Hide and Seek Me

De nieuwe buurjongen

Hij staat voor de deur. Híj!
Ik heb de neiging de deur dicht te slaan, maar ik houd me in en zet een neplach op. "Komt u toch verder!" Lucas' vader komt als eerste binnen. Hij begroet mijn moeder en wenkt Lucas ook naar binnen. Lucas staat daar maar in de deurpost. Hij staart me aan. Snel herstelt hij zich en steekt zijn hand uit. Ik kijk er twijfelend naar. Ik zie de blik van mijn moeder in mijn ooghoek en schud snel de hand van Lucas. Mijn ouders zijn al naar de woonkamer gegaan. Ik schrik als Lucas me naar zich toe trekt. Hij buigt zich naar me toe. "Leuk je weer te zien, prinsesje." Hij laat me los en loopt de woonkamer in. Ik sta vastgenageld aan de vloer. "Sam, liefje, kom je?" roept mijn moeder. Ik schud alles even van me af en loop naar de woonkamer.
Dit wordt nog een lange avond.....

Mijn moeder schenkt wat te drinken in voor de gasten en Marc draait zich naar mij toe (Lucas' vader). "Dus Samantha, ik hoor dat jij naar het Sint Julius college gaat?" "Ja meneer, dat klopt, maar u mag me ook wel Sam noemen hoor!" Marc barst in lachen uit. "Als jij me dan maar geen u meer noemt Sam. Hahahaha" Ik zit er een beetje verlegen bij. "Schat, waarom speel je even niet iets op de piano? We gaan nog even niet eten dus kun je iets laten horen!" Ik moet blozen, ik ben er namelijk niet aan gewend voor meer mensen te spelen dan mijn ouders. "Excuseert u mij, ik moet deze echt even nemen." Lucas loopt naar de gang met zijn mobiel. Voor hem hoef ik dan in ieder geval niet te spelen. "Ik zou wel graag willen, maar mijn bladmuziek ligt boven, en anders wordt het diner koud." Mijn moeder kijkt even bedenkelijk. "Weet je wat?" zegt ze. "Als jij je bladmuziek pakt, gaan wij alvast aan tafel zitten, dan kunnen we genieten van een dinermuziekje!" Ze klapt in haar handen, als een kind dat een super idee krijgt. Ik knik en loop naar mijn kamer. Ik zie Lucas niet in de gang staan. Waar zou hij kunnen zijn? Ik blijf even staan en dan schiet het me te binnen. Als hij het waagt!!