အပိုင္း(၂၀)
မနက္အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ စကားေျပာေဖာ္လည္းမ႐ွိ တစ္ေယာက္ထဲေနရေတာ့ မိုးဇင္ရဲစိတ္ေတြပို၍ထိ႐ွလြယ္လာသည္။
ယြန္းက သူအားတဲ့ခ်ိန္ ဖုန္းေခၚေလ့႐ွိေပမယ့္ အဖြားျပဳစုရတာတစ္ဖက္နဲ႔မို႔အခ်ိန္ၾကာၾကာစကားမေျပာျဖစ္ပါ။
ဖ်ားခ်င္သလိုလို ရင္ဘက္ဘဲေအာင့္ေနသလိုလို ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနမွန္းမသိေလာက္ေအာင္မိုးဇင္သူရဲ႕ေရာဂါေတြတိုးပြားေနသည္။
ငါေသေတာ့မလို႔လား ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ေခါင္းကလည္းမူးလိုက္တာ။ စိတ္ေတြမၾကည္ဘူး spy နည္းနည္းေလာက္ေသာက္ဦးမွပါ။
အလုပ္သိမ္းသည္ႏွင့္ spy ဝယ္ႁပီး အခန္းသို႔မိုးဇင္သူျပန္လာသည္။
"ေဟ်ာင့္....သားေလး မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"သားေသာက္ေနတာပါး"
"Video call ေခၚမယ္ကိုင္လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေဟ်ာင့္"
"ဗ်ာ"
ဆံပင္ေတြပြၿပီး မ်က္ႏွာမွာေခြၽေတြျဖင့္ မိုးဇင္သူရဲ႕ပံုစံမွာ စုတ္ျပတ္ လြန္းေနသည္။
"ေရမခ်ိဳးရေသးဘူးလား"
"ခ်ိဴးရေသးဘူး ပါး သားေလး ေခါင္းေတြအရမ္းမူးေနတာ"
"ေသာက္ေနတာကိုးကြ ေခါင္းမူးမွာေပါ့"
"မေသာက္ခင္ထဲကမူးေနတာ သားဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူး"
"ထမင္းေရာစားၿပီၿပီးလား"
"အား ....ဟုတ္သားဘဲ သားေမ့ေနတာ ထမင္းမနက္ထဲကမစားရေသးဘူး ဟား..ဟ
လက္စသတ္ေတာ့အဲ့ဒါေၾကာင့္မူးေနတာကိုး ဟား ဟာ ဟ ဟား"
"ဘယ္လိုအသံႀကီးနဲ႔ရယ္ေနတာလဲ ထ ေဟ်ာင့္ ေရခ်ိဴးၿပီးထမင္းစားေတာ့"
"သားထမႏိုင္ဘူး အားမ႐ွိဘူးပါးရ"
"ေအးေနၿပီး အခ်ိန္ကိုယ္လည္းၾကည့္ဦး ေရခ်ိဳးေတာ့"
YOU ARE READING
#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္
Romance#Unicode အချစ်ကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် နာကျင်စရာတွေကြီးဘဲ အခါအခွင့်သင့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် မေ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့မတွေ့ချင်တော့ဘူး။ မေနှိုင်းခ အချစ် ရင်မဆိုင်ရဲဘူး အဲ့ဒီအချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့ထိပ်တိုက်မတွေ့မိအောင်ဘဲ ရှောင်ပြေးချင်တယ်။ မိုးဇင်သူ ပထမဆုံးအချစ...
