အမုန္းဖြဲ႔ခ်စ္ျခင္း❣️
စက္မ်က္လံုးေတြ ျပန္ျမင္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုးေတြ႔ခ်င္တာ ကေလးနဲ႔သားေတြကိုျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ ကေလးကေတာ့ ပတ္တီးစျဖည္သည္အထိေရာက္မလာေသး။
ေနမေကာင္းဘူးဆိုတာေၾကာင့္ ကေလးကုိစိတ္မဆိုးျဖစ္။
အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေတြ႔ရမွာပါ။
ေရွ႕ကေနလႈပ္ရမ္းျပေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေတြ။
အစပိုင္းမွာေဝဝါးဝါးေပမဲ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းေသခ်ာျမင္ေတြ႕လာရသည္။
"ကိုစက္ရွိန္သာ ေဒါက္တာ့လက္ေခ်ာင္းေတြကိုျမင္ရလား"
"ျမင္ရတယ္ေဒါက္တာ"
"ေဘးကလူေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ၾကည့္ေပးပါ"
ေဒါက္တာ၏စကားအတိုင္း စက္ေဘးနားကလူေတြကိုလုိက္ၾကည့္ေတာ့ ေဒၚၾကီးတင္ သားၾကီးနဲ႔သားငယ္ တျခားသူနာျပဳေတြ။
အားလံုးကိုျမင္ရေပမဲ့ ဘာလို႔ကေလးကိုမျမင္ရတာလဲ။
အရူးေလးက တခ်ိန္လံုးစက္အနားမွာေနျပီး အခုေတာ့ပင္ပန္းျပီးမလာနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
အဆိုးေလး အဲ့ဒါေၾကာင့္ နားေနပါဆိုတာကိုနားမေထာင္ဘူးေလ။
"က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ ေသခ်ာျမင္ရျပီေဒါက္တာ"
"ဂုဏ္ယူပါတယ္ကိုစက္ရွိန္သာ
ခင္ဗ်ားမ်က္လံုးေတြ အေကာင္းပကတိအတိုင္းျမင္နိုင္ျပီ"
"က်ေနာ္ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရျပီလားေဒါက္တာ"
"ရပါျပီ က်ေနာ္ေဆးေတြေပးလိုက္ပါ့မယ္
တစ္ပတ္ေလာက္ ဂရုစိုက္ေသာက္ေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဒါက္တာျပန္သြားသည္ႏွင့္ စက္လဲပစၥည္းေတြေကာက္ထည့္လိုက္သည္။
"ေဒၚၾကီးတင္သိမ္းပါ့မယ္ သူေ႒း
နားေနပါ"
"ေဆးပဲသြားယူလိုက္ေဒၚၾကီးတင္ ဒါေတြက်ေနာ္လုပ္ထားလိုက္မယ္ အိမ္အျမန္ျပန္ခ်င္ျပီ က်ေနာ္ကေလးကိုစိတ္မခ်ဘူး"
"သူေ႒းရယ္......"
ေဒၚၾကီးတင္ရဲ႕ ထိုအသံကိုစက္သေဘာမက်တာအမွန္။
ေဒၚၾကီးတင္စိတ္ထဲမွာ စက္ကိုသနားစရာလူတစ္ေယာက္လိုျမင္ေနတာဘာလို႔လဲ။
YOU ARE READING
အမုန်းဖွဲ့ချစ်ခြင်း / အမုန္းဖြ႔ဲခ်စ္ျခင္း(Completed)
RomanceOrginal plot-Nay Zar Linn(အငယ္)ကုိ အျပည့္အဝ #crdေပးပါတယ္ရွင့္✨ (29.6.2020)
