Bizim Hikayemiz ŞER//SOKO

3.1

Final bölümü yazmaktan vazgeçtim

Bölüm Şarkısı: Şanışer ft. Cem Adrian - Yeniden 

ECE'DEN

Tedirgin bir şekilde etrafına baktım, ne yapacaktım şimdi?

Her şeyi itiraf etmeye hazır mıydım?

Çağdaş'ın bana bakan gözleri görünce ürperdim.

"Ece'cim seni de alalım bir itirafını."

Çağdaş'ın bunu demesi ile birlikte kameraya baktım.

"Bundan yıllar önce orta okul zamanlarda sahte bir hesap açmıştım, iki gün içinde 3882834798347974723798 tane erkek bana istek atmıştı, aşırı derece eğleniyordum fakat işler ciddiye bindi, sürekli bilgisayarın başındaydım. Bir gün konuştuğum kişiden yeni bir fotoğraf istedim, adamda hemen attı. Sadece kendimi değil ayrıyetten kendi evinin videosunu da attı aradan birkaç gün geçti ailemle birlikte çok samimi olmadığımız bir komşumuzun evine gittik ve gittiğimiz ev bana atılan video ile aynıydı.

Bana video atan adamı görünce aşırı derece korkmuştum çünkü adamın gerçek ismi ile sosyal medyadaki adı aynı değildi, bir saat bile doğru düzgün duramadım anneme karnımın ağrıdığını ve gitmem gerektiğini söyledim. Apar topar evden ayrıldım ve evime gittim annemler sanki hiçbir şey olmamış gibi orada durmaya devam etti." dediğimde Çağdaş mal mal bana baktı.

"En büyük sırrın bu mu Ece? Ben bu olayları biliyorum ve çok önemli değil. Bize anlatmadığın yeni ve basit olmayan bir sırrını anlat fakat ciddi bir şekilde anlat yoksa ben anlatırsam sonu güzel olmaz canım."

Çağdaşın bu sözünden dolayı tırsmadım değil, Çağdaş olduğu sürece her bok olabilirdi. Son bir kez doğru düzgün bir nefes aldım, Çağdaş bu hikayemi yememişti maalesef.

"Anlatacak mısın güzelim?"

"Hayır, anlatmak istemiyorum."

Buz gibi soğuk sesimle Çağdaş'a yanıtlarken Çağdaş'ın ultra göz devirmelerini görünce ben de gözlerimi devirdim.

"Valla beni çok zorluyorsun Ece, her şeyi benden bekliyorsun illa ben mi başlamalı mıyım? Burada sana bir avantaj sağlıyorum sen ise konuşmamakla ısrarcısın. Aşk olsun."

Çağdaş'ın itici sözleri midem bulantıcıydı, az daha tahammül etsem şuracıkta kusucaktım.

"Tamam, Sarplarla tanışmadan önce bir adamla tartıştım. Hatta o adamdan dolayı Özüm'le farklı bir yola sapmıştık, o yolda Sarp ve Samet'i gördük. Aradan birkaç gün sonra tartıştığım adamla tekrardan karşılaştım fakat adam beni apar topar patronunun yanına götürdü. Adamın patronu Murat Abi'ydi, bir anlaşması sundu bana. Onun ekibine katılacaktık, ben de mecburen tamam demek zorunda kaldım; Murat Abi'nin isteği üzerine Özüm'e mesaj atıldı, Özüm'ün Murat Abi'nin teklifini kabul edeceğini bildiğim için bir sorun yoktu. Olaylar bundan ibaret."

Özüm'e baktığımda gözlerinin dolduğunu gördüm, hiçbir şey demeden sadece Çağdaş'a baktı, Çağdaş kafasının sakladığını gördüm. Özüm birden ayağa kalkıp bir şey demeden gitti.

"Özüm, özür dilerim." diyebildim fakat Çağdaş'ın elini omzum da hissedince gözlerimin dolması bir oldu.

"Yalnız kalmasına ihtiyacı var Ece, sende biliyorsun."

Bir şey demedim, yavaşça ayağa kalktım. Onun peşinden gitmemek ile gitmek ardında kaldım, Çağdaş'ın söylediği şey mantıklıydı fakat Özüm bu saatte ne yapacaktı, nasıl eve gelecekti?