Belki Bir gün (gxg)

Bölüm 3

Ne olacağını bile düşünmeden onu odamda bırakıp kapıya doğru koştum.Dışarı çıktığımda sokakta kimse yoktu.Dakikalardır tuttuğum göz yaşlarımı kaldırıma oturduğumda bıraktım.

Ardından meraklı gözlerle etrafa bakan Cereni gördüm.Aslında daha sakin baksa beni görecekti ama endişelenmiş olmalıydı ki karşısında ki beni bile göremiyordu.Sonunda göz göze geldiğimizde derin bir oh çekip yanıma oturdu.Konuşmaya başlayacaktı ama sorduğum soruyla ikimizde durduk;

"Sana sarılabilir miyim?"

bu dediğime ben bile şaşırmıştım ama o an aklımdan bu geçiyordu.birine sarılmayalı uzun zaman olmuştu ve şuan buna gerçekten ihtiyacım vardı.

Hiç bir şey söylemeden dünyalar güzeli tebessümünü bana sunup kollarını açtığında kollarıma beline sıkı sıkı doladım.O halde ne kadar durduğumuzu bilmiyordum ama şikayetçi de değildim açıkçası.Ama ya o sıkıldıysa.Bir an geri çekilmek için bir hareket yaptığımda beni daha sıkı sarıp konuştu.

"Biraz daha böyle kalabilir miyiz?Birine sarılmayalı uzun zaman oldu ve ben şuan kendimi iyi hissediyorum uzun zaman sonra.

Hiç itirazım olmadan gözlerimi kapattım ve biraz daha sokuldum ona.Şu an başka biri olsa da aynı şeyi yapardım çünkü bu aralar birine ihtiyacım vardı.

sonunda birbirimizden ayrıldığımızda ayağa kalktım.Göz yaşlarım çoktan durmuştu,o neden ağladığımın sebebini bilmiyordu ve artık yeni birine üzüldüğüm şeyleri anlatmak istemiştim hemde bu kızla tanışmak.Aslında ilk okuldan bu yana sıkı dost olduğum 5 arkadaşım vardı ama ben şuan birine anlatmak istiyordum arasam gelirlerdi ama istemsizce bu kızı hayatımda istiyordum. Bu yüzden yerden kalkması için elimi uzattım,elimi tutup kalktığında soran gözlerle bana bakıyordu .artık bir açıklama bekliyordu benden. 

"Sahile gidelim mi? hem iyice tanışmış oluruz hemde artık yeni birileriyle acılarımı paylaşmak istiyorum ama eğer istemezsen anlarım. Yani dinlemek istemezsen, sonuçta sana kötü davrandım benim yüzümden ağladın ve ben az konuşurum yani insanlarla pek konuşamam sıkılırsın diye söyledim yoksa gelmeni istiyorum,Gelir misin?"

"Öncelikle bir sakin ol çok hızlı konuşuyorsun.İkincisi senden başka birini tanımıyorum ve bende birileriyle acılarımı paylaşmak istiyorum ve bu sen olacaksın. üçüncüsü bana pamuk şeker  alır mısın? yanımda param var ama sen al istiyorum senin paran gitsin."

bu söylediğine güldüm çünkü 2 tane pamuk şekerden batacağımı düşünüyordu.

"Sen bir tane pamuk şeker yiyeceğine emin misin?"

bu sorusu gayet normaldi çünkü bakkaldan 8 tane pamuk şeker almıştı.O kadar seviyormuş ki bütün ömrünü sadece pamuk şeker yiyerek geçirebilirmiş.

kayalıklara oturduğumuz da gözlerimi kapatıp dalgaların sesini dinlemeye başladım.Dalga her kıyıya vurduğunda acılarımı da alıp gitsin istiyordum, hafiflemek istiyordum mutlu olmak istiyordum.

"Biraz daha gözlerini kapatıp beni yok sayarsan seni denize atacağım."

söylediği şeyle ikimizde kıkırdadık.Elalarını yine gözlerime kitlemişti bende beklemeden sordum.

"Neden bana öyle bakıyorsun."

"nasıl bakıyorum."

"Böyle derin derin sanki..."

"Sanki ruhlarımızı birleştimek ister gibi"

cümlemi tamamladığında başımı hızlıca salladım.Kalbimin bu kadar hızlı atmasını önemsemeyerek tekrar sordum.