Sahte Sevgili Operasyonu

XLIX

49.Bölüm;Sahte Sevgili

"Ben Huzuru sadece senin kollarında buluyorum,o yüzden dönüp dolaşıcağım yer hep senin yanın."

Saçlarımı yüzümden çekti "Hadi gel pansuman yapayım başına." başımla onaylayıp ayağa kalkmaya çalıştım ama olmuyordu.

Sanırım aşırı yorgundum.Kerem beni kucağına aldığında ona baktım "Hayat beni çok yıpratıyor." dedim fısıldayarak.Ağlamaktan boğazım ağrıyordu.

Kerem bana baktı "Seni iyi edeceğim Esilam merak etme." kollarımı sıkılaştırıp gözlerimi kapattım ve o güzel kokusunu içime çektim.

Her ne kadar düşünmek istemesemde aklımdaki sorular beni rahat bırakmıyordu.

Ya Kerem giderse?

Ya o da beni Annem ve Abim gibi bırakırsa?

O zaman ne yaparım ben?

Başımı yavaşça kaldırıp Kereme baktım "Beni bırakmazsın değil mi?" beni yatağa oturturdu ve biraz çömelerek iki elimide eline aldı "Korkma,bırakmam söz veriyorum."

Kollarımı tekrardan boynuna sardım "Bişey sorucağım." dediğinde geri çekildim.Yanıma oturdu "Efe'ye niye gitmedin?" kaşlarımı çattım "Nasıl?"

"Yani bana sığınmak yerine niye ona sığınmadın çün-" lafını böldüm "Efe benim sahte Sevgilim ona hiç bir zaman sığınmam ve ayrıca ben.." ağzımda gevelemeyi bırakıp kalbimden geçenleri dilime döktüm "Ben Huzuru sadece senin kollarında buluyorum,o yüzden dönüp dolaşıcağım yer hep senin yanın."

Gülümsedi ve ayağa kalktı.İlk yardım çantasını alıp başıma pansuman yapmaya başladı.İşi bitince bana üstüme pijamalarımı giymemi söyledi.

O aşağı indiğinde üstüme pijamalarımı giyip yatağa girdim.Çok yıpranmıştım ve yorulmuştum.

Kerem yine odaya girdiğinde gözlerimi açıp ona baktım.Baş ucuma gelip eğildi "Telefonun kırılmış." omuz silktim "Yarın alırım yenisini." saçlarımı okşamaya başladı.

"Hadi uyu." demin kendiliğinden kapanan gözlerimi tekrar açtım "Bir daha dermisin?" kaşlarını çattı "Neyi?"

Yutkundum "Bana bir kez daha Meleğim der misin?" gülümsedi ve ayağa kalkıp ışığı kapadıktan sonra saçlarımı tektar okşamaya başladı.

Kulağıma doğru yanaşıp "İyi geceler Meleğim." diye fısıldadı ve ekledi "İyi ol tamam mı?"

****

Sıçrayarak uyandığımda yatağın kenarında oturan ve elimi tuttan Keremi görmemle kaşlarımı çattım.

"Kabus gördüm." dedim nefes nefeseyken "Biliyorum,hem sayıklıyor hemde ağlıyordun." komidinde duran suyu bana uzattığında içtim "Sen niye burdasın?" derin bir nefes aldı "Kabus gördüğünü anlayınca yanından ayrılamadın."

Göz altları morarmıştı ve gözleri kızarmıştı "Hadi uyu artık." dediğimde elimi bıraktı.Yanıma yattıp beni göğsüne doğru çekti başımı kaldırdım ve kulağına yanaşıp "İyi geceler Kahramanım." diye fısıldadım ve ışığı kapadım.

O benim Kahramanımdı beni kurtaran,iyileştiren kahramanım.

"Kahramanın mı?" hoşuna gittiği ses tonundan belliydi "Evet Kahramanım." dedim,bana sarılı olan kollarını sıkılaştırdı.

"O zaman sanada iyi geceler kurtardığım sahte Rapunzelim." kıkırdadım "Doğru ya Kahraman değilsin sen,sahte Kahramansın!"

"Allah,Allah."