Marked

Max

Ian's woorden bleven door mijn hoofd spoken. Maar ik wist niet wat ik met hem moest doen. Dus deed ik niets..

Max stond aan mijn deur. We gingen samen winkelen. Toen ik hem kuste zag ik iets vreemd. In zijn nek stond een rode afdruk. Toch geen lippenstift he...
Ik zei er niets van, misschien was het wel een allergische reactie van het een of het ander.

'Neem je die handtas'
'Wat' toen ik Max zijn stem hoorde, besefte ik dat ik aan het dromen was.
'Of je die tas wilt' zei Max nog een keer maar nu sprak hij langzamer.
'Eumf nee ik heb er al genoeg' en stapte naar de uitgang met Max in mijn kielsoog. 'Is er iets?' Vroeg hij toe hij me had ingehaald. 'Nee, ik ben gewoon in de war, het examen van wiskunde spookt door mijn hoofd' loog ik.
'Komt wel goed' zei hij en toen drukte hij me stevig tegen hem aan..

Max zette me terug af bij de school, zelf reed hij naar huis. 'Tot nog eens' zei hij en kuste me op mijn voorhoofd. Ik wandelde door de gangen op weg naar mijn kamer toen ik Elena tegenkwam.
'Kom eens mee' zei ze en trok me mee naar het bovenste verdiep. 'Wat...' Bracht ik verbaasd uit. 'Er is iets wat je moet zien' zei ze samenzweerderig. 'Oke dan?' Was het enigste wat ik zei.

Ik was nog nooit helemaal bovenaan geweest. De gang zag eruit alsof ze wel een likje verf kon gebruiken. (En met een likje bedoel ik een liter of 30) De verf bladerde van de deuren en het hout zag er redelijk dood uit. De lampen aan de muur leken uit de oudheid af te stammen en de elektriciteit deed het hier ook niet.

'Jah, het is hier oud en vies. Maar dat was ervan te verwachten omdat niemand hier woont' 'Nee dat is het niet. Alle kamer zijn open behalve 1'
Elena wees naar een oude deur met nummer 665 erop. 'Das raar, maar misschien is dat omdat er anders nieuwsgierige leerlingen binnenkomen' zei ik met een handgebaar naar haar.

'Je snapt het niet he, er komen geluiden uit deze kamer...' Zei ze snel terwijl ze van links naar rechts keek om te zien of er niemand meeluisterde. 'Wat, misschien is het je verbeelding' probeerde ik. 'Nee, Jack en ik waren is in een zatte bui. We gingen op avontuur en verkenden de leegstaande verdiepen. Op het eerste zicht was er niets vreemds aan tot we opeens een soort gehuil hoorden..'

'..' Er liep een rilling over me heen. 'Doe niet zo gek' zei ik verdedigend en liep weg. Elena liep achter me aan om te zeggen dat dit geen grap was. En probeerde me tevergeefs te overhalen. Aan het einde van de gang bleef ik staan toen ik opeens het hoorde.

BAM

BAM

Er viel iets in dé kamer. Elena en ik maakten een sprongetje van de schrik en ik raakte bijna het plafond. 'Nee toch, het is echt' zei ik bang. Elena keek angstig naar mij tot er onder de deur een schaduw verscheen.

'Aaaah, wegwezen' riep ik uit en pakte Elena bij de hand. We holden naar onze kamer en smeten de deur dicht. Ik deed de deur snel op slot en barricadeerde met de sofa de deur in geval hét ons gevolgd was.
'Ik wil verhuizen' bracht Elena toen snikkend uit..