Boş ver ... (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 36

Son olarak küpelerimi ve Ahmet'in verdiği kolyeyi taktım. Kolye,üstte hafif bir açıklık olmasından çok belli oluyordu. Saat 7.30 olduğunda son kez aynada kendime baktım. Hazırım...

Koltuğa oturup Ahmet'in gelmesini bekledim. Biraz stres bastı beni. Ama kendimi sakinleştirdim. Ahmet arayınca evden çıktım. Arabasına yaslanmış telefona bakıyordu. 
Z-gidiyoz mu?

başını kaldırıp bana baktı. Ama bakması çok uzun sürdü. Gözlerini dikip sadece bana bakıyordu. 
Z-noldu?

bakışlarını benden ayırıp boğazını temizledi
A-hiç. Sen hep elbise giysene

Z-neden?

A-yakışmış sana

Z-teşekkürler 

A-atla gidek

ön koltuğa oturdum ve hemen söze başladım. Çünkü aklımda 1000 tane soru vardı
Z-uzak mı buraya?

A-biraz

Z-baban çok mu ciddi birisi?

A-seni korkutmayacaksa söylim

Z-sorduğuma göre korkmayı göze alıyorum?

A-çok ciddi birisidir. Onun en son güldüğünü gördüğümde iş arkadaşlarıyla bir toplantıdaydı ve benim yanında olduğumu unutmuştu. Kendini 1 saniye içinde toparladı.

Z-biliyorsun değil mi? Duygularını belli etmeyen ve ciddi olan insanlar aslında en duygusal yüreklilerdir

A-sanırım benim babam senin o dediğin kesimin içinde yer almıyor

Z-duygularını belli etmemesi onun duygusuz olduğu anlamına gelmez

hiçbir şey demeden sırıttı. 
A-herkes aynı değildir Zeynep. Aslında bunu en iyi senin anlaman lazımdı

Z-hah. Herkes aynıdır. Senin bu tavırlarını yapanları çok gördüm. Bütün insanlar aynıdır,sadece duygularını farklı şekilde ve farklı zamanda kullanmaları onları farklı yapar.

A-tamam felsefelerini bir kenara sakla o zaman. Görüşlerini yıkmaya geliyorum

Z-göreceğiz

bu söylediklerime gerçekten çok güveniyordum. Çünkü hayatımda böyle insanları çok gördüm. Özellikle ciddi hocalarım ve çalıştığım yerdeki patronlarım aynı böyleydi. Düşüncelerimi bir kenara attım ve sadece yolu izledim. 


Ahmet arabayı park ettiğinde gerçekten çok büyük ve lüks bir restoranın önündeydik. Araba anahtarını vale'ye verip elimi tuttu
A-hazır mısın?

Z-her zaman

içeri girip restoranın 2. katına çıktık. Yanlış görmediysem 10 numaralı masaya geçtik. Babasının ciddiliği yüzünden de belli oluyordu. Ve yaşına göre gayet genç gösteriyordu. Giydiği giysiler çok kültürlü birisi olduğunu gösteriyordu. Masaya oturduğumda kısa bir selamlaşma gerçekleşti
Y-merhaba. Sen Zeynep olmalısın. Bende Ahmet'in babası Yılmaz. 
Z-merhaba. Evet Zeynep benim. Tanıştığıma çok memnun oldum
Y-okuldan mı tanıştınız?
Z-evet
Y-peki korkmuyor musun?

Z-ne için?

Y-her gece evde olmayan ve kavga eden birisiyle sevgili olmaya. Böyle birisinin sevgisine güvenmek cesaret işidir

A-baba!

Z-sakin ol Ahmet. Kusura bakmayın Yılmaz bey ama sevgisine inanmak için bazı sebepler var. Sanırım Ahmet herkese göreceli davranıyor bu yüzden siz o sebepleri tam fark etmemiş olabilirsiniz