Hide and Seek Me

Een koets voor hare majesteit

Ik werd wakker en het eerste wat ik zag waren de krukken. Oh ja, mijn enkel verstuikt. Gisteren toen mijn ouders thuis kwamen waren ze verschrikkelijk bezorgd. Ik had ze verteld dat ik was gevallen omdat er een konijn de weg over was geschoten. Flauwe smoes, maar ze geloofde me wel. Ook vroegen ze wie mijn enkel had verbonden, en toen ik antwoordde dat Lucas de buurjongen dat had gedaan, hoorde ik mijn moeder tegen mijn vader fluisteren dat ze al dacht dat hij iets voor mij was. No way. Echt niet. Ik had maar gedaan alsof ik het niet gehoord had.

Nu moest ik wel opstaan. Ik stapte voorzichtig uit bent en trok een spijkerbroek en een zwart truitje aan. Haren kammen en hoge paardenstaart in. Tandenpoetsen en een beetje make-up op. Ready? Set! Go! Ik hinkte naar mijn krukken en pakte mijn schooltas. Gelukkig pak ik mijn tas de avond ervoor al in. Voorzichtig strompelde ik de trap af. Ik zette mijn tas neer en gebruikte de krukken om naar de keuken te komen. Mijn moeder zat met een bedrukt gezicht aan tafel. "Wat is er mam?" Ze keek een beetje schuldig naar mij. "Je vader werd opgebeld dat hij eerder naar kantoor moest komen, en nou net had je oom de auto gevraagd, dus moest je vader wel met mijn auto. We kunnen je niet naar school brengen." Ik keek op de klok. "Dan ga ik gewoon lopen, geen probleem hoor." Ik pakte een appel en een broodje en stopte die in mijn tas. Toen ging de deurbel. "Ik ga wel." zei mijn moeder en ze stond op. Ik nam nog even snel een reep mee. Mijn moeder kwam met een grote smile terug. "Je taxi staat voor de deur." "Wat?" Ik hinkte naar de deur toe.

En daar stond hij met zijn fiets.

"Een koets voor hare majesteit." zei Lucas. Mijn moeder kwam achter me staan. "Lieverd, als je school wil halen zou ik nu snel achterop springen, tenzij je naar school wil sprinten." Ze gaf me mijn rugtas. "Uhm, dankje." Lucas stak zijn hand uit. "Geeft u uw krukken maar aan mij." Ik ging achterop zitten en Lucas legde de krukken over zijn stuur. Zijn schooltas lagen op het rek en ik had mijn rugtas gewoon om. "Doeg!" Mijn moeder stond uitbundig te zwaaien en toen we wegreden zag ik haar knipogen. No way.

We reden het schoolplein op naar de fietsenstalling. Ik dacht dat ik een paar meiden zag fluisteren, maar ik negeerde ze.
Lucas zette zijn fiets in het rek en ik pakte de krukken. Lucas liep naast me terwijl ik hinkelend naar het lokaal liep. Hij deed zelfs de deur voor me open! Deze dag zou wel heel erg leuk worden!

---------------

Hiya!

Hierbij wil ik iedereen even een fantastisch 2015 wensen! Veel leesplezier gewenst in het komende jaar!

X Samantha