Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*****
Elimdeki basketbol topunu birkaç kez sektirdikten sonra ayak ucumda yükselerek potaya yolladım. Fileden geçen top sert zemin çarpınca ilerleyip topu tekrardan elime aldım. Neredeyse on beş dakikadır tek başıma deneme yapıyordum. Birazdan takım gelecekti ve mini bir maç yapacaktık.
"Şşş, yavru! Hepsi senin mi?"
Tribünlerden bağıran Talha'ya dönüp gülümsedim ve arka arkaya denemeler yapmaya devam ettim. O ise arkamdan bağırmaya devam ediyordu. "Ayakkabılarını çıkra Kayra!" Öğleden sonra tüm on birler bu maç için tribünlere doluşacaktı. Yani tahminen dakikalar sonra. Ama Koraylar daha erken gelip sahaya yakın koltuklara yerleşmişlerdi. Onların haricinde birkaç kişi daha vardı ama pek yakından tanıdığım söylenemezdi.
"Bir kere de şuraya normal zamanında gel be Kayra." diye sızlanan takım arkadaşım Elif'e göz devirip topu kucağına attım. Bir çırpıda yakalayıp potaya çevirdi vücudunu. Topu bir iki kez bacak arasından geçirip potaya yanaşınca bir plase bıraktı. Pekala, epey havalı.
"Koç gelene kadar kapışmaya ne dersin?" Meydan okumasına karşılık alayla güldüm. Kafamı yana eğip onu süzmeye başladım. Yüzündeki gülümseme her ne kadar samimi olsa da vücudunun heyecanla titrediğini buradan bile hissedebiliyordum. Fakat yenilmeyecektim, bunu o dahil buradaki herkes biliyordu.
"Onda biter, önden buyur." Elimi öne uzatıp ona öncelik sunarak doğruldum. Bu hareketime kıkırdayıp topu tekrardan kucakladı. Ben de bu sırada daha rahat olmak için kalın askılı formamı şortun içinden çıkarıp serbest bıraktım. At kuyruğu olan saçlarımı sıkıp ellerimi bacaklarıma yerleştirip yapacağı hamleyi bekledim.
Bu sırada bir anlığına bana yaklaşarak, "Sakın aklından kaybetmeyi geçirme, zaten kazanan her türlü sen olacaksın. Ama kazansan fena olmaz," diye fısıldadı ve gözleri bizi pür dikkat izleyen Koray'lara döndü. Talha'ya hayran hayran bakarak konuştu: "Mağdura oynasam ona yaklaşma ihtimalim yüzde kaç?"
Ona göz devirip göz ucuyla Talha'ya baktım. Elif, Talha'ya anonim olarakk yazan yani dedikoducugirller sayfasının adminiydi. Bunu bilmeme rağmen neredeyse üç haftadır Talha'ya söyleyemiyordum. Helin'le birlikte iyice araştırmıştık sayfayı ve açıkçası Elif çıkınca şok olmuştum, beklemiyordum. Çünkü o Elif'ti. Garip kızdı vesselam.
"Daha ne kadar süründüreceksin onu? Bunu bildiğim halde saklamak kolay değil." diye mırıldanıp başımı yana eğdim. Dudaklarını öne doğru büzüp bıyık altından hafifçe güldü. "Merak etme, çok sürmeyecek. Sadece bana alışmasını bekliyorum."
Daha ne kadar alışacak, çocuk sana abayı yakmış diye bağırmamak için zor tutmuştum kendimi. Talha, her ne kadar belli etmemeye çalışsa da bilinmezlik onu yoruyordu çünkü hisleri vardı.
