INTERN

35: FINAL

Bir gün, bebeklerinin birinci yaşını kutlamak için verdikleri minik doğum günü partisinde diğer arkadaşlarıyla bu konuyu konuşurlarken, Liam'ın ruh eşi Zayn onlara uzun uzun bakıp "E kendi muayenehanenizi açsanıza," demişti. Onun son derece sıradan bir şeymiş gibi önerdiği şey Harry ve Louis'nin tek kurtuluşuydu aslında. O ikisi hayatın telaşesi içinde bunu düşünememişlerdi bile.

Zamanla bunun her açıdan çok faydalı olacağını anladılar. Bir sabah kahvaltı masasında Louis bir kağıt ve kalemle sandalyesine oturdu, "Bir muayenehane açmak için neler yapmamız gerekir?" diye sordu. "Ne kadar masraf çıkacağını hesaplayalım mı? Belki birlikte kredi çekeriz ve kendi işimizi kurarız."

Harry kucağına aldığı Elvis'e mamasını yedirirken "Krediye gerek yok, tazminatımı kullanırız." diye cevap verdi ve omeganın itiraz etme girişimini de hemen savuşturdu. "Aileyiz, Louis, benim param ikimizin parası. Parayı sonsuza kadar bankamda tutmayacaktım zaten. Eşimle muayenehane açmaktan daha iyi ne için kullanabilirim ki?"

Günler süren tartışmaların sonunda Louis bu teklifi kabul etti. Birlikte tüm masrafları ve ihtiyaçları hesapladılar. Yapmaları gereken ilk şey ufak bir mekan tutmaktı. Sürü yerleşkesinde, Louis'nin ailesine yürüme mesafesindeki üç katlı bir binanın en alt katını Mark'ın sayesinde ucuz bir fiyata aldılar. 

Muayenehanelerinin tadilatı ve döşemesiyle uğraşırlarken ikizleri genelde Johannah'ya bırakıyorlardı. Ev zaten epey yakın olduğu için ara sıra da gidiyor, çocukları kontrol edip tekrar iş başına dönüyorlardı. Yorucu bir tempodaydılar ama ikisinin de içi çok rahattı. Kendi işlerinin patronu olacaklardı, Louis zorunlu hizmetini kolayca tamamlayacaktı, çocuklarına vakit ayırmak için birilerinden yalvar yakar izin almak zorunda kalmayacaklardı, onlar işteyken bebekler Johannah ve Mark'ın yanında olacaktı ve her an gidip görebileceklerdi... Zamanla bunun ne kadar iyi bir fikir olduğunu daha net görüyorlardı.

Muayenehanenin açılışı sırasında sürüdekilerin çok büyük destekleri oldu. Zaten sınırları kapalı bir sürü değillerdi, muayenehaneye dışarıdan da hastaların gelecek olmasını dert etmediler. Harry yetimhanedeki ve bakım evindeki herkesin ücretsiz muayene & tedavi edileceğinin de duyurusunu yaptığında tüm sürü onun Tomlinson ailesine yakışır bir alfa olduğu konusunda hemfikirdi.

Muayenehane açıldıktan sonra işleri büyük oranda yoluna girdi. Bazı günler Harry evde bebeklerle kalıyor Louis çalışıyordu, bazı günler tam tersini yapıyorlardı, bazen de ikisi birden çalışıyorlardı. Louis yeniden Harry'nin stajyeri olduğu günlerdeki gibi hissediyordu. Birlikte çalışmayı özlemişti.

Louis'nin zorunlu görevi bittiğinde çocuklar üç yaşına gelmişlerdi bile. İkisinin de saçları sarı ve neredeyse düzdü, görünüş olarak da babalarının hangisine benzediği asla tam olarak söylenemiyordu. Fakat ikiz olmalarına rağmen aralarında epey fark vardı. Mesela Elvis cidden hızlı gelişen bir çocuktu, Melody'ye kıyasla uzun ve yapılıydı. Melody ise Niall'ın deyişiyle "minyatür gibi bir şey"di. Harry, kızının bu açıdan Louis'ye benzediğini her söyleyişinde evde kavga çıkıyordu.

Beş yaşına geldiklerinde saçlarının rengi kahverengiye biraz daha yaklaşmış, fiziksel farkları iyice belirginleşmeye başlamıştı. Kardeş oldukları belli olsa bile ikiz olduklarını söylemek zordu; boyları, tipleri, gelişim düzeyleri bambaşkaydı. Üstelik aralarındaki kişisel farklar da azımsanamayacak seviyedeydi. 

Alfa olmasının da verdiği etkiyle, Melody tam bir mükemmeliyetçiydi. Daha minicik bir bebekken kendi biberonunu kendi tutmaya başlamıştı ve kendisine başkasının yemek yedirmesinden de hiç hoşlanmıyordu. Bazı konularda Harry onu kendisine benzetiyordu, küçük kız her şeyi kendi başına halletmek istiyordu ve çoğu şeyi kendi kendine öğreniyordu. Ama iş ciddiyete geldiğinde asla bir alfa gibi değildi, tıpkı Louis babası gibi şakalar yapıyor, asla ciddi durmuyordu. Yere düştüğünde bile gülen, kanayan dizine bakıp onunla ilgili şakalar yapabilen biriydi. Maalesef inatçılığı da babasına benziyordu, bir şeyi kafaya taktıysa onu alana kadar durmuyordu.