-24-

328 60 4
                                    

Multimedia Ezgi(Ashley Benson).Bir okurumun önerisi.Kendisine teşekkür ederim.

Dün akşamın yorgunluğuyla fazla uyuyamadan,erken kalktım.Kendime inanamadım.Ben ve erken kalkmak.Çok zıt terimler.

Madem erken kalktım bir işe yarayayım diyerek kahvaltı hazırlamayı düşündüm.Kızlara da sürpriz olurdu.

Kolları sıvayıp mutfağa girdim.Pembe çiçekli önlüğümü giydim.Ve buzdolabında ne var diye bir göz attım.

Sanırım omlet yapabilirdim.Yani denersem olur heralde.Ben yemek yapmayı beceremem.Ama azimliyim bu omleti yapacaktım.

Aklıma annem geldi.Ondan küçük bir yardım alabilirdim.Hemen telefonumu aldım ve annemi aradım.

"Alo,annem,günaydın,nasılsın?"

"İyiyim kızım sen nasılsın?" Annemin sesi kötü geliyordu.Ağlamış gibi.Birşey mi olmuştu?

"Anne,bir sorun mu var?"diyerek merakla sordum.

"Kızım yok birşey,biz iyiyiz"dedi annem.

"Anne sesin hiçte iyi gelmiyor.Ne olduysa anlat çabuk!" Annem kolay kolay üzülen bir kadın değildi.Onu üzen şey her neyse kötü birşeydi.

"Kızım,şirketin durumu hiç iyi değil.Her girdiğimiz ihaleyi kaybediyoruz.Ve....ve sanırım"

"Sanırım ne anne?" Gitgide meraklanıyordum.

"Sanırım iflas ediyoruz"

"Neeeee.Anne sen ciddi misin".Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü.Bu gerçek olamazdı.

"Kızım,kredi kartlarını ödeyemez olduk,borçlar üst üste bindi.İstanbul'daki eve haciz geldi.Ve İzmir'deki yazlığı da haciz elimizden alacak.Yani bir iki güne buraya dönmelisiniz"

"Şey...tamam anne"dedim ve telefonu kapattım.

Hala inanamıyordum.Herşeyimize haciz el koymuştu.Artık hiçbirşeyimiz kalmamıştı.Ne yazlık,ne ev...Hiçbirşey...

İstemsizce yanaklarımdan süzülen gözyaşlarımı sildim.İyi hissetmiyordum.Gerçekten iyi hissetmiyordum.

Sessizce ağladım,ağladım.Sessizliği telefonum bozdu.Arayan Mert'ti.

"Efendim"dedim.Sesimi mümkün olduğunca normal çıkarmaya çalışıyordum.

"Nasılsın"dedi.Tüm sinirimi ona boşaltmak istiyordum.Hepsini.

"Beni düşünme tamam mı,beni merak etme.Ha çok merak ediyorsan iyi değilim.Tamam mı hiç iyi olmayacağım.Ailem iflas ederken,herşeyimizi kaybederken nasıl iyi olabilirim"dedim tek nefeste.Ve ağlamaya başladım.

"Ne!Ailen iflas mı etti?"dedi.

"Evet,evet.Lanet olsun ki evet."diye haykırdım.Öztürk Holding artık yok."diyerek hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"Öztürk Holding mi"

"Olmayan Öztürk Holding"dedim.

O kadar sinirliydim ki kimseyle konuşmak istemiyordum.Telefonu yüzüne kapattım.Ve ağlamaya devam ettim.

Artık eski hayatım olmayacaktı.Yeni bir hayat beni bekliyordu...

BİR ÇİFT MUTLULUKDonde viven las historias. Descúbrelo ahora