BEAUTIFUL ✧ LuQi

✧ 1.7 ✧

Medyadaki video...🔥

Lucas: Ceket için teşekkür ederim.

(görüldü)

Lucas: Yuqi?

(görüldü)

Lucas: Ahahahzhxbsnzbx

Yuqi:  ?

Lucas: Ne yapıyorsun?

Yuqi: Sanane.

Lucas: Oww :)

(görüldü)

Lucas: Böyle sürekli görüldü mü atacaksın cidden?

(görüldü)

Lucas: Bu arada ödevin son
tarihi yaklaşıyor.

Ne zaman tamamlayacağız?

Yuqi: Sana konuları
atmıştım.

Lucas: Yine de
anlamadığım yerler var.

Bulușsak olmaz mı?

Yuqi: 🖕🏻

Lucas: Hassbsjxbxsnxbsn

Tamam, pekala...

Neredesin?

Ben geleceğim.

Yuqi: İnternetin yok mu?

Git araştır ve yaz.

Bu kadar zor mu?

Ben mi öğreteyim onu da?

Lucas: Sanırım seni buldum.

Attığı son mesajla kaşlarımı çatarak etrafa baktım. Ancak tanıdık kimse yoktu. Hemen sonrasında derin bir iç çekerek tekrar önüme döndüm.

"Gerizekalı."

Son hakaretimi de ettiğime göre tekrar işime dönebilirdim. Kütüphanedeydim ve birkaç saat öncesine kadar raflardan topladığım kitapları inceliyordum. Şimdi de araştırma ödevi için önemli olanları bilgisayara geçiriyordum.

"Ne yapıyorsun?"

Ve bütün konsantrasyonumu bozan Lucas belirmiști ve yanımdaki sandalyelerden birine oturmuştu. Ancak hiçbir şekilde karşılık vermemiş ve ödevimi tamamlamayı sürdürmüştüm. Henüz lisede olmamıza rağmen böyle ödevler vermelerini gerçekten anlayamasam da bunu engellemek adına elimden hiçbir şey gelmiyordu.

"Yuqi, bana kızgın mısın?"

Kızgın değildim. Kızgın olmak için bir sebebim yoktu. Sadece umursamıyordum o kadar.

Lucas benimle konuştukça klavyeye daha hızlı basıyor ve yüz ifadem daha da geriliyordu. Ona buraya gelmesini kim söylemişti ki? Kafelerde kızlarla takılıp eğlenebilirdi sonuçta. Veya internet kafede Taeyong veya Baekhyun'la saatlerce oyun oynayabilirdi.

"Yarın basketbol maçım var."

Duyduğum şey istemesem de duraklamama sebep olmuştu. Lucas basketbol mu oynuyordu ki?

"Sen de gelsene."

Zoraki gülümsemeyle Lucas'a dönerek gözlerimi ona doğrulttum.

"Mutlaka geleceğim, nasıl rezil olacağını görmek için."