Part 30(Zawgyi)

17.8K 1.5K 42
                                    

အမုန္းဖြ႔ဲခ်စ္ျခင္း❣️

ရြာကိုေရာက္တာမၾကာေသးသည့္ က်န္းမာေရးမႈး၏စကားကိုၾကားကာ ဟန္ေလးအေမေဒၚေ႒းျမင့္တစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ ေရွာ့ခ္ရသြားခဲ့သည္။

ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ဟန္ေလးကေတာ့ သတိျပန္ရကတည္းက ငိုပဲငိုေနေတာ့သည္။
စက္ကေတာ့ ဝမ္းသာေပမဲ့ အျပည့္အဝမေပ်ာ္နိုင္ေသး။
ကေလးကိုလဲ ေမးစရာေတြမ်ားေနေသးသည္။

"ကေလး"

"ဦးစက္ ဟင့္......"

ကေလးငယ္ဟာ ရိႈက္ငိုကာ စက္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာခဲ့သည္။
ဒီခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးထဲမွာ ကေလးေလးရွိေနသတဲ့လား။
မယံုနိုင္ျဖစ္ရလြန္းလို႔ အေမ့ကုိေတာင္ ဘာမွမေျပာျဖစ္ေသး။

"ကေလးရယ္ ဘယ္အခ်ိန္က စီစဥ္ထားတာလဲ
ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုမေျပာရတာလဲကြာ ဆိုးလိုက္တဲ့ကေလးရာ"

"ဟင့္ အခု ဟန္ေလးကိုဆူမလို႔လား အဟင့္..."

"မဆူပါဘူးကေလးရယ္ ကိုယ္ဝမ္းသာလို႔ပါ
ကိုယ္အရမ္းေပ်ာ္လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္ထဲပင္ပန္းေနမွာပဲ ကိုယ့္ကိုေျပာျပသင့္တာကို"

"ဦးစက္ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔ မသိေအာင္လုပ္ပါတယ္ ဟင့္ ဘာလို႔ေျပာရမွာတုန္း"

"ကေလးရယ္ ကိုယ့္ကိုအခ်စ္တိုးေအာင္ မင္းေလးပဲလုပ္နိုင္လြန္းပါတယ္"

"အင့္...ဟင့္ အေမက ဟင့္ အေမက ဟန္ေလးကိုဆူေတာ့မယ္ထင္တယ္ အေမ အဆင္ေရာေျပရဲ႕လားဟင္"

"အဆင္ေျပပါတယ္ အိမ္ေရွ႕မွာ ဦးေလးေအာင္နဲ႔ေဒၚၾကီးတင္ ရွိတယ္ အေမက ဘာလို႔ကေလးကိုဆူရမွာလဲ ကေလးဗိုက္ထဲက ပိစိေလးက
အေမ့ေသြးသားပဲဟာ စိတ္ဆိုးလဲ ခဏေပါ့"

"ခဏမဟုတ္ဘူး ဟင့္ အေမကစိတ္ဆိုးရင္
အင့္...ဟန္ေလးကိုမေခၚဘူး"

"အခုေခၚမွာပါ ကေလးသိလား အေမကကိုယ္တို႔ကို ရာႏႈန္းျပည့္မဟုတ္ေတာင္ တစ္ဝက္ေလာက္ေတာ့ သေဘာတူျပီ "

"ဟုတ္လို႔လား ဦးစက္ကဘယ္လိုသိတာလဲ"

"ေစာေစာက အေမငိုေနတယ္
ဒီကေလးမိုက္လိုက္တာတဲ့ေလ
အဲ့ဒီစကားက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးအခ်စ္ကို အေမအသိမွတ္ျပဳတာပဲေလ"

အမုန်းဖွဲ့ချစ်​​ခြင်း / အမုန္းဖြ႔ဲခ်စ္ျခင္း(Completed)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz