Oh My Ghost! | VRene

OMG #39: Realization

OMG #39: Realization.

[ His P.O.V ]

I saw kung paano bumagsak ang katawan niya, and I feel so useless when I can't even help or save her. Binuhat siya nung lalaking kasama niya at pati na rin yung babae na girlfriend pala ni Dylan.

" I was so thankful to Jannah. " napalingon ako nang marinig kong magsalita si Dylan. Nandito pa nga pala siya.

" And I know, she's so happy na natulungan niya kayo. " sabi ko naman. Ngumiti siya and he tapped my shoulder.

" Bro, I know how much you like her, you should've tell her habang maaga pa. Dahil baka mahuli na ang lahat at dumating yung araw na kailangan mo na ring umalis ng tuluyan kagaya ko. " nakangiti niyang sabi. I know what he really meant. But-- I'm scared.

" I know that feeling. I was so scared before too. Akala ko hindi kami pareho ng nararamdaman, but it turns out she loves me too. " sabi niya pa.

" But-- we're not in the same situation. " sabi ko.

" There's nothing wrong of telling what you feel for her. Ang akin lang, sabihin mo na sakanya habang maaga pa. I need to go. Take a good care of her, and please have a courage to tell her of what you feel. You can do it bro! I'll watch over you. " nakangiti niyang sabi at unti- unti na ngang naglaho. I took a deep sigh. 

Lumabas ako ng music room at habang naglalakad ako ay nanlaki ang mata ko sa nakikita ko.

" I-Is that Aly? " tanong ko sa sarili ko nang makita ang babaeng nakangiti kasama yung tatlong babae at isang lalaki na sa pagkakaalam ko ay mga kaibigan ni Aster.

Pero tama ba yung nakikita? Siya ba talaga yun? But-- she's already gone right? That's why Aster cried so much because of it. But what am I seeing right now? 

Nabuhay ba siya?

If that's the case... Then I'm happy for her. She's my friend and Aster's bestfriend. I'm so happy seeing her alive and smiling right now. But-- I can't help na mainggit sakanya. I hope na I have the same situation with her. Siguro, I can be with Aster.  Mapait akong napangiti.

---

Napag-alaman kong dinala sa isang hospital si Aster. Nalaman ko yun sa kaibigan niyang si Wendy. Kaya sinundan ko sila. At ngayon nandito na nga ako sa kwarto kung saan siya naka-confine. Wala pa rin siyang malay hanggang ngayon. Nandito ngayon yung I think ay parents niya, pati na rin ang dalawa niyang kapatid na lalaki. Nandito rin sila Aly,yung lalaking nagdala sakanya rito, yung girlfriend ni Dylan, yung lalaking kaibigan niya at pati na rin si Wendy kasama pa ang dalawa nilang kaibigan na babae.

Tahimik lang ang mga ito habang pinagmamasdan si Aster na wala pang malay. Napatingin ang lahat nang bumukas yung pintuan ng kwarto at pumasok ang isang doctor. Agad na tumayo yung parents niya. They seems so familiar to me. Para bang nakita ko na sila before, kahit yung kuya niya.

" Ano na po ang kalagayan niya? " tanong ng mom niya sa doctor.

" She's just fine. Siguro po ay sa sobrang pagod kaya po siya hinimatay. She just need to rest. " nakangiting sabi ng doctor. Para namang nakahinga ng maluwag ang parents niya ganun na rin ang iba pa, kahit ako man ay nakahinga ng maluwag.

" Maiwan ko na muna kayo, maya maya lang ay gigising na rin po siya. " sabi ng doctor at umalis na. Tumango lang ang mom niya, tahimik lang naman ang dad niya. Kita pa rin ang pag-aalala sa mga mata nila habang nakatingin kay Aster.

" Mom, you should go home. Go with mom dad, ako na kami na pong bahala kay Aster. " nakangiting sabi ng kuya niya.

" Sige, mauna muna kami. Para makapag- pahinga ang mom niyo, nabigla rin kasi siya eh. Kayo na bahala sakanya. " sabi ng dad niya at tuluyan ng umalis. Natahimik naman ang mga naiwan. I just really hope na okay lang siya.