BİR ÇİFT MUTLULUK

-37-

Yanımda olanlara teşekkürler.Öpüldünüz**

Sabah olduğunda bedenimi sarmalayan güçlü birşey hissettim.Yanıbaşımda uyuyan Mert'i gördüğümde kollarını sıkıca bana doğru sardığını anladım.
Yataktan kalkmak için hamleler denemeye kalksam da uykuda olmasına rağmen uyguladığım kuvvet işlemiyordu.Öküz işte öküz.

"Mert,uyan hadi sabah oldu."dedim fısıldayarak.

Mert sesimi duyduğunda kollarını iyice belime sardı ve beni kendine doğru çekti.

"Ya manyak mısın?Boğuluyorum.Kalk hadi."dedim bağırarak.

Anlamadığım şu ki ben bir yastık değilim.Kızım kız.Narin bir vücudum var.Hayvan gibi sıkmak da neyin nesi?

"Biraz daha uyuyalım?"diyerek mırıldandı.

Kış uykusuna yat istersen.

"Sen uyu o zaman.Bırakta ben kalkayım."dedim.

Mert kendini tekrardan uykunun kollarına teslim ettiğinde kollarını gevşetti ve rahat bir nefes almamı sağladı.

Yataktan yavaşça doğruldum.Ve Mert'i izlemeye başladım.

Uyurken çok masum görünüyordu.Kusursuz yüz hatlarına sahipti.Bazı kızlar bile onun yüzüne özenebilir bence.

Ayaklarımı yataktan sarkıtarak kalktım.İlk iş olarak banyoya gittim.Elimi ve yüzümü yıkadıktan sonra dişlerimi de fırçaladım ve banyodaki işlerimi bitirdim.

Bugün hastaneye gidecektim.Bu yüzden bir an önce kahvaltı yapıp çıkmalıydım.Tabi Mert Bey'in uyanmasını beklersek saat akşam ezanını da geçer de.

Hem onu uyandırmak hem de eğlenmek için başından aşağı su dökecektim.Evet.Hem de en buzlusundan.Mutfağa gidip bir sürahiye su doldurdum.Ve buzluktan çıkardığım buzları da ekleyip odama doğru yol almaya başladım.

Odanın kapısından içeri baktığımda Mert'in hala uyuyor olduğunu görmek içimi rahatlatmıştı.Yavaş ve emin adımlarla yatağa doğru ilerlemeye devam ettim.

Ve işte o an.

"Hassiktir!!".Mert'in kafasından aşağı suyu yemesiyle beraber yataktan fırlaması bir olmuştu.

Kendimi tutamayıp gülmeye başladım.Çünkü gerçekten komik görünüyordu.

"Sen...?"dedi dişlerinin arasından.

Sinirlenmiş olamazdı değil mi?

"Acaba bunu sana nasıl ödetsem?"dedi ve düşünür pozisyonunu aldı.

"Bence ödeşmeye gerek yok."dedim adımlarımı geri geri çekerek.

"Var var."diyerek aramızdaki mesafeyi kapattı.

Evet şuan sıfır mesafedeydik.Nefeslerimiz birbirine karışıyordu.Birbirimizin gözlerinin içinde birşeyler arıyor gibiydik.

Bana ne gibi bir ceza verebilirdiki?Kötü birşey yapmazdı ama buna emin de olamazdım.

Tüm bu düşüncelerimden beni sıyıran şey dudaklarımda hissettiğim baskı olmuştu.Şuan Mert dudaklarını dudaklarıma bastırmış bir şekildeydi.Ve karşılık vermemi bekliyordu.Bense öylece duruyordum.

"Hadi ama Alya.Benden kaçma."dedi Mert ve yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Senden kaçmıyorumki."dedim gözlerine bakarak.

"O zaman sorun ne Alya?Sorun ailelerimiz mi? Bu mu yani?"dedi ve başparmağıyla yanağımı okşamaya başladı.

"Alya,sen benimsin."dedi ve cevap vermeme fırsat kalmadan dudaklarıma tekrar yapıştı.