Hide and Seek Me

Hij

Voorzichtig sluit ik de deur, ik heb net gecheckt of ik alles bij me heb. Portemonnee, mobiel en sleutels.

Het is maar een klein stukje lopen naar Sascha. De hoek om, langs het parkje. Hét park. Ik heb er slechte herinneringen aan. Het is echt een typisch mini-parkje met hekken en maar één poort, dus ik loop op de stoep erlangs. Elke keer maar weer die herinneringen die boven komen drijven. Ik schud de gedachtes van me af en loop stevig door. Sascha's huis komt steeds dichterbij. Ik zie een blond hoofd door de ramen. Ik zwaai en steek de straat over. De rode deur gaat open en Sascha stapt naar buiten. "Zeg Sas, nieuwe jas?" ik lach en wijs naar haar blauwe glimmende jas. Sascha heeft een soort obsessie met jassen, en jongens. Sascha moet ook lachen. "Kom, we gaan."

Het winkelcentrum is 10 minuten lopen, en als we kletsen, gaat de tijd nog sneller. Nou ja, het is meer dat Sascha praat en ik luister.

"Gaan we eerst iets eten of wil je meteen een winkel in?" vraag ik terwijl het winkelcentrum nadert. "Eerst shoppen natuurlijk!" Sascha trekt me naar binnen bij de River Island. Nadat ze een paar topjes voor heeft gehouden, zucht ze. "Sam, ik vroeg je iets!" "Wat?" verward kijk ik om me heen. Ohja, dat feest waar ze het al dagen over heeft is volgend weekend. En zoals Sas is, móet en zál ze er gewéldig uitzien. Ik mompel wat en wijs naar het rek achter haar. Ze draait zich om en brengt wat gestamel uit. Ze grist het zachtroze jurkje van het rek af en rent naar een spiegel. "Wat ken je me toch goed Sammie!" Terwijl ze het jurkje voor zich houd, sluit ze haar ogen en ik vermoed dat ze bedenkt wat ze met haar haar gaat doen. En ik had gelijk. "Wat zal ik met mijn haar doen?" Ik antwoord: "Pas die jurk nou maar eerst voordat je gaat schuimen."

Samen lopen we naar de paskamers en ik plof neer op het bankje. Sascha schuift het gordijn dicht en ik heb niet eens geknipperd of ze gilt. "Sas, er staat toch geen seriemoordenaar bij je in je paskamer?" Het gordijn schuift open en Sascha komt met een smile van hier tot Tokyo naar buiten. Mijn blik glijd over haar jurk. Ze ziet er prachtig uit. "Sas, dit kan echt niet! Je kan er echt niet beter uitzien dan Cara Delivigne hoor!" Sascha kijkt me geschokt aan. "Ik maak maar een grapje, jeetje!" Sascha barst in lachen uit. Snel kleed ze zich weer om en neemt het jurkje mee naar de kassa.

Even later stappen we de winkel uit en ze haakt haar arm in die van mij. We slaan de hoek om en mijn adem stokt. Nee! Neeneenee! Ik trek Sascha een random winkel in en liep verder de winkel in om even later achter een rek te verschuilen. "Wat doe je in hemelsnaam Sam!" "Sssttt!!" Ik houd mijn hand op haar mond om haar stil te krijgen. "Vertel me, waarom trok je me deze winkel in?" sist Sascha zacht.

"Híj staat daar."