(DYKH) CLAIM

75 5 1
                                    


Amalthea Claveria sent you a friend request.

"She added me, sigurado kang hindi mo kilala?" I asked Nath. We're in a milk tea shop, 7 p.m in the evening. He swallowed hard that I can hear it.

"H-hindi."

"Are you alright?" I seriously asked. Palagi na lang siyang mukhang balisa kapag kasama ako, nakakairita na. Parang may gusto siyang sabihin pero ayaw niya naman magsalita. Kung anong tanong ko, iyon lang din ang sagot niya.

Ngunit kakaiba ngayon. When I said the name, he seemed shock like he didn't expect me to say it.

"Yeah." He smiled.

"Who's Amalthea?"

"Bakit ako ang tinatanong mo? E, hindi ko rin naman kilala yan." Matabang niyang ani.

"Bakit parang galit ka?"

"Hindi ako galit, okay?"

"Okay." I answered. E 'di sige, naniniwala na 'ko. Sabi niya, e.

"And now you're mad." He stated. I breathed deeply and closed my eyes. I just feel tired, that's all! Pero tinawag ko pa rin siya para lang hindi muna ako makatulog, I wanna be alone, but I must not. I'm just helping myself through making ways I know.

Gusto kong mapag-isa but at the same time kailangan kong maghanap ng bagay na pipigil sa 'kin gawin iyon. This growing anxiety in me continues to swell-owning my mind and body.

"Uwi na lang ako." I smiled. He's not helping me. I've read many articles related to depression. Sadly, three signs matched mine. I feel helpless.

"Wait-"

"I'm tired. Uwi na tayo." I demanded.

He let out a heavy sigh then said, "Okay."

He helped me stand up, guiding me to the exit door when a guy at my age blocked our way.

"Zel?" My heart figuratively stopped. I shifted my glance to him, hoping it's Renz.

But he's not him.

"Gabi na, ah? Bakit nandito ka pa rin?" Ken was about to pinch my cheeks when he halted because Nath intruded in our conversation.

"She's with me." Nath warned. I shrugged. Boys talk, not for me to butt in.

"Ohh-the boyfriend. Anyways, Ingat ka, ha? Wish you a good night sleep." He then pinched my cheeks. Hindi na ako nag-abala pang sumagot. Tumuloy kami sa paglalakad. Puro buntong hininga ang katabi ko, halatang naiinis sa nangyaring pagsasalubong namin ni Ken.

"How dare he wish my girl a good night sleep?" I heard him whisper.

"Sino 'yon?" Tanong niya nang makasakay kami. He insisted na ihatid ako kahit pa hindi naman kami magkasamang pumunta kanina. His driver started to rev the engine off to our house.

"Bakit ganyan ang tono mo?" I nonchalantly asked. He hardly closed his eyes and open it with a new expression.

"Potato..." He uttered. He's now back to the sweet side of him. Pero bakit ganoon siya kanina magsalita? Parang galit na galit, kulang na lang sigawan ako. But yeah, who knows? Baka may problema siya. Or worse, baka ako ang problema niya.

"Are you okay?" I asked. He's not in the mood kanina pa. Parang kasalanan ko pa atang niyaya ko siya dis-oras ng gabi. Sana hindi na lang siya sumama kung badtrip pala siya.

"Ikaw? Ayos ka lang ba?" He caught me there. I bit my lower lip and open my mouth but nothing came out.

"Talk to me when you're not in a bad mood anymore." I said instead.

Do You Know How? (COMPLETED)Where stories live. Discover now