Ontvoerd

20

Heyy mensjes als jullie een boek zoeken is *ik kan je niet uitstaan* eeeeen heel leuk boek. Ik ken de schrijver niet maar het is echt een super leuk boek en er is ook een deel 2! Ik stop denk ik met POV, het gaat nu altijd vanuit Maartje

Ik word wakker van kusjes in mijn nek. 'Maartje, je bent wakker, we moeten over een uurtje naar school.'

Ugh ik heb geen zin in school, wie heeft dat bedacht? Als ik diegene ooit zie dan komt hij er niet levend vanaf. En als school nog niet genoeg is, is er een grote kans dat ik niet bij Justin in de klas kom. 'Ik haat school.' 'Ja dat weet ik, en dat begrijp ik wel, maar ik ga douchen in dit, uhm, reusachtige ding.' zegt hij wijzend naar een badkamer met een gigantische deur. 'Succes'.

Ik loop naar beneden, en als ik aankom zie ik niemand. Terwijl ik wacht op een broodje uit de broodrooster kijk ik op de klok. Had iemand mij niet eerder wakker kunnen maken? Ik pak een appel en smeer wat broodjes, stop het in mijn gloednieuwe adidas tas, en pak mijn brood wat inmiddels klaar is. Ik doe er pindakaas op en eet het snel op.

Dan moet ik naar boven, en kleren uitzoeken. Het is weer warm buiten, dus ik doe een zwart shortje met een witte blouse en ballerina's aan. Ook hebben ze me superveel sieraden gegeven. Daarvan doe ik een zwart gevlecht armbandje om. 'Justin! Ik wil in de badkamer!' roep ik. 'Je hebt zelf een badkamer!' roept hij terug. Oja. Ik vraag me af of ik nog een keer naar huis mag.

Ik huil regelmatig, en heb het gevoel dat het niet meer overgaat. Ik hoop dat ik school leuk vind, dat ik leuke vriendinnen krijg en dat ik de leraren een beetje aardig vind. Het is best wel zwaar voor me als zeg ik het zelf.

'Maartje en Justin, komen jullie nog?' vraagt Cameron. Hij brengt en haalt ons. 'Ja ik kom!' roep ik. Justin mompelt wat dat hij ook komt.  

*Op school*

'Jullie moeten je rooster gaan halen bij de directeur, die zit daar ergens in zo'n hok.' verteld Cameron wijzend naar een hokje waar hij blijkbaar zit. 'Oke, dankje'.

We lopen naar de deur, aangekomen klop ik op de deur. Zo van, klop klop, en dan hoort hij te zeggen: wie is daar? En dan zeg ik ki, en hij kiwi, en dan zeg ik nee ik heb liever een banaan, en dan liggen we allemaal dubbel van het lachen. Maar nee hoor, hij zegt kom binnen. Jammer. 'Hallo meneer, uhm...'. 'Meneer Bouwer, heet ik'. 'Oke, wij komen ons rooster halen, we zijn nieuw.' zegt Justin. Ik heb alleen maar binnenpretjes, ik bedoel Bouwer, als hij Bob heet kan je zeggen Bob de bouwer, of hij is wel een Bouwer. 'Ah, dus jullie  zijn Maartje en Justin zeker.' 'Ja, dat zijn wij.' 

Na een tijdje hebben we onze roosters, we zitten jammer genoeg niet bij elkaar in de klas, alleen met 1 vak. Wiskunde. Voor de rest van de dag zijn we vrij, morgen ook en dan begint woensdag school weer. Dan zie ik Cameron eindelijk staan. 'He Cameron! Kom je ons naar huis brengen?' vraag ik. Hij kijkt snel om zich heen en als hij niemand ziet pakt hij ons vast en rent weg. 'Cam, wat is je probleem! Laat ons los!' gil ik. Hij duwt ons in de auto en rijd snel naar huis, thuis aangekomen doet hij pas weer rustig. 'Waar was dat voor nodig?!' roept Justin. 'Jullie helpen mijn perfecte reputatie naar beneden, ik ken jullie niet oke? De rest van het jaar gaan julie op de fiets naar school en huis, begrepen?' 

Ik begin nogal bang te worden van die gast, zijn reputatie omlaag halen? Alsof iemand daar om geeft. Ik pak mijn IPhone en begin wat te appen. Ik besluit een bericht naar Marlies te sturen.

Maartje: Hee, ik mis je xx

Marlies: Maartje! Alsof ik jou niet mis! Hoe gaat het met je? xx

Maartje: Goed, ik kan alleen niet zonder jullie! En mijn stiefbroer is een beetje geschift, het gaat hem nogal om zijn reputatie en wil mij en Justin niet kennen. xx

Marlies: Ach, komt wel goed! Kom je een keertje hier? Of zal ik naar jou toe komen? xx

Maartje: Ik kom naar jou toe, maar ik ga weer hoor! Doeiii xx

Marlies: Doegg, spreek je wel weer! xx

En op dat moment kwam Cameron eraan. 'Hoe gaat het met mijn lieve stiefzusje?' 'Dus jij bent van plan thuis normaal te doen en op school niet? Of je negeert me thuis ook of je doet normaal op school, jij kan er toch niks aan doen?!' roep ik uit. En op dat moment doet hij iets wat ik nooit had verwacht.

Cliffhanger gni gni gni. SORRY! IK HAD ER ZIN IN! FORGIVE ME PLEASE!