"Sa'yo?" he smirked again. I rolled my eyes at him and walked faster so he won't reach me.





"Pucha parang ayoko na mag boyfriend ng sira ulo." I told him while we're still walking.





"Sus ano ka ba Cali, complete package na ako. Hindi ka na lugi sa 'kin. Pogi, sabi ni Mama. Matangkad, sabi ni Papa. Mabango, sabi ni Kuya. Matapang, sabi nung nakaaway ko. At higit sa lahat, hindi ka iiwan...sabi ko." I almost smiled but I didn't show it to him kase lumaki kaagad ang ulo.




"Dami mong alam, halika na. Masakit pa ba paa mo? Gusto lang yata alalayan kita, eh?" I teased him before holding his arms.





"Cali, ang tagal ko nang dumadamoves sa'yo tapos ngayon mo lang ako aasarin ng ganyan kung kailan totoo na kailangan ko ng tulong?  Bobo ka ba? Buti naging president ka, 'no? Binoto ba kita?" Ngayon siya naman bumawi. Bwisit ka talaga Mendoza, ang daming alam.





"Ah bobo, sige dyan ka na bahala ka sa buhay mo." I let go of his arm and walked faster. I heard him screaming for help but I pretended like I didn't hear him.





I went to the computer laboratory to get my remaining stuff then proceeded to the room to get my bag. I saw Liam putting his books back in his locker. He smiled at me when I entered the room.





"Cal?" he giggled. "Uh ano kasi hehe." 





"Uh what?" I asked.





"Uh labyu." He said while pouting. Wtf.





"Uh pakyu. Ano ba 'yun? Dali na kasi daming sinasabi lagi." 





"Kasi ano, 'di ba medyo nahihirapan ako mag lakad. Baka hindi kita maihatid kasi magpapasundo nalang ako kay Papa." he said, while scratching his head.

Unbind the StringsWhere stories live. Discover now