The beauty in her voice ~Sirius Black~

Daughter's?

Athena pov:
De tijd vloog voorbij alweer. De meisjes gaan aan hun derde jaar beginnen. En het blijkt dat Sirius ook nog ontsnapt is uit Azkaban. Ik hoop zo erg dat heg goed met hem gaat. Na 13 jaar hou ik nog steeds van hem. Hij is nog steeds de liefde van m'n leven.

Ik zei m'n dochters gedag en ze vertrokken de trein op ik hielp Andrea want zij zat in een rolstoel.

Nike pov:
We zeiden gedag tegen onze moeder en gingen in de trein zitten. Al snel kwamen Fred, George en Leo aangelopen. 'Hey meiden!' Riep Fred. En plofte neer naast Thyche. Ik zag aan haar dat ze dat geweldig vond want eigenlijk heeft de grootste player van de school een crush op haar beste vriend. Lee kwam naast mij zitten en kuste me op m'n voorhoofd.

Lee en ik zijn al 1 jaar samen. Ik vind hem echt geweldig eigenlijk al sinds de eerste dag. Maar dat weten alleen Thyche en mam. Als we gezellig waren aan het praten en aan het eten stond de trein opeens stil. Het begon super koud te worden en de ramen werden bevroren. Thyche keek naar buiten om te zien wat er gebeurt.

Opeens kwam er een zwarte gedaante dat onze coupé rustig opende. Het was een dementor. Lee pakte me beschermend vast. Dat was best wel schattig. De dementor kwam dichter naar me toe en het voelde zo vreemd. Alsof al mijn geluk opeens verdween. Niet lang daarna werd het zwart.

Ik opende m'n ogen en zag Thyche en Lee boven m'n hoofd hangen. 'Oh Nike je bent wakker!' Riep Lee en drukte zijn mond tegen de mijne. 'Lee het is niet het moment om nu te staan kwijlen!' Zei Thyche geïrriteerd. 'W-wat Uhm is er gebeurt?' Vroeg ik. 'Er kwam een dementor binnen en heeft je aangevallen. En ook dat meisje trouwens.' Zei een man met een snor terwijl hij naar Thyche wees. 'Thyche gaat het?!' Vroeg ik bezorgt. 'Jaja alles gaat prima.' Zei ze en ze duwde me terug op m'n plaats.

'Hier neem dit.' Zei de man en gaf me chocolade. 'Het helpt.' Zei hij er nog achter. Ik begon ervan te eten en ik voelde me al stukken beter. Toen we eindelijk aankwamen gingen we in de koetsen. Als er een Konijn voorbij liep. Sprong Lee voor me alsof het het meest kwaadaardige diertje ooit is. Thyche en de jongens begonnen te lachen. Ik gaf ook een klein lachje uit en kuste zijn wang. 'Oh mijn held toch.' Zei ik over dramatisch. Hij rolde zijn ogen en lachte ook mee.

Als we geland waren liepen we naar the great hall. We namen plaats en de eerstejaars werden gesorteerd. Er was blijkbaar ook een nieuwe professor. Het was die man van in de trein. Hij heette Remus Lupin. 'Hé Thyche ik ken die man van ergens.' Fluisterde ik tegen haar. 'Ja dat is mam's eerste liefde.' Zei ze. Ik maakte en Ah-ok gezicht. Blijkbaar had die Remus ook een zwarte hond mee. Het was zijn huisdier of zoiets.

Als we gegeten hadden liepen we naar onze common room. Maar natuurlijk kon het geen perfecte eerste dag zijn als we geen grap uithaalde. Ik en Thyche liepen stiekem door de gangen op weg naar de meisjes toiletten. We gingen de toiletten laten ontploffen. Onze moeder had deze grap ooit uitgehaald dus moesten wij het natuurlijk ook doen. We hielden dit zelfs geheim voor Fred, Lee en George. Want dit is een Ragnar/Black traditie vanaf nu.

Als we aankwamen deden we alles volgens plan. Snel liepen we weg maar de fat lady was weg dus konden we niet binnen. We liepen dus maar naar buiten en veranderde in onze animagus. We hadden er ergens een slaap plek gemaakt dus daar gingen we heen.

Als de zon opkwam liepen we terug het kasteel binnen. We gingen naar onze kamer en maakte ons klaar. Al snel gingen we the great hall in waar Minnie ons stond op te wachten. 'NIKE EN THYCHE LEG UIT!' Riep ze over de hele zaal. Iedereen keek op. Het was eigenlijk best eng normaal noemt ze ons nooit bij onze voornaam. 'Waar heb je het over Minnie?' Vroeg ik kalm. 'DOE NIET ZO ONSCHULDIG JONGE DAMES!' Riep ze. 'Doe eens rustig aan Minnie.' Zei Thyche.

'RUSTIG DOEN? JULLIE HEBBEN ZONET DE MEISJES TOILETTEN LATEN ONTPLOFFEN!' Riep ze. 'Hé sinds wanneer worden wij niet meer meegenomen bij pranks?!' Riep Fred verontwaardigd. Ik gaf hem een dodelijke blik. 'Professor Mcgonnagol? Het was maar een ontschuldig grapje. Laat de meisjes niet zo schrikken.' Zei Dumbledore kalm. 'MEIDEN KOM NU HIER!' Riep ze en wees naar de plaats recht voor haar neus.