BİR ÇİFT MUTLULUK

-30-

Kahretsin şimdi ne yapacaktım.Kaçmayı denesem elim ayağıma dolanır,kesin yakalanırdım.En iyisi herşeyden habersiz yoldan geçiyor gibi yapmaktı.

Kendimi toparlayıp ilerliyordum ki duyduğum ayak sesiyle irkildim.Arkamdan mı geliyordu?Çok korkmaya başlamıştım.Bu, adımlarımın hızlanmasına neden olmuştu.

Ben hızlandıkça ayak sesi de hızlanıyordu.İşte şimdi yanmıştım.

Tam o sırada kolumu birinin tuttuğunu hissettim.Arkama döndüğümde bugün gördüğüm serseri olduğunu anladım.Gözlerinden ateş fışkırıyordu.Hiçbirşey söylemeden sadece kolumu sıkıp gözlerime bakıyordu.Dilim tutulmuş olmalıydı ki konuşamıyordum.Fakat bu böyle olmayacaktı.Kendimi savunmalıydım.

"Sen..sen ne yapıyorsun?Kimsin?Kolumu bırak"dedim korkudan titreyen sesimle.Tepkisini merak ediyordum doğrusu.

"Sen beni mi dinliyordun ha!" dedi korkutucu bakışlarıyla.

Ne deseydim ki?Yoldan geçiyordum desem inanmayacaktı.Evet,seni dinliyordum mu diyecektim.Zaten bunu söylesem ne yapacağı belli olmazdı.Öyle bir tipe benziyordu.

"Kızım,sen salak mısın.Cevap ver bana,"dedi kolumu daha çok sıkarak.

"B..Ben..Şey,aslında yoldan geçiyordum.Fakat söylediklerinize kulak misafiri oldum.İstemeden."dedim masumca.Acaba bana inanır mıydı?

"Ben öyle olduğunu sanmıyorum.Ama bu seferlik birşey söylemiyorum.Ama tekrarı olursa kötü olur"dedi ve kolumu bıraktı.

Hiçbirşey söylemeden hızlı adımlarla uzaklaşmaya başladım.Biran önce eve gitmek istiyordum.

Birkaç dakikalık yürüyüşün ardından eve gelmiştim.Kapıyı çaldığımda açan kişinin teyzem olduğunu gördüm.

"Teyzeee,sen burda mısın"diyerek boynuna atladım.Benim tek bir teyzem vardı.O da Sude'nin annesi olan Gülşen Teyzem.

"Hadi bakalım deli kız geç içeriye"dedi teyzem.

İçeriye girdiğimde Sude'yi de gördüm.Hemen üstüne atladım.

"Bugün burdasın bırakmam seni"dedim ve bağdaş kurarak oturdum.

"Bugün ikimiz de buradayız"dedi Gülşen Teyzem.

Yaşasın!!!

"O zaman biz odama geçelim"dedim ve Sude'yi kolundan tuttuğum gibi odaya attım.

"Ee naber.Mertle nasıl gidiyor"dedi Sude tek nefeste.

Sude benim en yakınım olmasına rağmen yaşamış olduğum hiçbir olayı ona söylememiştim.Doruk'un eski sevgilim olduğunu da bilmiyor,ailemi iflas ettiren şirketin Mertler'in şirketi olduğunu da.

Söyleyip söylememek arasında kararsız kalsam da olanları bilmesi gerekir diye düşündüm.

"İyi gitmiyor Sude.Sana söylemem gereken çok önemli şeyler var."dedim dudağımı ısırarak.

"Söyle çabuk"dedi sabırsızca.

"Sude.Ya nasıl desem ki?Şey..Doruk benim eski sevgilimdi"dedim ve susarak tepkisini bekledim.

"Yok artık.Şaka değil mi?"dedi Sude.Ahh canım keşke şaka olsa ama oldu birkere.

"Şaka değil.1 haftalık ilişkimiz vardı.Ama tamamen arkadaş baskısı.Sevmedim onu.Hiç yani."dedim.

"Ve sen bunları bana şimdi söylüyorsun öyle mi Alya?"dedi Sude.Söylediklerinde haklıydı.Sonuçta Sude benim en yakınımdı.

"Sude tamam özür dilerim.Ama ben ne yapacağımı inan ki bilmiyordum.Şuan da bilmiyorum.Ve sanırım hiç bilemeyeceğim."dedim yatağa uzanarak.

"Mert ne olacak.Çıktığınızı biliyor mu?"dedi Sude.

"Hayır.Nasıl söyleyebilirdim ki?"dedim tavana bakarak.

"Alya peki Mert ne olacak?Çocuk seni deli gibi seviyor.Bu olanları ona anlatmalısın.İlerde öğrenirse daha kötü olur.Tabi eğer sen de Mert'i seviyorsan böyle düşünüyor olman lazım"dedi imalı bir şekilde.

"Onu bunu bırakta sana söyleyeceklerim daha bitmedi."dedim gözlerimi tavandan ayırarak.

"Vay vay.Neler yaşamışsın da haberimiz yokmuş"dedi sırıtarak.

"Şöyle düşünmeyi kes de beni dinle."dedim ciddileşerek.

"Tamam anlat"dedi Sude.

"Sude.Bizim şirketin iflas etmesine Mertler sebep oldu.Yani onların şirketi."dedim ve Sude'ye yöneldim.Kız ikinci şoku yemişti.Ve atlatması uzun sürebilirdi.

"Alya...Doğru olamaz herhalde.Nasıl olur bu?"dedi Sude kekeleyerek.

"Oldu işte.Mert batırdıkları şirketin bizim şirketimiz olduğunu bildiği halde benden uzaklaşmadı.Bana daha da yaklaştı.Sude bunu yapması açıklanabilecek birşey değil.Bile bile bana acı çektirdi."dedim.Gözlerim dolmuştu.

Yaşadığım şeyler adeta bir film şeridi gibi gözümde tekrar ediyordu.Bu canımın acısını iki katına çıkarıyordu.

"Alya,bu konuda gerçekten haklısın hayatım.Bu olayları düşünürüz.Üzülme.Ben hep yanındayım."diyerek güven veren kollarıyla bana sarıldı Sude.

"Ya Sude.Birşey daha oldu"dedim gözlerimi silerek.

"Anlat anlat"dedi gülümseyerek.

"Doruk bana bir teklifte bulundu.Ailemi eski durumuna getirebileceğini söyledi.Fakat bir şartı var."dedim.

"Neymiş o?"diyerek söyleyeceklerimi dinlemeye başladı.

"Onunla olmam gerekiyor."dedim.İki dakika hiç konuşmadan birbirimize baktık.

"Bu..Bu ne iğrenç bir teklif."dedi Sude yüzünü ekşiterek.

"Mert'in beni sevdiğini bile bile bunu teklif etti.O çok tehlikeli biri ve ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum."dedim yataktaki yastığa sarılarak.

"Kabul etmeyi düşündün mü?"dedi merakla.

"Bilmiyorum.İnan bana hiçbir fikrim yok.Bazen kabul etme fikri aklımdan geçti.Ama yine de bilmiyorum."dedim oflayarak.

"Zamanla herşey kendiliğinden olur.Sen kendini yorma."dedi Sude.

Gerçekten de zamanla herşey olur muydu?

İyi mi olurdu,kötü mü?

Tek çarem beklemek.Sonumu beklemek...