Anthology of the Dark

Kontak

Disclaimer: The following character names are changed to protect their identities. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. This is a work of fiction.Play the Youtube video on top and use your headsets/headphones to listen to the ambient sounds.Thank you for reading Anthology of the Dark.Get cozy. And let us begin.----------

"Hey! Come on!" tawag ng kapatid kong si Michael sa sala "Si Tim nasa sasakyan na."

"I know," sagot ko, lumabas akong kuwarto ko na confident na makakakontak na kami ngayong gabi.

"Dala mo ba 'yung...Alam mo na...'Yun?" tanong ng isang lalaki sa kapatid ko habang siya'y nakaupo sa sofa. Ang pangalan niya ay George.

"Yeah," Inilabas ni Michael yung dulo ng Quija board na binili nila sa Target para ipakita ito sa kanya mula sa loob ng bitbit niyang bag. "Ano? Tara na." Yaya niya.

Tumayo si George at inilapag ang plastic ng Lays na nginangata niya at pinunas ang kanyang kamay sa maluwag niyang t-shirt. Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong style ang trip netong si George ngayon pero hindi bagay sa kanya pero wala naan siyang pakialam.

Tumakbo kami san aka park na sasakyan kung saan mayroon pang dalawang lalaki na naghihintay sa loob.

"Dala mo?" tanong ni Alex, ang lalaking may weird na nakatayong buhok na tila style ng 2000s boyband. Halata mong excited siya.

"Serioso, kanina pa ako tinatanong kung dala ko. Natural! Dala ko, para saan pa 'tong gabing na 'to kung 'di ko dala?"

Tim threw his hands up "Okay, okay, chill hotshot."

"O sige, tara na, tara na!" sabi ni George habang iniaayos ang seatbelt niya sa likod. "Kailangan ko umuwi bago pa malaman ng nanay ko na wala ako sa bahay."

"Alright, let's go."

Nagdrive na kami. Isang barkada na excited at punong puno ng pagasa at pangamba kung pano ang mangyayari sa gabing ito. Kase, ilang buwan na kaming nagsusubok makakontak. Lahat na sinubukan namin. Lahat niyang mga bogus na mediums na 'yan pinatulan din naming pati na 'yung mga nasa Pinterest at YouTube videos na nagtuturo kung paano magkontak.

Ever since maliliit kami, kaming barkada mga adik sa mga great beyond. Call it an obsession rather than curiosity. Inipon naming lahat ng summer allowance naming para makabili nung ga gadget na makakatulong para makipagusap, pero siguro ngayon, sobrang desperado na kami kaya anong paraan pa kundi gumamit kami ng surebol na technique---Kundi ang paggamit ng Quija board.

Okay, Oo, binili lang naming ito sa Target. Buti nang Target kaysa sa secondhand tapos may demonyo na pala dito. Wag na lang uy!

Okay na Target.

Tahimik lang kami sa sasakyan. First time din kasi naming lahat gagamit nung board. Hindi naming alam kung gagana bai to o hinde. Pero eitherway, walang makakatalo sa bonding naming magkakaibigan at sa paniniwala naming sa isa't isa. Kahit anong mangyare, surebol kami na makakakontak kami.

Pinark ang sasakyan sa isang mahaba at medjo madilim na kalsada. Mayroon lang isang orange na lightpost ditto at may mga bahay lang sa paligid tapos may mga sasakyan na dumadaan madalas.

"This is it." Tim pulled over and we all got out of the car.

"Alam niyo, hindi lang ako nagsasalita kanina sa sasakyan pero," Nanginginig na sabi ni Alex "Pero iba ang lamig kanina sa sasakyan."

"Well, what do you expect?" Tim sagot ni Tim habang tinitingnan ang kalsada kung mayroong mga tao sa paligid nab aka magreport tungkol sa isang barkada ng mga lalaki nan aka yuko sa likod ng sasakyan sa tabi ng kalsada "Gabi, eh 'di malamig."

"Oongaaaa, pero hindi naman ganun kalamig."

"Ang lamig guys, tar ana!" ngawi ni George "Gawin na natin 'to."

"Guys," biglang singit ni Michael "Puwede bang...Hay...Puwede bang... Sandali lang."

Tumahimik ang lahat at tumingin lamang kay Michael.

"Sure." Sagot ko habang tinitingnan ang kapatid ko na hawak ang board malapit sa kanyang dibdib. Hindi ko siya nakikitang ganyan dati, malungkot pero punong puno ng pagasa.

Nakatayo silang lahat sa tabi ng kalsada nang nakayuko ang mga ulo. Hindi ko alam kung anong nangyayari, para silang naghihintay na may mangyari o may dumating. Para silang nagdarasal na sa gabing ito, sana... Sana ay mayroon nang mangyari.

Lumapit ako kay Michael at inilagay ang aking kamay sa kanyang balikat. "Come on, it's time."

Huminga nang malalim si Michael at inilabas na ang board. 'Yung iba naman ay kumuha ng kandila at nag-set up sa gilid. Alex rubbed his hands together. Tim took out a photograph. George placed some items on the side of the board, at umupo ako sa tabi ng kapatid ko.

"Ready?" Michael asked all of us.

"Ready." Sagot naming lahat. Pumaligid kami sa board at tiningnan kaming lahat ni Michael at sinabing:

"Now, remember, seriosohin niyo ito. Walang magbibiro. Walang manggagago. You must mean it. Kahit anong mangyare, 'wag niyong aalisin basta basta ang kamay niyo sa board

"And don't forget to close it." I said back.

"Okay."

And so, we all placed our fingers on top of the board. They all have serious faces, but most of all, it's Michael's face that I am looking at. I know what he is thinking... Tonight, we'll make contact.

Huminga muli siya ng malalim at sinabing "Fred, nandirito ka ba?"

Ngumiti ako at gamit ang pagmamahal ko sa aking kapatid at sa aming barkada, prinoprotektahan ko sila at ginamit ang kaunting lakas at enerhiya ko... Itinulak ko ang plancheta sa salitang Yes.

Finally, nakontak ko na rin sila.