The beauty in her voice ~Sirius Black~

Bogart

Nike pov:
Ik werd de volgende ochtend wakker naast de jongen van wie ik hield. 'Hee schoonheid.' Zei hij. Terwijl hij een kus op je voorhoofd plante. 'Lee?' Vroeg ik nerveus. 'Ja?' Vroeg hij bezorgd. 'Ik Uhm hou van je.' Fluisterde ik. Hij glimlachte. 'Ik hou ook van jou.' Zei hij en kuste me.

Ik stapte het bed uit en ging douchen. Het was vandaag zondag dus waren er geen lessen. Als ik klaar was liep ik terug naar m'n kamer waar m'n zus duidelijk heeft gehuild. 'Thyche?' Vroeg ik zacht. 'Wat is er gebeurt?' 'Fred toen ik terug kwam lag hij met iemand anders in bed!' 'Wat een sukkel ik ga hem echt vermoorden!'en ik liep al richting de deur. 'Nike niet doen!' Zei ze ik deed wat ze vroeg want ik wilde het gene wat zij wilde.

'Hoe ging het eigenlijk bij jou?' Vroeg ze. 'Ik Uhm heb tegen Lee gezegd dat ik van hem hou.' Fluisterde ik. Nu begon ze als een gek op en neer te springen. 'En wat zei hij?!!?!' 'Ik hou ook van jou!' Nu waren we samen als twee gekken aan het springen.

Als we aankwamen in the great hall ging ik naast Lee en Thyche zitten. Fred en George kwamen er ook bij zitten. 'Heyy!' Zei Fred. Ik en Thyche negeerde hem. 'Wat is jullie probleem?' Vroeg Fred. 'Hé schoonheid is er iets?' Vroeg Lee en hij pakte mijn kin vast. 'Nee hoor.' Zei ik en glimlachte naar hem. De uilen kwamen met post en ik heb een brief binnen gekregen.

Liefste Thyche en Nike

Natuurlijk mogen jullie iemand meenemen!
Pas goed op jezelf! Hou van jullie!
xxx Mam

'Het mag!' Zei ik. 'Yesss.' Antwoorde m'n zusje.
Als het ontbijt voorbij was liepen we meteen naar Remus en Papa. We vonden hun buiten. 'Remus!' Riep ik. En liep maar hem. 'Het mag kijk hier is de brief!' Riep ik weer. En gaf de brief aan hem. 'Dat is geweldig. Bedankt meiden.' Zei hij en Pap greep de brief uit z'n handen. Hij veranderde snel terug in z'n mensen vorm. 'Zelfs haar handschrift is nog steeds het zelfde.' Zei hij liefdevol. En hij veranderde terug. 'Jij bent echt hopeloos!' Zei Thyche lachend. Waardoor ik ook moest gaan lachen.

De vakantie brak snel aan. Het ging beter dan ooit met Lee en mij! En Fred negeerde we nog steeds compleet. Ook zegt Thyche dat ze verder is gegaan maar ik zie aan haar dat ze hem nog steeds mist. Ze kust er weer zowat oplos met elke jongen. Fred ziet er nu ook gekwetst uit. Maar dat is z'n eigen schuld.

Sirius kan maar niet stoppen met praten over mam! Vandaag hadden we onze laatste dag voor de vakantie. We hadden nu DADA en dat is bij Remus. Als we de klas in liepen stond er alleen maar een grote kast. 'Wie weet er wat dit is?' Vroeg Remus. Ik stak m'n hand op. 'Ja miss Black?' 'Een Bogaert hij toont je grootste angsten. Niemand weet hoe een Bogaert eruit ziet. En je kan hem overwinnen met gelach.' Zei ik. 'Zeer goed uitgelegd 5 punten voor Gryffindor.' Zei hij.

'Neville kom eens naar hier jongen!' Zei Remus. 'Wat is jouw grootste angst?' Vroeg Remus aan hem. 'Professor Snape.' Zei hij. De hele klas moest lachen. 'Dan stel je je professor Snape voor in je oma's kleren. oké?' Vroeg Remus. En neville knikte. De kast ging open en Snape kwam eruit. 'Ridikules!' Zei neville en Snape had nu heel grappige kleding aan. Heel de klas moest lachen. Ook zag ik Pap als een hond lachen.

'Oké kinderen allemaal in 1 rij gaan staan!' Zei Remus.  We hadden al van alles gezien rolschaatsende spinnen. Slangen, clowns,....
Het was nu Thyche haar beurt. Remus opende de kast en Quinsy stapte eruit. Iedereen bleek het raar te vinden want ze zag er helemaal niet zo eng uit maar ook ik zag er verstijft uit. 'Ridikules.' Zei ze en quinsy veranderde in een klein schattig meisje. Niemand snapte er iets van behalve ik en Thyche. Nu was het mijn beurt en ik wist al wat er zou gaan komen. Ik pakte m'n staf beter vast en wachtte tot Remus de Bogaert opende.

Als Remus het had geopend verschenen mam en Quinsy. Ik zag hoe m'n moeder op haar knieën zat en werd geraakt door crucio. Iedereen schrok op en ik was helemaal verstijft van angst. Quinsy kwam dichter naar me toe en fluisterde iets tegen mij. 'Ben je nou bang dat je mammie zal sterven?' Vroeg ze en toen kwam ze nog dichter bij. 'Nou dat is al gebeurt.' Zei ze met een gemene grijns. Remus sprong voor me en toen verscheen de volle maan er. 'Ridikules!' Riep hij en de maan ging als een ballon leeg. 'Uhm nou dat was het voor vandaag jullie mogen vertrekken!' Zei hij en iedereen liep de klas uit.

Ik zat er nog steeds vast aan de grond geplakt. Remus sloot de deuren en ramen zodat Sirius zich terug kon veranderen. 'Nike, liefje gaat het?' Vroeg hij bezorgt. Ik bleef stil voor me uit staren. 'Wie was die vrouw?' Vroeg hij. 'Q-quinsy' stotterde ik. 'Wat heeft die vrouw gedaan?' 'T-twee jaar geleden was ze in ons huis binnen geslopen. Ze had mij, Andrea, Alexis, Dionysus en Thyche vastgebonden en ons dan in mama haar kamer gezet. Zelf ging ze naar mam en richte ze haar staf op haar nek. Ze bleef maar vragen of dat ze met Theodon gaat trouwen of niet. Maar mam weigerde. Ze werd op haar knieën gezet en dan moesten ik en de rest allemaal toekijken hoe Quinsy de crucio vloek op haar gebruikte. Andrea kwam er tussen en nu zit ze al twee jaar in een rolstoel omdat ze nooit meer zal kunnen lopen. Quinsy werd dan opgepakt door het ministerie.' Vertelde ik. Ik zag de tranen in pap's ogen. Remus keek ook heel bezorgd.

'Ik zal er voor zorgen dat er Athena nooit meer iets over komt. En ook dat er jou en je zus nooit meer iets overkomt. Dat beloof ik je.' Zei Pap en omhelsde me stevig en kuste me in m'n haar.