Marked

The afterparty...

Ik laat me in Ian zijn Range Rover zakken. Opgelucht haal ik adem en zuig een teug lucht binnen, in zijn auto ruikt het altijd naar dennenappels. Het is alsof je telkens weer door een loofwoud wandelt. Ian zegt; 'wat een knalfeest, spijtig dat de bartafel inzakte toen Thom en zijn ploeg erop af doken als beesten' 'Ja dat was echt hilarisch' zeg ik terwijl ik mijn haren los doe en door elkaar schud. Ian start de motor en vertrekt met gierende banden af de parking. Onderweg naar zijn huis val ik weer in slaap, aangekomen bij zijn huis draagt hij me maar de logeerkamer en stopt mij onder. 'Slaapwel Nicky' fluistert hij.

Bij de eerste zonnenatralen die door het raam naar binnen vallen, wordt ik langzaam wakker. Ik rek me uit en kijk de kamer rond. Het is een kingsize bed net satijnen lakens, zijn vader is zakenman en zijn moeder is laborante. Met andere woorden zijn ouders bulken van het geld en hij krijgt al zo zijn hele leven alles wat zijn hartje verlangt. Ik heb nog altijd mijn jurkje aan van gisteren en doorzoek zijn kasten. Hier zal wel wat passend tussen zitten denk ik bij mezelf. Ik was me in de badkamer en trek daarna zijn jeans en overlargde t-shirt aan. Het staat me niet maar ruikt naar zijn vertrouwde geur van veiligheid. Altijd als ik bij hem ben voel ik me veilig, dan weet ik dat er altijd iemand is die voor me klaarstaat.

Ik klop op de deur van zijn kamer maar hoor geen reactie. Ofwel slaapt hij nog of is hij al druk het ontbijt aan het maken, ik doe dan de deur zachtjes open en speur de kamer af, maar er is geen Ian te bespeuren. In de gang ruik ik een heerlijke geur, en stap de trap af. Ian staat in een pot te roeren in zijn pyjama van Bjorn Borg , ja hij is echt wel verwend en vraagt of ik goed geslapen heb. 'Als een roosje hoor, maar dat is niet moeilijk in zo'n zalig bed' Hij glimlacht vriendelijk terug en we ontbijten samen en onderhandelen over hoe ik het best naar huis kan gaan.
Zonder moeilijkheden met mijn vader.

Voor alle zekerheid check ik mijn iphone even, er verschijnt op het scherm dat ik een 2 gemiste oproepen heb en een ingesproken boodschap, met een kloppend hartje beluister ik het. 'Nicky het is ma, waar ben je, we zijn doodongerust, kom naar huis liefs mam'

Mijn moeder is een echte schat maar wat haar keuze van mannen betreft, die kan toch wel beter. Ik bel mijn moeder voor alle zekerheid toch op, de telefoon gaat over...

'Nickyyyy Nickyyy ben jij dat'
'Ja ma, alles gaat goed met mij maar ik moest er gewoon even tussen uit'
'Dat komt toch niet door de ruzie gisterenavond met je vader, ofwel?'
'Nee hoor, maar soms heb ik het gevoel dat hij niets om mij geeft, en dat maakt me droevig, mijn echte vader was er altijd voor mij totdat... Tranen rollen over mijn wangen, ik probeer ertegen te vechten maar dat lukt niet.
'Nicky, jij bent de beste dochter die een moeder zich kan wensen, ik weet dat je het moeilijk hebt door het overlijden van je vader, en dat begrijp ik want iedereen hield veel van hem'
'Dat weet ik ma' snik ik door mijn tranen heen. 'Ik kom straks naar huis, beloofd'
'Oké schat, hou je sterk'

Toen ik mijn gsm neerlegde voelde ik een hand op mijn schouder.
Troostend kijkt hij me aan en frunnikt aan mijn T-shirt 'Je staat er niet alleen voor, als je dat maar weet Nick'
En met die woorden kuste hij me weer 'Dat weet ik hoor, maar soms kan dat er gewoon niet meer bij en moet ik er tussenuit' antwoord ik hem.
'En dat begrijp ik' zegt hij en trekt me op zijn schoot 'wanneer moet ik jouw naar huis voeren?' Vraagt hij.

Ik was er klaar voor en voor ik het wist zat ik in zijn Range Rover op weg naar huis...