My Hopes To My Mr. Cassanova (Complete)

CHAPTER 31 // Why?

Tila nakakabinging katahimikan ang tanhing nababalot sa buong sasakyan. Di ko maiwasang di mapatingin sa pwesto nya dahil nakakapanibago ito. Dahil siguro sa tinanong ko ito.

Nakarating na kame sa bahay at nasa labas kami upang magpaalam ito.

"Babe, may mali bakong natanong o nasabi kanina??." Pagtanong ko habang nakatingin ng derecho sa mata nito.

Tumingin din ito sa mata ko. "Wala baby I'm just tired ok??." At saka hinalikan ang noo ko.

"Please kung may problema sabihin molang hah??." Sabi ko dito at napaluha nalang bigla. Hindi ako sanay ng ganito at ayoko ng ganito.

"Why are you crying??! Shhh dont cry please."
Niyakap ako nito kaagad sa pagaalala.

"Kase naman nakakapanibago ka eh."

"I'm ok baby I'm just really tired ok??." Sabi nito habang hawak ang magkabilang pisngi ko.

Tumungo na lamang ako at saka sya lumapit saakin upang bigyan ng halik sa labi. Napapikit nalamang ako at saka niyakap sya. Ayokong makaramdam ng ganito dahil parang anytime pwede syang mawala sa bisig ko.

Kumawala ito sa pagkakayakap saakin at nagpaalam. "I have to go ok?? Don't worry about me I'm fine." At saka hinalikan ulit ang noo ko.
______________________________________________

Nasa kwarto ako at nakatunganga iniisip kung
Ano ang magandang gawin. Wala kaming masyadong Assignment ngayon kaya naisipan kong maghanap ng School na swak sa Course ko which is Business syempre dahil isa ako sa hahawak ng business ni Mama pagkanakagraduate nako.

Habang nagsasaliksik sawakas nakita ko ang School na sasakto dito. UP dito din kase nagaaral si kuya at Alumni naman dito si Mama kaya naisipan kong dito narin magaral.
Kita korin dito na pupwede ang Culinary kaya naisipan kong ayain si Troy na dito narin magaral dahil wala panaman itong planong school.

[Kinabukasan 🌇]

Nasa School nako at nagbabasa ng libro sa Library ng dumating si Troy.

"Goodmorning Baby~." Pagbati nito at saka humalik sa pisngi ko.

"Goodmorning~."

Umupo ito kaharap ko at tinititigan ako na parang nangaasar.

"What??." Sarkastikong sabi ko dito.

"Nothing , sarap molang pagamasdan baby ko~." Sabi nito na nagpainit magkabilang pisngi ko. Inikutan ko lamang ito ng mata.

"Ang Ganda mo kase~." Dagdag panito.

"Anyways nakahanap kana ba ng School na aaplyan mo?? Ako kase meron na ." Pagiba ko sa usapan.

"Anong School??."

"Sa UP and meron din silang Culinary--."  Di ako pinatapos nito.

"Hindi ako magcocollege."

Nagulat ako sa sinabi nya kaya napatingin ako ng derechodito.

"Troy are you insane?!."

"Ano bang problema?? Kagabe kapa ganyan pag ayan topic naten, just tell me whats wrong."

Umalis ito sa harap ko dala dala ang bag nito. Sinundan ko ito kaagad at tumungo ito sa park ng school namin.

"Ano bang problema?? Bakit hindi ka magcocollege?!." Galit na tanong kodito.

Wala parin itong kibo kaya napasigaw nako.

"ANO BA KASE PROBLEMA MO?!."

"Kapag pa sinabi kong mahihiwalay ka saken diba hindi ka papayag." Napatigil ako sa sinabi nito.

"Ano ibig mong sabihin???."

"Aalis ako." Cold na sabinito.

"Saan?? Kailan?? Bakit??." Tanong ko muli.

"Sa Boston ako magcocollege Larra."

Biglang tumigil ang pagtibok ng puso ko at bumigat ang pakiramdam ko. Ano Boston??

"Ba-Bakit??."

"Dun ako magaaral, matagal na naming pinaplano ni Dad yun bago pako mag fourth year."

"Kaya diko masabe sayo kase alam kong magkakaganto ka."

"P-pano yung pagpapagaling--."

"wala akong plano dun."

"but--- I thought gagawin monayon ---kase diba--."

"Hindi ko maayawan si Dad sa gusto nyang pagaralin ako at alam Kong 1 year nalang talaga ako so nonsense narin kung itutuloy kopa yung chemotherapy Larra."

"So all of those times I told you that you're life is important.. That doesn't matter to you???."

"Of course it matters Larra it's just, I'm sorry."

Nang aakmang lalapititi saakun agad akong umatras.

"No, that's because your hopeless." Cold kong  sabi at saka nikisan ang Lugar na iyon.

Tila tahimik lang ako. Wala akong ibang naisip kundi umalis sa kinatatayuan ko , diko inisip kung anong mangyayari saakin at pokus ko lamang ay makauwi .

I can't , hindi ko kayang wala sya. This time I question God why?! Bakit kailangan nya gawin yun???. Walang kasiguraduhan kung bakit nangyayari to saakin .

[Playing: Your eyes tell - Bts]

Nasa kwarto lamang ako at babad na babad ang mata sa mga sariling luha.
Hindi bako nakatulong sa kanya para makapagChemo sya?

Bakit mas uunahin nya yun kaysa sa sarili nya??

Ayaw nyabako makasama ng matagal??

Sabi nya magchechemo sya? Pero bakit ayaw nya?

Tila tuloy tuloy lang ang luha ko magdamag .

I can't live without him thats why I can't accept what he wanted to do.

I can't Troy I just Can't~~~

To be Continued
≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫
A/n:
Palungkutin muna naten gaiz hah???