Hide and Seek Me

Pas op je woorden

Ik ren naar boven. Mijn slaapkamerdeur staat open. Ik spiek om het hoekje en daar staat Lucas. Bladerent door een boekje. Ik storm naar binnen. "LUCAS, wat doe je hier in mijn kamer?!?" Schreeuw ik. Lucas schrikt op en kijkt betrapt. Dan pas zie ik dat hij mijn liedjesboek in zijn handen heeft. Dat boek is ook deels mijn dagboek. Ik word rood. Lucas trekt een grijns die ik wel van zijn gezicht kan slaan. "Geef antwoord Luce!" "Zozo, ga je me nu ook al codenaampjes geven. Wat schattig." Hij komt dichterbij. Ik stap naar achter, richting de deur. Hij merkt dat en geeft een zetje tegen de deur. De deur valt zachtjes dicht. Lucas zet nog een stap dichterbij. Ik kom nu tegen de deur aan te staan. "Lucas wat doe je in mijn kamer, ik roep mijn ouders hoor! Je hoort hier niet te zijn!" "Nou nou dametje, niet zo gemeen doen. Ik ben je nieuwe buurjongen." "Ja dus?" snauw ik. Hij komt steeds dichterbij. "Pas op je woorden.. Of moet ik je de mond snoeren.. Door je te kussen?" Ik voel zijn adem in mijn hals. Hij stapt opzij en ik gris mijn liedjesboek en bladmuziek van mijn bureau af. Hij houdt de deur voor me open maar ik kijk hem niet aan en loop direct naar beneden toe.

Eenmaal beneden aangekomen ga ik meteen aan de eettafel zitten. Mijn moeder kijkt me even verbaasd aan. "Na het eten." Ik hoefde nu even geen liedje te spelen. Lucas komt even later binnen en gaat ook zitten. Naast mij. Waarom moet hij nou naast me gaan zitten? Ik stuur hem een boze blik voordat we beginnen aan het avondeten. Lucas' vader praat maar over de verhuizing en hoe hij de buurt vindt. Ik let niet zo op het gesprek van de volwassenen. Wel let ik op Lucas. Hij schijnt het te merken want net als ik een hap neem, port hij me in mijn zij. Ik heb me verslikt en begin te hoesten. "Och lieverd, heb je je verslikt?" Nee hoor mam ik stikte in een portie pestkop. "Zal ik wat water voor je halen?" Vraagt mijn moeder. Lucas reageert sneller dan ik kan antwoorden. "Ach blijft u toch zitten mevrouw, ik haal wel een glas water voor Sam." Hij staat op en loopt naar de keuken. "Lucas nee dat hoeft niet." Ik sta op en ren achter Lucas de keuken in. "Wat had dat nou te betekenen?!" sis ik terwijl Lucas zoekt naar een glas. "Ik wil mijn buurmeisje gewoon helpen." Hij opent het goede kastje en haalt daar een glas uit. "Dat bedoel ik niet, dat porrem!" Ik begin echt kwaad te worden op die gast. "Luister Sam, ik vind je echt aardig, en we waren toch zo..." Verder komt hij niet want ik kap hem af. "Lucas dat is niet zo. Stop met idioot doen!" "Natuurlijk uwe majesteit, hier!" Hij drukt het glas water in mijn handen en loopt weer naar de woonkamer toe. Ik blijf elke keer weer versteld staan van die jongen.