Aşk Hesapta Yoktu

28.bölüm

Merhaba sekerler.
Tabikide hande olmediiii :D olemez o olemezzz onunla daha cok isimiz var.
Yorumlarinizi ve votelerinizi eksik etmeyin sekerler hrrkezi opuyorum ve iyi okumalar diyorum

(Multimedia meric)

EDIZIN AĞZINDAN

hastane koridorunda hızla ilerlerken artık şok olma duyusundan arınmış hayata dönmüştüm.handenin sedyeden düşen elini hemen tuttum.başımıza bir sürü doktor ve hemşire aralarında konuşurken ben sadece ona odaklanmıştım hayatta olmasına atan kalbine yaşıyor olmasına tuttuğum eline odaklanmıştım.

Adını bilmediğim doktor bağırdı.

---ameliyathaneyi hazırlayın durumu çok kritik.

"Kritik" kelimesini duyunca canım acıdı göğsümün üstüne bir ağrı saplandı.ameliyathanenin kapısı açıldı ve handeyi kapıdan içeri soktular.ellerini ne kadar bırakmak istemesemde bırakmak zorunda kaldım.duvara yaslandım ve yere çöktüm 10 dakika sonra tolganın sesini duydum.

---ediz.

Başımı kaldırıp bakmadım.yüzümü ellerimimn arasına aldım.benim yüzümden buradaydı benim yüzümden vurulmuştu.omzumun üstünde hissettiğim elin tolgaya ait olduğunu biliyordum.

---senin bir suçun yok ediz

Hayır aslında tam olarak benim suçum vardı.o adam kardeşi için gelmişti ölümüne sebep olduğum kardeşi için ve handede hiç düşünmeden sebep olduğum bir hatanın bedelini üstelenmişti nerdeyse canıyla ödüyordu, nerdeyse beni hayatım boyunca çıkamyacağım bir "vicdan azabı bataklığına"atıp bırakıp gidiyordu.buketin sesini duydum.

---hande nasıl!!! O iyimi lütfen iyi olduğunu söyleyin!!! Yalvarırım!!

Hem ağlıyor hemde bağırıyordu.tolga elini omzumdan çekti ve gidip bukete sarıldı.ellerimi yüzümden çektim ve ameliyathane yazan kapıya baktım.içten içe bir ağlama duygusu vardı içimde ama şuan ağlamıyordum.ben zaten arabadeyken ağlamıştım sözümü tutamamış ve ağlamıştım.

Ağladığım için pişman değildim sadece şaşkın ve kendime inanamıyordum.hayatımda nasıl bir yere sahip olduğunu bilmediğim bir kız için ağlamıştım.çok insan kaybetmiştim.benim için bir yerde olan çok yakn insanları kaybetmiştim ama hiçbiri için ağlamamıştım oysa daha kim olduğunu benim için ne ifade ettiğini bilmediğim bir kız için hiç yaşamadığım kaybetme korkusunu sonuna kadar yaşamış ve ağlamıştım işte.

Ağlamak belki basitti bazen erkekler ağlayabilirdi hani o çok nadir anlarda.ama benim o çok nadir anlarda bile ağlamamam gerekirdi garipti benim için ilk deneyim gibi bir şeydi.

Kafamı duvara yasladım ve beni itip kurşunun önüne atlama anını gözlerimin önüne getirdim.üstüme düştüğünde korkusuz gözleri yaptığıyla gurur duyan yüz ifadesi aklımdan hiç gitmiyordu zaten.

"Gözlerin beni büyülüyor"demişti.bana her baktığında onu büyülediğimi bilmiyordum aslında ben onun tamamen benden nefret ettiğini elindeki ilk fırsatta beni öldürebileceğini falan düşünüyordum.ama farklı çıkmıştı son anda söylediği kelimeler zaten karışık olan aklımı dahada karıştırmıştı.

Ya gerçekten iyi rol yapıyordu yada benden gerçekten nefret ediyordu.

Bir kadını anlamakta ilk defa bu kadar zorlandım aslında ben bu zamana kadar hiç bir kadını anlamaya çalışmadımki.hastanede oluşan gürültüyle kafamı kaldırdım.ne çok insan gelmişti böyle oysa ben onu sadece buketle ve kuzey denen o ilginç adamla görmüştüm.kuzey aceleyle ve telaşla bu tarafa doğru geliyordu buketi görünce hemen ona doğru yaklaştı.