Marked

Love

Iemand trok aan mijn arm.
'Wakker worde' zei max die een snelle blik op de wekker sloeg en besefte dat ik hopeloos te laat gingen zijn voor wiskunde. Het was immers kwart voor tien.

'Pff, dit is geweldig' zei ik. Ik had mijn kleren van de dag ervoor nog aan maar maakte me toch snel fatsoenlijk in de badkamer. Max gaf me een snelle kus en verdween uit mijn kamer.

Ik liep marginaal door de gang op weg naar Jack zijn kamer en bonkte als een gek op de deur. 'We zijn te laat' riep ik en hoorde naderende voetstappen. Jack verscheen in een jogging en geeuwde. 'Geef ons een kwartier' lachte hij vlotjes. En ik zag Elena op de zetel liggen. Ze geeuwde ook uitgebreid. 'Ik geef jullie een minuut' zei ik kordaat en met die woorden ging ik in de gang wachten.

Even later kwamen ze buiten, ze hadden veel weg van een groepje zombies. Elena's haar was in de war en zag er pijnlijk geknoopt uit. 'Jullie hebben een goede tijd gehad' lachte ik terwijl we in een sprintje naar het lokaal spurtten. Elena glimlachte.

Pierre stond met zijn rug naar ons toe en was op het bord aan het schrijven. We deden teken naar onze klasgenoten dat ze Pierre moesten afleiden. Jack deed de deur geluidloos open en we plaatsten ons vanachter.

De leraar was nog altijd de materie overtuigend tegen het bord aan het roepen. Ik zag Peter naar me staren en hij knipoogde. Hij had bruin haar, groengele ogen de me speels aankeken en was gebruind, zijn kleur leunde aan tegen die van een wortel, hij hield er immers van om in de zon te braden. Ik lachte gemaakt vriendelijk terug.

De laatste 5 minuten van de les deden we oefeningen per twee. Elena zat naast Jack en ik keek om me heen om te zien of er nog een eenzame geest was. En jup, er was er nog een.

Peter zwaaide naar mij. Godver..