အပိုင္း(၈)
မိုးတိတ္ခါစ စိုစြတ္စြတ္ေျမျပင္ထက္ ေခ်ာ္မက်ေအာင္မိုးဇင္ထိန္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေရညွိေတြတက္ေနတဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ လက္ယာဘက္အျခမ္းမွာ
ခရမ္းေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးေတြ မိုးဇင္သူျပန္အလာကိုယ္ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနၾကသည္။
"ကိုယ္ျပန္လာၿပီး"
ေႂကြၾကေနတဲ့ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကိုယ္ေကာက္ယူရင္းနမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။ ထိုလမ္းေဘးရွိပန္းသည္ရနံ႕မ႐ွိ။
"မင္းတာဝန္ေက်ပါတယ္"
ေရစိုေနတဲ့သစ္ရြက္ေလးေတြကိုယ္လက္ဖ်ားေလးျဖင့္လိုက္ထိကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းအနီေရာင္တံတားေလး႐ွိရာသို႔ထြက္သြားခဲ့သည္။
..................
"မိုးဇင္ မမေမကဘယ္ေန႔လာမွာလဲ"
"စေနေန႔ေလး"
"ဟင္ ....မနက္ျဖန္လား ေနာက္အပတ္လား"
"မနက္ျဖန္ စေနလား"
"ေအးေလး "
"ဟင္....."
"ေရခ်ိဳးခန္းထဲကငါ့ရဲ႕အသိုက္ေလး"
"သြားၿပီးမိုးဇင္သူ ထဟဲ့ ျမန္ျမန္႐ွင္းရေအာင္"
ယြန္းလည္းမိုးဇင္သူစကားေၾကာင့္လန္႔သြားကာႏွစ္ေယာက္သားေရခ်ိဳးခန္း႐ွိရာသို႔ေျပးၾကသည္။
"ဗုေဒၶါ မိုးဇင္သူ နင့္ အဝတ္ေတြက ေဒါနေတာင္ႀကီးနဲ႔နင္လားငါလားဘဲ"
"ငါေပါင္းၿပီးေလ်ွာ္မလို႔စုထားတာအ႐ွိန္လြန္သြားတယ္"
""ေပး ေပး ထူတဲ့ဟာေတြငါေလ်ွာ္ေပးမယ္"
"ေဘာင္းဘီကအားနာစရာႀကီးဟာ ငါ့ဘာသာငါေလ်ွာ္ပါ့မယ္"
"ထူတယ္ေလး နင့္လက္နဲ႔မျဖစ္ပါဘူး ေပးငါ့ကိုဘဲ"
"ေက်းဇူးဘဲ"
မိုးဇင္သူရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္မေလ်ွာ္ဘဲပံုထားေသာအဝတ္ေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
#Unicode ရင်ခွင်ရိပ် #Zawgyi ရင္ခြင္ရိပ္
浪漫#Unicode အချစ်ကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် နာကျင်စရာတွေကြီးဘဲ အခါအခွင့်သင့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် မေ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့မတွေ့ချင်တော့ဘူး။ မေနှိုင်းခ အချစ် ရင်မဆိုင်ရဲဘူး အဲ့ဒီအချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့ထိပ်တိုက်မတွေ့မိအောင်ဘဲ ရှောင်ပြေးချင်တယ်။ မိုးဇင်သူ ပထမဆုံးအချစ...
