The cold touch |Henry Danger| ✔

~All~

Hey! Hey! Hey!

Pewnie zastanawiacie się co to jest
Otóż ja sama nie wiem

Równo pół roku temu (22.02) opublikowałam pierwszy rozdział "The cold touch", więc możecie zaliczyć to jako swego rodzaju specjał

Miejsce na podziękowania:

Kochani bardzo wam dziękuję za te wspaniałe miesiące💕
Dziękuję za to, że dzięki wam te opowiadanie osiągnęło taką wielką liczbę wyświetleń i gwiazdek💕
Dziękuję, że mimo wzlotów i upadków nadal przy mnie trwaliście i wspieraliście💕
Jeśli kiedykolwiek zostawił*ś po sobie tutaj ślad wiedz, że masz swoje specjalne miejsce w moim już troszeczkę połamanym serduchu, ale jednak odpowiednio sprawnym💕
Jeszcze raz bardzo dziękuję💕

CAŁE "THE COLD TOUCH"

꧁☟︎︎︎꧂

~♡~

Życie uwielbia zaskakiwać. Jednego dnia siedzisz spokojnie na kanapie w swoim domu, a następnego spontanicznie przeprowadzasz się na drugi koniec świata. Wiele osób pragnie życia na walizkach, pełnego podróży, poznawania nowych ludzi, miejsc i kultur, ale ci ludzie, którzy o tym marzą nigdy tego nie doświadczyli. Nie wiedzą jak to jest nie mieć swojego stałego miejsca na Ziemi. Co kilka miesięcy lub tygodni jesteś w innej części świata, więc nawet nie masz czasu zaaklimatyzować się w jednym miejscu, a już jesteś w drodze do drugiego. Na początku podróży z podekscytowaniem poznajesz nowych ludzi, zaprzyjaźniasz się, a potem opuszczasz ich rozpaczliwym pożegnaniem. Starasz się przez kilka dni, może i tygodni utrzymywać kontakt z przyjaciółmi przez media społecznościowe, ale nic nie trwa wiecznie, tym bardziej znajomości oparte tylko i wyłącznie na pisaniu ze sobą. Po jakimś czasie przestajesz przywiązywać się do ludzi i otoczenia, ponieważ wiesz, że za niedługo i tak będziesz zmuszona je opuścić. Podróż dookoła świata jest marzeniem wielu osób, ale dla mnie jest rzeczywistym przekleństwem.

~♡~

~Chapter one~

~♡~

Zmarszczyłam czoło, gdy poczułam, że na moją twarz padają promienie słoneczne. Powoli otworzyłam oczy rozglądając się dookoła. Brązowowłosa kobieta w podeszłym wieku siedziała obok mnie na miejscu kierowcy, wystukując palcami o kierownice rytm piosenki lecącej w radiu. Gdy zorientowała się, że wstałam posłała mi promienny, ale i zmęczony uśmiech.

— Dzień dobry kochanie — przywitała się.

— Dzień dobry — odpowiedziałam sennie, po czym ziewnęłam.

Wczoraj rano dowiedziałam się, że mamie znudziła się Kanada, więc spakowałyśmy się i wyjechałyśmy z kraju jej autem, który został kupiony zaledwie dwa miesiące temu. Nie powiedziała mi dokąd jedziemy, nigdy tego nie robi. Uważa, że to powinna być dla mnie niespodzianka. Na początku za każdym razem byłam podekscytowana i zniecierpliwiona, ale po pewnym czasie przestałam się tym przejmować. Teraz liczy się dla mnie to, aby jak najszybciej położyć się na nowe łóżko i się wyspać. Potem zazwyczaj zwiedzałam pobliski teren i robiłam z uśmiechem zdjęcie, aby potem wrzucić je na mój profil na instagramie. Na zdjęciach przybieram postać uśmiechniętej nastolatki, która razem ze swoją mamą zwiedza różne zakątki świata. Pokazuje tam szczęście, którego nie odczuwam.