Louis, tıp bölümünün son senesinde sınavlarla ve stajla boğuşurken beklediği en son şey, yanında çalıştığı asabi doktora aşık olmaktı.
Alfa!Harry
Omega!Louis
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elvis ve Melody'nin doğumu hem Harry'nin hem de Louis'nin hayatını tamamen değiştirdi. İki bebeğin gelişiyle o sessiz sakin ev tam bir curcunaya döndü. İkisi de çok yaramaz değildi aslında ama babalarına çok düşkünlerdi. Onları görmedikleri anda kıyameti koparıyorlardı. Bu yüzden Harry'nin işe gitmesinden sonraki süreç çok sancılı geçiyordu. Çocuklar onun yokluğuna alışamıyorlardı.
Louis başlarda bununla başa çıkabildiğini sanıyordu. Ama sürekli ağlamaklı haldeydi, enerjisi daha uyandığı anda tükeniyordu, her şeye karşı ilgisizdi, dikkat problemleri yaşıyordu. Yüksek lisans öğrenimini dondurmak zorunda kaldı. İkinci ayın sonunda sorunları daha da arttı. Uyku ve yeme bozuklukları gibi ciddi sorunlarla karşılaştı.
Bunları alfadan gizlemeye çalışsa da, Harry onun durumunun basit bir yorgunluktan ibaret olmadığını anladı. Tüm bunların postpartum depresyon belirtisi olduğunu biliyordu. Hemen izin dilekçesi yazıp işine ara verdi, bebekleri Johannah'ya bırakıp Louis'yi doktora götürdü. İnatçı omegayı buna ikna etmek de pek kolay olmadığı için alfa sesini kullanmak zorunda kalmıştı. Kendisini bunu onun iyiliği için yaptığını söyleyerek rahatlatıyordu.
Geç kalmadan doktora gittikleri için ilaçlara gerek kalmadan psikoterapi yöntemiyle tedaviye başladılar. Tabii bu süreçte Harry ona destek olmak için sürekli işten izin almaya, evde kalıp bebeklere bakmaya ve Louis ile ilgilenmeye çalıştı. Johannah ile Mark da ellerinden geldiğince destek oluyorlardı ama omega yanında sadece alfasını istiyordu.
Böyle geçen birkaç ayın sonunda Louis psikolojik açıdan toparlanmaya başladı, hatta yüksek lisans programına da geri döndü ama bu sefer de Harry sürekli izin dilekçeleri yazdığı için hastaneyle sorun yaşamaya başladı. Aralarında anlaşma sağlanamayınca Harry tazminatını da alarak işten ayrıldı.
Ardı ardına yaşanan zor zamanlar ikisini mental olarak çok yoruyordu ama günün sonunda kucaklarında bebekleriyle yatağa girdiklerinde her şeyi unutuyorlardı. Yüzünden gülücükleri hiç eksik olmayan Melody ve hareketliliğiyle neşe saçan Elvis onlara yaşadıkları her şeye değdiğini kanıtlıyordu.
Harry onların başlarını öpmeyi çok seviyordu. İncecik saçlarını okşuyordu, alınlarını öpüyordu. Çocuklara yaklaşımı tamamen şefkat üzerine kuruluydu; onlara kendi sıcaklığını hissettirmeye çalışıyordu. Louis ise, en çok onların kahkahasını dinlemeyi seviyordu. Altlarını değiştirirken ya da onları yıkarken göbeklerini öperek gıdıklıyor, gülmelerini sağlayacak yüz ifadeleri yapıyor, her an mutlu olmaları için çaba gösteriyordu.
Bu sırada bir de iş hayatlarını düzene sokmaya çalışıyorlardı. Louis yüksek lisansını tamamen bitirdiği için zorunlu hizmetini yapmak üzere bir hastane ararken Harry de çalışabileceği yeni bir hastane bulmaya çalışıyordu. Aile hayatlarını çok etkilemeyecek çalışma koşullarını bulamadıkları için, hiçbir hastaneyle tam olarak anlaşamıyorlardı.
