My Hopes To My Mr. Cassanova (Complete)

CHAPTER 17 // Believer

LARRA'S POV

Lahat ng estudyante sa loob ng silid na kinabibilangan ko ay nakatingin sa'akin na parang matutunaw ako anytime.

Tila moment of silence ang nangyari sa aming dalawa at nagtitigan lang na parang istatwa.

Hindi ko alam ang dapat kong ikilos or sabihin sa kanya...nakatingin lamang ako sakanya. Did he just confess infront of everyone???

*Ringgggggg~

Dismissal na at wala paring imik ng magsalita ang prof namin.

"Matititigan lang ba kayo jan? O maglalunch na??" Tanong tino saamin habang lumalabas ang mga ibang estudyante.

"U--uhmm aalis na--napo!"
"U--uhmm aalis na--napo!"

Sabay pa kaming nagsabi at hinayaan nang mauna lumabas si Troy.  Agad naman akong pinigilan ng prof namin.

"Ms. Rodriguez sandali."

"A--ano po y-yun?" Nauutal na sagot ko.

"Do you have a Strong Faith?" Tanon nito na parang napaka seryoso nya.

"Why so sudden sir?" Tanong ko.

"Just answer my question."

"Yes of course." Sagot ko.

"Please don't loose Hope." Sabi nito at tinapik ang aking balikat bago ito tuluyang umalis.

Don't loose Hope~ tumatak ito sa aking isipan.

Nanatili lamang akong magisa sa loob ng room at nagmamasid ng mga bagay bagay. Ng dumating si Alwina upang sabay kami maglunch.

"Larra, are you ok?" Tanong nito.

"Yeah." Tipid kobg sagot.

"Alam ko nangyare."
Agad naman akong napatingin sa kanya at halatang hindi ito nagbibiro.

"H--HOW?!" Sigaw ko

"Uhmm Buong Campus pinaguusapan iyon about Lorenzo and you and the amazing confession they've never seen before."

Sabi nito kayat napaupo nalamang ako sa kahihiyan.

"What should I do now?" Tanong ko dito , tila ang buobg katawan ko ay nanlulumo at natatakot na lumabas dahil baka kung anong mangyari saakin.

"Gurl duh!!?! Sayo lang naman nagconfess ang isa sa hearttrob and most popular guy in the whole Campus di ka ba natuwa?!" Tanong nito sa'akin habang nanlalaki abg mga mata.

"Aiiishhh Alwina! Diko alam ang dapat kong maramdaman diko alam kung pano ko sisimulang kausapin sya! I don't know how or when should I start being normal person to him after what happen and tanging nararamdaman kolang ay ang pagtibok ng puso ko." Pagdadahilan ko dito.

"You just gotta believe, everything will be fine, alam mo I know this day would come." Agad naman akong napatingin sa kanya.

"What do you mean?."

"Diba sabi ko sayo dati not all men are like your father, baka this time mapatunayan mo na sa sarili mo yung sinasabi ko. Not all men are there to bring pain." Sabi pa nito.

Niyakap konalamang ito ng mahigpit, siguro tama nga sya, siguro kailangan koring subukan ...... I have to believe.

Kumawala naman ito sa pagyayakapan namin at inaya nako upang maglunch dahil ilang minuto nalang din ang natitira.

Pagkalabas na pagkalabas ko ng room ay lahat ng tao ay nagbubulungan at nakatingin sakin, ramdam kong ako at ako ang pinaguusapan nito.

"Sya bayun? Dinaman sila bagay~"

"Psh sya?! OMG whats got into him~"

"She didn't even fit to be Troys Girl duh~"

Samutsaring pangiinsulto at mga masasakit na salita ang aking naririnig sa bawat paglakad ko.

"Diba nagconfess yan kay Spencer sa party??~"

"Omg tas ngayon kay Troy naman What a Slut~"

"Di ko na kinaya ang mga naririnig ko kayat hinayaan ko nalamang ang paa ko ang magsilbing paraan upang ialis ako sa lugar na iyon.

Lumabas ako ng School walang dala kundi ang phone ko lamang dahil ang ibang gamit ko ay nasa Locker.

Tumakbo ako...

ng tumakbo...

ng tumakbo...

hanggang sa maubusan ako ng hininga.

Nang makarating ako sa isang park malayo sa school agad naman akong naupo upang ipahinga ang paa .

Unti unting tumutulo ang mga luha ko hanggang sa bumuhos na ito at humagulgol ako sa sarili kong braso.

Tila diko kayang hatapin ang mga panhiinsultong natatanggap ko dahil lamang sa pagamin ni Lorenzo saakin.

Agad namang may humintong sasakyan sa harap ko at iniluwa nito si Troy na nagaalala.

"Bat ka naiyak?! Ano nangyare sayo?!" Pagaalala nito.

"Wala to." Tipid na sagot ko.

"Bumalik na tayo sa school baka mapano ka pa dito" sabi nito at aakmang kukunin ang kamay ko but I insist.

Tinigan kolamang ito ng masama upang dumistansya sya sa'akin.

"M--May mali ba kong nagawa? May mali bakong nasabi? K--Kanina?" Tanong nito.

"Wala."

"Then whats the problem?"

Lumabas nalamang sa bibig ko ang mga gusto kong sabihin sa kanya.

"Ikaw! Ikaw yung problema ko!" Sigaw ko dito. "Alam konamang may posibilidad na mahulog ako sayo pero diko alam bakit pinagpatuloy ko parin. Hindi ko alam kung bakit sobrang gaan ng loob ko pag kasama kita na parang walang mangyayaring masama sakin?" Sabi ko dito at saka bumuhos muli ang aking mga luha.

"Larra~ just believe what I've said to you, lahat ng ginawa ko is true, alam kong naguguluhan ka dahil sino ba naman ako para magconfess sayo eh parang magkapareho lang kami ng papa mo, Larra just--just believe in me, kahit wag mo na'ko mahalin pabalik." Sabi nito at agad naman akong niyakap.

Kumawala ako sa pagkakayakap at saka naglakad papalayo sakanya.

Ng aakmang susundan nya ako binalaan ko ito.

"Wag mo'ko sundan." Agad naman itong napatigil at tinignan na lamang ako habang papalayo sa kanya .

Patuloy lang ang paglalakad ko hanggang nakarating nako sa bahay. Walang tao dahil nasa School si Kuya at si Mama naman ay nasa Work.

Agad akog nagkulong sa kwarto at tumunganga , iniisip kung tama ba ang kinilos at inasta kanina nang kaharap sya.

Masyado ata ako naging rough sa kanya .

Napafacepalm na lamang ako at nagpahinga dahil pagod na pagod ako.

"Aaaahhhhh~!! What Have you done Larra!" At sakka nagtaklob ng kumot.

To be Continued
≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫
A/n:
Grabe naman yun Larra anyways sana nagustuhan nyo tong Chapter nato ket boring ng ontii huhu. Fighting!!