Belki Bir gün (gxg)

<<41>>

Ellerim yumruk şeklinde otobüse bindim.Bana yazanı eğer bulursam parçalayacaktım,ciddiyim.

Beni Ceren ile tehdit ediyordu,aşık olduğum kişi ile.Başka bir şey yapmasına gerek yoktu.

Ceren bana seslenmese otobüsün ortasında dikildiğimi bile fark etmeyecektim,öyle öfke doluydum.

"Neden ayakta dikiliyorsun?"

Bir şey demeden yanına oturdum.Resmen burnumdan soluyordum.

"Bana her şeyi anlatmanı istiyorum,herşeyi."

"Ne?"

Bakışlarımı ona çevirdim.

"Duydun işte Ceren.Benden ne saklıyorsan bilmek istiyorum."

"Zamanı gelince demiştim."

Bakışlarımı ondan çekip sinirle gülümsedim.Ona bir şey olacak diye ödüm kopuyordu.Neden bana anlatmıyordu ki?

Aklımda o mesaj canlandı.

Onsuz daha mutlu olacaksın,bunu sana öğreteceğim.

Yumruk yaptığım elimi daha da sıktım.Bu durum beni haddinden fazla geriyordu.Ben onsuz yapamazdım,yapamıyordum.

"Birden bire ne oldu?"

Sinirle solumaya devam ediyordum,elimin üstünde ellerini hissedince tekrar ona doğru döndüm.

"Bana neden anlatmıyorsun Ceren?"

Bakışlarını benden çeken taraf oydu bu sefer.Bana yakın davranıyordu her zamankinden çok.Peki neden şimdi anlatmıyordu?Engel neydi?

Bir şey söylemeyince ellerimi ondan çektim,ısrar etmedi.Ne bekliyordum ki bir daha ellerimi tutmasını falan mı?

Ben sürekli onu sevip,korumaya çalışıyordum o ise benden bir şeyler saklıyordu.Bu beni fazla üzüyordu.

Kafasını cama yaslayıp yeni yeni hareket eden otobüsün geçtiği yerleri izlemeye başladı.Bende etrafa bakmaya başladım.

Başak ve Sadem iki koltuk önümüzde yan yana oturmuşlardı.Uzayla oturmak yerine Sadem ile oturması garipti.Belki oda bir şeyler hissetmeye başlamıştı Sadem'e karşı.

Onur ve Nazlı çaprazımızda oturuyordu.İlişkileri o kadar mükemmel gidiyordu ki...

Uzay ise bir dede ile oturuyordu,buna gülemeyecek kadar sinirli ve üzgündüm.

Tekrar Ceren'e baktığımda gözünden bir damla yaş aktığını gördüm.Derin bir nefes verip elimle başını kendi omzuma doğru yönlendirdim.İtiraz etmeden kafasını koyduğunda göz yaşlarını görmesem de ağladığını hissedebiliyordum.

Cebimden kulaklığımı çıkarıp telefonuma bağladıktan sonra güzel bir şarkı aradım.İşte bulmuştum.

Redd - Beni sevdi benden çok

(medyada,Burada açarsanız daha hoş olacaktır.)

Kulaklığı takıp gözlerimi kapattım,ardından bir tekini ona doğru uzattım.Elimden aldığında gülümsemek istedim,ama bir şeyler bana engel oluyordu...

Kendimi şarkıya odaklamaya çalıştım,kokusu burnuma çokça dolarken ne kadar odaklayabilirsem o kadar...

Şarkının sözleri ile beraber nefesini kulağımda hissetmem ile durdum.Şarkıyı kulağıma fısıldıyordu sanki beni iyileştirmek ister gibi tane tane kulağıma fısıldıyordu,her zerresinin yanında aşık olduğum sesi ile...

"İncecik ipleri vardı,onu şimdilik hayata bağlayan..."

"Küçücük gözleri vardı,ağladığının da beni maviye boyayan..."