Hide and Seek Me

Gesprek

"Lucas...."
Ik keek hem aan met verbazing, en een vleugje paniek. Waarom moest ik nou weer tegen hém opbotsen? "Wow, Sam, nooit gedacht jou hier te vinden." Hij wijst naar het bordje dat boven mijn hoofd hangt. Aargh nee! Ik dacht dus een stuk af te sneiden door de mannensectie! oeps....

"Oh umm tja ik dacht ik loop even langs om een verjaardags cadeautje te kopen voor mijn vader." "Oh, oke! Dus hoe gaat het?" vroeg hij mij terwijl hij wat kleding opraapte van de grond. "Oh, okay, denk ik." Ik zag Sascha naar me toe lopen. De vriend van Lucas kwam ook bij ons staan. "Sammie, we moeten nu echt weg als we het avondeten niet willen missen!" Lucas keek me aan met een vragende blik. "Woon je hier ook in de buurt? Wat grappig, mijn vader is hier ook net naartoe verhuist! Eigenlijk vorige week al, maar omdat mijn ouders gescheiden zijn, peddel ik heen en weer."
Hij stopte even met praten en keek me aan. Ik voelde me heel ongemakkelijk. Sascha leek het de spanning ook te voelen en stelde zich voor aan de jongens. "Hi ik ben Sascha en we moeten nu echt weg." "Mark." antwoordde de jongen. Ik zag dat Sascha hem aandachtig bekeek, en draaide me naar Lucas toe. "Leuk je gezien te hebben, wij gaan. Doei!" Ik trok Sascha mee naar buiten. Ze keek me even onderzoekend aan, alsof ze mijn gedachten wilde lezen. Ik negeerde haar blik en stapte door. Aangekomen bij Sascha's huis gaf ik haar een knuffel, en zei dat het jammer was dat de dag al voorbij was. Ze knikte en stak haar sleutel in het slot. Ik draaide me om en liep het tuinpad af. Ik zwaaide nog even en liep naar mijn huis toe.

Een ijzige wind stak op, en ik duikte dieper in mijn jas. Afslaan, langs het parkje en nog eventjes de straat door. Bij het huis aan de overkant hebben ze het 'VERKOCHT' bordje weggehaald. Ik hoop dat er een aardig meisje komt wonen. Ik heb nog geen mensen gezien, waarschijnlijk omdat ik op school was als ze er waren.
Ik open de deur en loop meteen de trap op naar mijn kamer. Ik heb even wat verwerktijd nodig.