum.Keremcik sen bana bu kadar yakınken ben düşünemiyorum ama yapma böyle (!)

"Telefonunu ver."hiç sorgulamadan tek elini belimden çekip telefonunu bana verdi ve hemen kolunu yine belime sardı.Kızı engelleyip telefonu tezgaha koydum ve Kerem'e baktım.

"Niye şu an bu kadar yakınız?"diye sordum "Bilmem."değip burnunu yanağıma sürttü "Belki evren yakın olmamızı istiyordur,ya da ne bilim,ben seni çok özlemişimdir ve çoçukluğumuzdaki gibi dibinden ayrılamak istiemiyorumdur.Ya da bu iluminati'nin bir oyunudur.Artık seç beğen al."kıkırdadım "Bence Evren bana koca bir oyun oynuyor."dedim emin bir şekilde.

Şu an herkes ve her şey Kerem'e aşık olmam için çabalıyordu resmen.

"Onu bunu bırakta,çok çirkinsin haberin var değil mi?"sırıttım "Sende çirkinsin bir farkımız yok."sanki mümkünmüş gibi daha çok yanaştı "Yalan söyledim."diye fısıldadığında gözlerimi gözlerine kitlemiştim "Ben söylemedim."diye fısıldadım ve onu biraz iterek tezgahtan indim.

Salona gidip koltuğa oturdum.O neydi be!Kalbim yerinden çıkacaktı sanki,okulun merdivenlerini çıkınca bile bu kadar atmıyordun sen kalp?Şimdi ne oldu?Ne değişti?Seri kan mı lazım ne lazım?

Kerem gelince biraz olsun düşüncelerim sakinleşti.Yoksa!Yoksa Kalp,sana Kerem mi lazım?Oha ama ya sakin ol sen Esila Altınoğlu'nun kalbisin,yapamazsın bunu!

Bunuda kalbiyle konuşan ben diyorum ya..pes bana gerçekten manyaklıkta master yapmışım.

Kereme baktım "Canım sıkılıyor." Ayağa kalkıp elimden tutarak kaçarken girdiğimiz odaya götürdü.

Sonra oynama odası olan gizli odaya girdik. "Dur Bebeğim yukarda kaldı onu getireyim."Kerem kaşlarını çattı "Onun bir ismi var."dedi ters bir şekilde,kendimi gülmemek için zor tuttum "Biliyorum ismi Kuzey."gülümsedi "Sen koymuştun ismini."

Arkamı döndüm "Getirip geliyorum hemen."

Salona girdiğimde gördüğüm kişiyle beraber kalbim göğüs kafesimi yine dövmeye başladı.Korkuyorum hiç korkmadığım kadar hemde..

Babam bana hem sessiz olmamı hemde yanına gelmemi işaret etti.Yavaşça yanına gittim saçımdan tuttu ve kulağıma "Sus yoksa sana yardım eden o çoçuğu gebertitim."diye fısıldadı "Ona ne olur bir şey yapma."yalvarıyordum resmen "Sessiz olursan yapmam."

Beni sürükleye sürükleye evden çıkardı ve sert bir şekilde beni arabanın içine fırlattı.Korumacı abilerde binince Babamın bindiği arabayı takip ettik.