Ontvoerd

37

Na een half uur lang zoeken vind ik nog niks. Ik zak op de grond en laat de tranen stromen. 'Ik wil niet dood. Ik wil niet dood.' mompel ik. 

De tijd gaat door en door en voordat ik het doorheb heb ik nog maar 5 uur om te zoeken. 'Verdomme!' schreeuw ik. Zo snel als ik kan trap ik alle deuren in en haal ik alles overhoop. Het zweet loopt me over de rug maar ik moet verder. Ik wil nog niet dood. Ik wil Justin zien. 'Justin!' roep ik. 'Oh my god ik ben zo dom!' mompel ik in mezelf terwijl ik naar de deur van Justin ren. Ik trap hem open en haal zijn hele kamer overhoop. Op zijn nacht kastje staat een een foto van mij en Justin. Ik pak de foto vast en kijk ernaar. Ineens voel ik iets achterop de foto. Een sleutel! Ik slaak een kreetje van geluk. 

Mijn moeder komt de kamer binnen. 'Goed gedaan meid. Dit is de sleutel naar de wereld. Je moet alleen nog de deur vinden. Denk goed na.' en ze verdwijnt weer. Denk goed na. De wereld. De wereld is mij gegeven door mijn ouders. Ik ren naar hun kamer toe, ruk de deur open en stap erin.

'Justin, ze word wakker!' roept iemand. 

'Geloof je het zelf.' hoor ik Justin zeggen. Au, die was hard. 

Met alle macht probeer ik te bewegen. 

'Justin, voel je het niet? Haar hand beweegde net.' roept de persoon. 

Volgensmij Marlies. Er valt een lange stilte. Dan hoor ik iemand luid snikken, ik besef dat het Justin is. Met alle kracht die ik heb probeer ik mijn ogen open te doen. Als ze eindelijk open zijn word ik verblind door het licht. De tranen staan in mijn ogen. 

'Maartje, ik heb je zo erg gemist.' zegt Justin. 'Gast, ze was maar 2 dagen out.' zegt Marlies. 'Ja en hoe?'

'Rustig!' roep ik, wat klinkt als fluisteren, als ze na een paar minuten nog niet zijn opgehouden. Gelijk zijn ze stil. 

'Wat is er gebeurd?' 'Beetje brand.' zegt Marlies. 'Beetje? Beetje boel!'roept Justin. Ik rol met mijn ogen. 'Um, jij zat gevangen, ik zat gevangen, Justin zat gevangen, en ineens brand. Het begon met een paar vlammen. Jij werd meegetrokken door een man en in een kamertje gedumpt. Justin en ik hebben met alle kracht de deur opengetrokken en je eruit gehaald.' verteld Marlies. 

Justin kucht. 'IK heb de deur opengehaald en haar eruit gehaald, JIJ hebt staan schreeuwen dat alles sneller moest.'

'Teamwork, toch?'

 'Kunnen jullie alsjeblieft kappen?!'

'Weetje, misschien moeten we een dokter zoeken?' stel ik voor. 

'Voel je je slecht?' vraagt Justin gelijk. Marlies wil weer een opmerking maken, maar ik steek mijn vinger in de lucht als teken dat ze dat niet moet doen. 

Normaal zit er altijd een knopje ergens waar als je op drukt iemand eraan komt. Naast me zit een grote knop. Ik druk erop en gelijk komt er een verpleegster aan. 'Ha, schone slaper, eindelijk wakker?' vraagt ze met een vriendelijke uitdrukking op haar gezicht. 'Ja mevrouw.' antwoord ik. 'Geen mevrouw zeggen, dan voel ik me oud. Noem me maar gewoon Annamarie, of Anna, dat mag ook. ' zegt ze in 1 adem. Ik knik en zet een glimlach om. 

Een gesprek volgt over mijn gezondheid en uiteindelijk geeft ze me een briefje.

 'Ik moest dit geven aan je, nu moet ik weer verder hoor. Als je iets nodig hebt druk je maar gewoon op die knop.' 

En weg is ze. Het briefje is lichtblauw en netjes gevouwen. Het is maar een klein briefje. 

'Wat als, je je nergens meer veilig kan voelen?'

'Uhm, shit? Volgensmij heb ik net een bedreiging gekregen?' 

Oke ik heb niet meer geschreven sinds 17 mei. Dat is wel een beetje lang niet. En een reden ervoor heb ik niet.  Redenen heb ik wel, maar niet voor zo lang haha. Het komt erop neer dat ik gewoon vet slecht bent, maar oke. Ik ben ook al een tijdje bezig met een nieuw boek, maar dat is echt heeeeeeeeeeel kort geworden wat ik best wel jammer vind. Zou ik het erop zetten of niet. Het heet: De Iphone