Belki Bir gün (gxg)

<<31>>

"Yani gidiyoruz?"

Herkesten evet mırıltıları çıkınca Uzay rahatlamış bir şekilde yerinde sindi.

Bense hâlâ sinirliydim.Herkes gelince Ceren de gitmek için ayaklandı onlar gelmeden giderse ayıp olacağını düşündü sanırım.Ama başta Nazlı olmak üzere kimse onu bırakmadı.Neymiş sohbet edecekmişiz.Daha demin ise beni kenara çekip şöyle dedi;

"Aramızdaki olaylardan arkadaşlarına bahsetmesen olur mu?"

Ne diyebilirdim ki?Onlar benim en yakınlarım, onlara söylemezsem eğer kendi içimde bu ağırlıkla nasıl yaşayacağım?Sen beni sevmezken nasıl aynı ortamda bulunacağız?

Ben ise kabul ettim.Nedeni yok,bilirsiniz aşık olduğunuz kişiye hayır diyemezsiniz.

Sonuç olarak hep beraber Uzayların Bodrum'da ki yazlığına gidiyorduk.Ve ben burnumdan soluyordum diyebilirdim.

Onlarda sırf benim Ceren'e aşık olduğumu bildikleri için onu zorluyorlardı.Ceren bir çok defa hayır dese de Sadem'i de işin içine katınca bir şey diyemememişti.

Şu an arada ona bakmak dışında bir şey yapmıyordum,ha birde sinirliydim,fazlaca.

Yere diktiğim gözlerimi koluma biri dokununca kaldırdım.Başak kulağıma doğru yaklaştı diğerleri arasında sohbet ederken.

"Azıcık yukarıya gelsene benimle."

Kafamı sallayıp ayaklandım hepsi bize döndüğünde konuştum.

"Başak'ın ceketi bende kalmıştı da onu vereyim."

Uzay ve Onur tekrar muhabbetine dönerken Nazlı'nın gözleri bende kalmıştı zeki bir kızdı ve bir şeyler olduğunu biliyordu, yüzümden de belli oluyordur belki?

Onur onu bir anda öpünce önüne dönmek zorunda kaldı.Ceren ise ne olduğunu anlayamadığından gözlerini kocaman açmıştı.Onur ve Nazlı'yı bilmiyordu.

Onlar cilveleşirken Uzay durumu açıkladı.

"Onlar sevgili Ceren.Fuckbody değiller sakin ol."

Uzay söylediğine anırırken Ceren tebrik etmek için ağzını açtı.

"Tebrik ederim sizi,mutlu olun."Dedi kısa ve sadece.

Başak beni kolumdan çekiştirince adımlarımı odama doğru yönlendirdim.Merdivenlerden çıkarken kinayeyle konuştu.

"Ceren'e nasıl aşık olduysan artık gözlerini ayırmıyorsun kızdan."

Yavaşça gülümsedim,onun bundan hiç bir zaman haberi olmayacaktı sanırım.

Odama geldiğimizde kendini koltuğa bıraktı bende yatağıma oturdum,boğazım hala acıyordu ve hala halsizdim,yavaşça öksürdüm kaşlarını çattığını görebiliyordum.

"Neden bu kadar hastasın böyle?"Hafif sitemli sesi beni önemsediğini bağırıyordu sanki.

"Üşütmüşüm ya pek bir şeyim yok."

"Sen beni salak mı sanıyorsun?"

Yalan söyleme potansiyelim bitmişti,bakışlarımı yere eğdim.

"Salak şey sanki yalan söyleyebiliyorsun da bir de benim gibi ultra zeki birini kandırmaya çalışıyorsun."

"Bayan ego,hadi mükemmel zekan ile bana ne oldu çöz bakalım."

Gülümseyip düşünmeye başladı.Bir süre sonra parmaklarını şıklattı.

"Buldum."

"Evet?"