Twenty Two

24 8 16
                                        


"I-I'm sorry..." I muttered. I can't talk a lot since I feel like I'm the one to be blamed.




"It's not your fault, okay? Wala kang kasalanan, Cali. I will let them pay for what they did. Tahan na." he gave me his comfort while hugging me tightly and not letting go.




"Paano si Mia? For sure Hindi matatahimik 'yun kapag bumalik ka sa 'kin." I asked him, looking at his face.




"Bakit? Ipapamigay mo ba ako ulit?" tanong niya na para bang nag iba ang tono ng pananalita.




"Hindi..."




"Yun naman pala-"




"...ko alam" I said and I saw how his face reaction changed all of a sudden.




"Cali, I hope you don't mean that," he said while looking straight at me with a sad face.




"I really don't know, ayoko mag salita ng tapos. I want to thank you for staying by my side but right now, hindi ko alam kung anong tama o anong dapat kong gawin. I'm sorry." I looked down and let go of his hand.




"It's okay, kaya ko namang mag-antay. I can wait for you, hindi ako mawawala. Just let me fight for you and stay with you hanggang sa mapa-saakin ka ulit." he looks so determined to win me back when he didn't have to kase ako naman ang may kasalanan.




"I'm sorry, wala lang talaga sa isip ko 'yan ngayon, si mommy lang ang iniisip ko, pasensya na." I sighed deeply before walking away.




"Kumain ka muna, nagdala ako ng pagkain. Ako nalang maglilinis dyan mamaya." he said before putting out the foods from the paper bag and casually arranging it on the table.




"Mauna ka na, Jay. Wala pa akong gana." I casually said, getting the broom and started sweeping the living room.




"Ilang araw ka ng walang kain, Cali. Masama 'yan. Hindi matutuwa si Tita niyan sa 'yo." he reminded me before signaling me to eat with him.

Unbind the StringsWhere stories live. Discover now