BEAUTIFUL ✧ LuQi

✧ 3.3 ✧

Ben kötü bir kızdım. Resmen gece boyunca o öpücük, daha doğrusu o öpüşme aklımdan çıkmamıştı. Delirmiş olmalıydım. Ne zaman dudaklarıma bir şey dokunsa aklıma o an geliyor ve aptal gibi sırıtıyordum.

Ve bugün elbise giymek istiyordum. Bugün daha önce hiç olmadığı kadar güzel olmak istiyordum. Çünkü yaklaşık üç saat sonra Lucas'la ilk randevumuz gerçekleşekti. Evet, sırf bir randevu için bu kadar erkenden hazırlanmak mantıksız gelebilirdi. Yine de heyecandan ve mutluluktan yerimde duramıyordum.

Çıkardığım, dolapta durmaktan çürümek üzere olan siyah elbisemi üzerimde tutarak aynaya baktım. Kısaydı ama çok değil. Hem olsun, bugün bütün günlerden çok daha farklı olsun istiyordum.

Elbisemi yatağa atarak pijamamı değiştirmek için düğmelerimi açmaya başladığımda, gözüme çarpan telefonumla duraklamıștım. Bugün Lucas hiç mesaj atmamıştı. En son dün bulușmak için yer ayarlamıştık. Şimdiden ilgisiz olmaya başlarsa her an kafasını ortadan yarabilirdim. Sevgi şiddet değildi ancak benim sevgim her şeyin doruk noktasıydı.

Yatağıma uzanarak telefonumu elime aldığımda, birden açamadığım için endişelenmeye başlamıștım. Bu imkansızdı, böyle bir günde yılların emektarı biricik telefonum bunu bana yapamazdı.

Her ne kadar şarja da taksam işe yaramıyordu. Yine de sorun değildi. Lucas'la buluştuğumuzda bunu açıklayabilirdim. Ancak bugün kalın giyinmeliydim. Böyle bir günde kar yağıyor olması... Gerçekten çok şanssızdım. Elbise giymek istiyordum ama muhtemelen oraya gidene kadar donacaktım. Yine de sorun yoktu. Lucas'a sarılırdım ve geçerdi.

Yine yüzüme yerleşen gülümsemeyle, elbisemi giydim ve bir süre elbisenin fermuarını çekmeye çalıştım. Lanet kol, neden bu kadar kısa olmak zorundaydı ki?

"Teyze!"

Fermuarımı kapatmaya çalışırken, odamdan dışarı çıktım ve teyzemin odasına doğru ilerledim. Son zamanlar fazla sessizdi. Sanırım son zamanlar onu ihmal etmiştim.

"Teyze?"

Odası boştu. O an gözlerim banyonun kapısını bulmuştu. Kapı açıktı ve hiçbir ses gelmiyordu. O an saçlarını yine kestiği korkusuyla banyoya doğru koşmuștum. Bunu daha önce de yapmıştı. Ne yaparsam yapayım işe yaramıyor gibi görünüyordu. Yine de ondan ayrılmak istemiyordum. Onu doktorların eline vermek, acımasızlık gibi geliyordu.

Banyodan içeri girdiğimde, beni karşılayan şey yerdeki siyah saçlar olmuştu. Zaten kısa olan saçları, küçük banyonun her köşesini kaplamıştı. Teyzeme neler oluyordu böyle?

Başımı kaldırdığımda ise, çığlık atamamıș ve sadece olduğum yere kendimi bırakmıştım. Teyzem banyonun en dip köşesindeydi ve hareketsiz bir şekilde başını duvara yaşlanmıştı. Boynunda ise kalın bir halat bağlıydı. Ne gözlerimi kaçırabiliyor, ne de herhangi bir hamlede bulunabiliyordum.