29.bölüm

6.2K 234 7
                                    

(multimedia TOLGA)

HANDENIN AĞZINDAN.

sürekli uyanıyor gibi oluyordum gözlerimi açmaya çalışıyor ama açamıyordum.kulaklarımın içinde sesler duyuyor ama kelimeleri secemiyordum.defalarca uyanmıştım belkide ama hiçbirindede gözlerimi açmamıştım be sadece bir kaç saniyelik uyanmadan sonra tekrar kendimi kaybediyor ve uyuyordum sanırım.yine o kısa süreli uyanmalardan biri olduğunu düşündüm.ilk başlarda gerçekten korkmuştum bu bir kaç saniyelik bilincimi kazanma duygusu öldüğümü hissetmeme yol açıyordu tabi bu sadece bir kaç saniye sürüyordu.

Burnumda hissettiğim kokuyla kim olduğunu anlamıştım.hayır hayır ben kesinlikle ölmemiştim.ben hala yaşıyordum.dudaklarımın üstünde hissettiğim baskıyla kalbimin hızlanması gerekirdi yani o an öyle düşünüyordum ama hiç bir tepki veremiyordum.bu kokunun ve bu tanıdık dudaklarının sahibinin EDIZ olduğunu adım gibi biliyordum.

---ben 7 milyar insan içinde sana aşık oldum.

Gözlerim istemsizce açildi aslinda o an gozlerime mudahale edemedim sanki hep bu ani bekliyorlarmis gibiydiler.ben kahverengi gozlerle karsilasmayi beklerken edizin oldukca yakin yuzune ve kapali gozleriyle karsilastim.ne kadar gozlerini goremesemde yuzunu bile gormek içimde farkli bir duygu uyandirmisti.yavasca gozlerini araladi iste o an gerçekten farkli hissettim.

Neden boyle bir sey yaptigimi bilmiyotum ama dudaklarimi kipirdatarak "hepsini duydum" dedim.bir kac saniye sonra dogruldu ve kirmizi bir butona basti hemen iceriye birsuru doktor ve hemsire girdi ama benim gozlerim sadece edizdeydi.bana asik oldugunu duymustum ve içimde anlam verememdigim bir duygu patlamasi yasiyordum.burdan cikip kilometrelerce deli gibi kosuk hicbirseyi dusunmek istemiyordum....ediz bana asikti....patronum bana asikti...

Bir suru doktor ve hemsire aralarinda konusurken bir yandan birisi serumumla oynuyordu birkac tanesi bir kagida nit falan tutuyordu.tamam hayatimda hic doktor yada hemsire gormedigimden degil ama uyanur uyanmaz edizin itirafinin sokunu yasayamadan bu kadar insan gormek beni urkuttu acikcasi.

*****

Uyandigimdan belli 3 gun gecmisti ve 3 gundur su odadan tuvalet disinda hic cikamiyorum arada icimden yalan soylemek geliyordu ama buket anliyordu tabiki hemen karsi cikiyordu.

Edizle 3 gunden belli dogru duzgun konusamamistik.sadece arada bana "agrin varmi...canin bir sey istiyormu....dinlenmelisin...uyumalisin....o yataktan cikma...."gibi kisa kisa cumleler soyluyordu.bende sadece "evet...hayir" gibi cevaplar veriyordum.yani toplasaniz 3 satir cumle kurmamisizdir.

Suandada tam karsimda sandalyede oturmus odanin bir kosesine bakiyordu.bende yatakta arkama yaslanmis onun gibi oylece bakiyordum.odada ikimizdik ama kimse yokmus gibi hic ses yoktu.

Odanin kapisi acilinca her kim geldiyse icimden buyuk bir tesekkur ettim.ama iceri elinde hastanenin berbat yemekleriyle buket girince ilk bukete tesekkur ettim sonrada sulalesine kufur ettim.yine o berbat yemeklerler gelmisti.tobe tobe.

Arkasindan tolgada iceri girdi ve edizin yanina oturdu.bir an gozlerim o tarafa kaydi ve edizi bana bakarken yakaladim o gozlerini cekmeden ondan once davranip bukete baktim.hastanenin tek ayakli masasini tam onume cekti ve tepsiyi masaya koydu.

---ıyyy ben bunu yemem.

Tabi tabi dergibi hareket yapti bana.

---yemek zorundasin kizim baska sansin yok yoksa iyilesemessin.

Omuz silktim.

---ben bunu yersem daha kotu olurum bi kere.

Buket kaslarini catti.

Aşk Hesapta YoktuWo Geschichten leben. Entdecke jetzt